Bordjessprint

Een wel bekend fenomeen onder wielrenners. In elke fietser schuilt stiekem wel een bordjessprinter! Of je nou op een racefiets zit, een stadsfiets met of zonder elektrische ondersteuning, een tandem of wat voor soort fiets dan ook. Als je een plaatsnaambordje ziet wil je daar als eerste zijn! Zo ook wij, met al onze bagage en trailer. Regelmatig als we een dorp of stad in rijden kijken we elkaar aan, beginnen we onze benen vooruit te schreeuwen en gaan we op de pedalen staan! Het moet er voor omstanders haast belachelijk uit zien. 2 fietsers die hun fiets vol hebben hangen met bagage en schreeuwend naast elkaar 'racen' om als eerst het plaatsnaambordje te bereiken! Meestal halen we de snelheid van 30km per uur niet eens door al het gewicht wat aan onze fiets hangt wat het tafereel er nog veel belachelijker doet uit zien! Door de 'eerlijke' (Sonny compenseert zijn betere fysiek met meer bagage aan zijn fiets) gewichtsverdeling boeken we beide wisselend succes! De ene keer Sonny, de andere keer Janneke!

Hoe dan ook in wellington stapten we op het vliegtuig naar Nelson. Met een piepklein vliegtuigje leek het meer op een rondvlucht in een pleziervliegtuigje dan een vlucht van A naar B in een volwaardig passagiersvliegtuig. Na 25 minuten stonden we alweer met onze beide voeten op de grond en kwamen we na een korte taxirit aan bij Bob. Bob is een camper en wordt door zijn eigenaren als zijnde airbnb verhuurd! Geniaal!!! Bob is van alle gemakken voorzien en wordt door zijn eigenaren picobello onderhouden! Nadat we onze fietsen weer in elkaar hadden gezet besloten we de volgende dag een makkelijke en vlakke rit te gaan rijden om te kijken of alles nu echt werkt. Aangezien we de airbnb voor 3 nachten hadden geboekt konden we zonder bagage rijden! Wat een heerlijkheid! We konden de geleverde inspanning nu ook daadwerkelijk omzetten in snelheid, waardoor we zowat 2 keer zo snel gingen! Onze rit van vandaag ging naar Rabbit Island. De eigenaren van Bob, die uit Engeland komen vertelde ons dat dit de plek is geweest dat hun heeft doen besluiten in Nieuw Zeeland te blijven wonen. We gingen dus met hoge verwachtingen onder een stralend zonnetje op pad. De fiets bleek feilloos te werken waardoor we er ook daadwerkelijk van konden genieten, want hun woorden bleken niet gelogen! Wat is het hier vreselijk mooi! Ondanks de schade aan de kust door de storm van een paar dagen geleden was het prachtig! Rabbit Island is vanaf 2 kanten te bereiken, met een brug en met een ferry. Wij besloten beide te gaan doen. Na een prachtige rit over het eiland kwamen we aan bij de Ferry die we uiteraard net gemist hadden. Er stond echter op het bord dat als we de boot net gemist hadden we moesten gaan springen op het strandje om de aandacht te trekken van de kapitein. Dat lukte dus keerde de kapitein weer om waardoor we nog mee konden! De overtocht is slechts 100 meter maar wel prachtig! Aan de overkant hebben we ons verwend met heerlijke koffie en gebak voor we dezelfde route weer terug namen. 

Na op het Noordereiland een koprol achterover te hebben gemaakt en met zijdelingse duikelingen op de grond te zijn beland was er nog 1 manier van vallen die Janneke nog niet had gehad, maar die snel ingelost zou worden. Op de weg terug reden we lekker rustig achter elkaar op een vlak bospad. Janneke heeft al bewezen een zeer begenadigd coureur te zijn met een feilloze fietsbeheersing, proest, dus dit keer was een dennenappel al genoeg om 'Head first' over het stuur gelanceerd te worden. Met een paar flinke blutsen op haar kin, beide handen en ellebogen krabbelde ze langzaam weer overeind met maar 1 gedachte. Wat is hier zojuist gebeurd??? Sonny was toch wel wat bezorgd dus hebben we tijdje gezeten om even bij te komen. Janneke bleek geen grote wonden te hebben overgehouden en zelfs de fiets was nog in redelijke staat. Alleen een flinke slag in het achterwiel dat dezelfde dag nog gemaakt kon worden. De schrik zat er wel flink in dus we reden op een rustig tempo naar Bob. De volgende dag zag Janneke het even niet zitten te gaan fietsen waardoor Sonny er alleen op uit ging. De Dun Mouintain trail was zijn doel! Een berg van bijna 900 meter hoog die vanaf zee-niveau bedwongen moet worden. Dat er even wat frustratie uit moest bleek wel toen hij na 2 uur en 3 kwartier alweer terug was. In het informatie boekje stond dat er gemiddeld 4 tot 7 uur voor deze track staat die van een 'advanced' niveau is! En wat was het ongelofelijk mooi! De uitzichten waren fantastisch, het weer was fantastisch en de afdaling terug naar zee-niveau levensgevaarlijk maar geniaal! Ondertussen had Janneke alle was gedaan en waren zelfs alle boodschappen al gedaan waardoor we de rest van de dag heerlijk relaxed met z'n tweeën van even niks doen konden genieten. Savonds nog even een wijntje met de vriendelijk eigenaren van Bob en ons avontuur ging weer verder.

Het werd een heerlijke rustige rit, weer met onze bagage, en voor we het wisten hadden we onze tent alweer opgezet. Nu eindelijk de zon eens schijnt konden we ons zonnepaneel uittesten. Hij kreeg een mooi plekje in de zon en enkele uren later had hij toch even mooi onze mobiele telefoons én de GoPro batterijen opgeladen. Wat een fascinerend speeltje. Gewoon volle batterijen door simpel en alleen zonneschijn....

We stonden aan de vooravond van een legendarisch zware rit! Hoewel we slechts 54Km hoefden af te leggen ging die route wel over 4 bergen. In totaal hebben we ruim 1400 meter geklommen die dag...we konden bij aankomst nauwelijks nog onze ene been voor de andere krijgen...strompelend bereikten we een café in het dorpje dat onze eindbestemming zou zijn.  Dorstig haalde we een cola om enigszins weer bij ons positieve te komen. Na een welverdiende douche waren we er weer klein beetje en gingen we naar onze camping waar we direct na het eten neerplofte in onze tent. Maar het voordeel van klimmen is dat je ook weer af moet dalen. De volgende dag ging dan ook vrijwel de gehele rit naar beneden. Er zat slechts 1 berg in de weg met stijgingspercentages van 18%! Het bracht ons wel bij een ongelofelijk mooie lunchplek! Een meer ontstaan uit gletsjers met op de achtergrond groene heuvels en besneeuwde bergtoppen....wauw.....

We maakte er helaas ook kennis met Nieuw Zeelands grootste plaag. Zandvliegjes. We hadden al van ze gehoord maar hadden nooit verwacht dat er achter zo'n onschuldige naam een monster als de zandvlieg schuldig zou gaan. Groter als fruitvliegjes zijn ze niet maar ze hebben een aantal vervelende eigenschappen. Ze vliegen (zonder overdrijven) met honderden tegelijk om je heen en ze bijten! Heel hard en heel gemeen! Hun beet jeukt erger en duurt langer dan een muggenbeet en ze trekken zich nergens wat van aan. Anti insecten spray werkt dus niet. Daarbij zijn het de meest nutteloze beesten ooit! Ze dragen geen ziektes en zijn er schijnbaar alleen om mensen te irriteren aangezien ze niks anders eten en drinken dan mensenbloed...hij is fijn....

Nadat we de lunch achter onze kiezen hadden reden we door 1 van de mooiste valleien die we ooit hebben gezien! We kwamen een paar uur later aan in Murchison. Hoewel we pas 3 dagen geleden waren vertrokken vanuit Nelson was het wel al weer de 5de fiets dag oprij waardoor we snakte naar een vrije dag! En waar kon dat beter dan op deze camping waar we van alle gemakken waren voorzien en er zelfs onbeperkte WiFi was! Zelfs onze pizza visioenen die we hadden gehad op de fiets konden beantwoord worden! In de openbare camping keuken was er een oven aanwezig waar we dan ook gretig gebruik van hebben gemaakt! Gelegen aan een rivier waar we een heerlijke duik in hebben genomen in het kraak heldere water en waar onze benen even een dag niks hoefden te doen, anders dan languit liggen! Onze Fietskleding weer even wassen en lekker chillen. Ene Joop zoetemelk heeft wel eens gezegd dat je de Tour de France in bed wint. Dat was ons niet aan dovemansoren verteld. We kwamen in het heerlijke zonnetje weer helemaal bij en hebben ons weer opgeladen voor de rest van onze rit!

Na onze rustdag zullen we onze weg vervolgen richting de westkust van het Zuidereiland. Aangezien we nog steeds op ruim 400 meter hoogte zitten zullen de komende ritten veelal naar beneden gaan! Daar houden we van!