Multicitytrip vakantie

Het is weer zo veer! Sonneke gaat weer op wereldreis. Alleen bleef het dit keer beperkt tot het eigen continent; Europa! Niet minder dan 9 landen in 12 dagen vakantie. Nederland, Italië, Vaticaanstad, Monaco, Spanje, Gibraltar, Portugal, Frankrijk en Engeland. Voor allebei zaten daar verschillende nieuwe landen bij. Nieuw voor ons beide waren Vaticaanstad en Gibraltar, nieuw voor Sonny was Portugal, nieuw voor Janneke waren Italie en Monaco. Langleven het cruisen, want dat is voor de zoveelste keer onze keuze voor vakantie vieren. Ultra relexerend op ons drijvende hotel de middellandse zee af! Natuurlijk zitten er ook wel wat nadelen aan, maar dat zijn dan vooral luxe problemen. Voor steden als Barcelona en Rome is de volle dag die je hebt om de stad te ontdekken natuurlijk wat aan de korte kant. Zoals 1 van de andere passagiers ons vertelde waar we mee spraken ‘je ziet weinig van veel’. Je wilt het liefst in 1 dag álle highlights van de stad zien. Dat betekend in hoog tempo en zo efficiënt mogelijk langs al deze bezienswaardigheden lopen en dat betekend keuzes maken. Zoals gezegd, luxeproblemen.

Voor ons begon de vakantie dus op 4 april. Direct na het werk stapten we beide smiddags de trein in en zagen we elkaar op station Heerhugowaard. Samen reden we verder naar Rotterdam vanwaar de volgende dag ons vliegtuig naar Rome zou vetrekken. Maar niet voordat we op 100 meter hoogte de ondergaande zon aanschouwde vanuit de Euromast en met een glas wijn in ons hand op de vakantie proostte. Het restaurant in de Euromast is 1 van de beste geweest waar we ooit hebben gegeten. Genietend van elkaar, het uitzicht en het eten hadden we een top avond. Onze ogen vielen snel dicht in het hotel tot de volgende ochtend half 6. Snel onze tanden poetsen, koffer inpakken, uitchecken. Ons hotel bevond zich op het terrein van het vliegveld in Rotterdam waardoor we nog geen 15 minuten later ingecheckt en wel aan de koffie en ontbijt konden op het vliegveld. De vlucht duurde een kleine 2 uur, de trein naar het centrum van Rome een half uur waardoor de we in minder dan 4 uur nadat onze wekker ging onze hotelkamer in Rome betraden. Goed voorbereid gingen we vervolgens rechtstreeks naar het Amphi theatrum Flavium, vernoemd naar Flavische keizers van die tijd, maar beter bekend als het Colloseum. We hadden de zogenoemde ‘skip the line’ tickets waardoor de we gigantische minstens 3 uur durende wachtrij konden overslaan en om 12 uur het Colosseum konden betreden. Dit gigantische bouwwerk meet 188 bij 156 meter en is in een bouwtijd van slechts 8 jaar in 80 na Christus opgeleverd. Het spreekt bij iedereen tot de verbeelding maar toch bleek het niet groot genoeg. De opvolgende keizers hebben er een extra verdieping op de tribune opgebouwd en is het ondergrondse gangenstelsel aangelegd. Zoals gezegd waren we dus zo binnen en kwam onze onderkaak van verbazing niet meer los van de grond. Het gebouw is werkelijk gigantisch! De tijd heeft zijn invloed zeker gehad op het geheel dat door de jaren heen door verschillende branden, aardbevingen en blikseminslagen flink beschadigd is geraakt. En hoewel er verschillende restauraties hebben plaatsgevonden is het nog steeds alsof je bijna 2000 jaar terug in de tijd stapt. Je voelt je meteen een Romeijn die zo de ring in kan stappen of aan de veilige kant de vele spelen en slachtpartijen kan aanschouwen op 1 van de vele tribunes. Honderden jaren was het Colosseum toneel voor de meest weerzinwekkende taferelen. Naar schatting zijn er rond de 500.000 mensen om het leven gekomen of geëxecuteerd. Er werd alles aan gedaan om het publiek te vermaken. Werd een executie te saai? Dan werd er simpel een thema aan vastgezet. Was het een vogel thema? Dan werden de geëxecuteerde gerust vanaf grote hoogte losgelaten waardoor ze te pletter vielen op het podium. Alles voor het vermaak zullen we maar zeggen. Na een kleine 2 uur slenteren in dit archeologische wonder hebben we het pand verlaten en gingen we verder naar het centrum van het gehele romeinse rijk. Romana forum, Paletino Hill en het circus Maximus. Voelde we ons in het Colleseum nog geen romein, dan voelde we ons dat nu wel. Een compleet andere wereld opende zich voor onze neus. De staat waarin in sommige gebouwen zich bevonden was wonderbaarlijk en dan ook moeilijk te geloven dat ze al bijna 2000 jaar oud waren. Daarentegen had je voor het circus Maxiumus dan weer een flinke portie verbeelding nodig want meer dan een leeg grasveld was het niet. Na wederom een paar uur slenteren en de ene na de andere ooooh’s en aaaah’s zijn we de rivier overgestoken via het eilandje Isola naar een gezellig wijkje vol kleine restaurantjes en winkeltjes waar we dan ook snel een geschikt restaurant vonden voor ons hongerige magen. Iets anders dan pasta kon het natuurlijk niet worden dus dat werd het dan ook niet. De tijd begon te dringen en dus gingen we verder. In een hoog tempo liepen we langs vele bekende bouwwerken zoals het Pantheon, de Trevi fonteinen, Colonna Traiana, monument a Vittorio Emanuele ll, Campidoglio, en een paar indrukwekkende pleinen als Campo d Fiori, Plaza Nivoria, Palazzo Montecitorio, Palazzo Chigi en Piazza del Quirinale! Allemaal even mooi en even indrukwekkend! Rome is stad waar eigenlijk weinig voorbereiding voor nodig is. Je kan het hier niet fout doen. Of je nou voor historie, het eten of het weer komt, alles is goed hier. Om elke hoek is er weer een nieuwe verassing, wéér een mooi gebouw, wéér een goed restaurant. Wie zich verveelt in Rome moet wel iets fout doen. Wij stapte dan ook met vermoeide benen en strompelend het hotel binnen. Om de hoek nog een pizzatje halen om vervolgens snel in dromenland te belanden.

In alle vroegte ging de wekker. Een bezoekje aan het kleinste land ter wereld stond vandaag op het programma, Vaticaanstad. Een piep klein landje van 44 hectare. Ter vergelijk, het Central park in New York is 8 keer groter! We hadden als tip gekregen dat als we de mensen massa voor willen zijn we bij dag en dauw op moesten staan. En zo geschiede het dat we een volledig leeg Sintpietersplein konden aanschouwen. De opkomende zon en helder blauwe hemel zorgde voor een buitengewoon indrukwekkende gouden gloed over de kerk. We waren 1 van de eerste die de kerk betraden. Natuurlijk hadden we verhalen gehoord dat het indrukwekkend en groot moest zijn, maar dat wordt wel van meer dingen gezegd. Superlatieven kwamen inderdaad te kort voor deze kerk. Je hebt mooie kerken, oude kerken, indrukwekkende kerken, grote kerken, buitenproportionele kerken en dan ver daarna de Sint Pieter kerk in zijn eigen categorie. Uren hebben we ons vergaapt aan alles wat deze kerk te bieden heeft. Voldaan liepen we weer naar buiten en zagen we tot onze stomme verbazing een rij wachtende zover het oog kon reiken. Het gehele plein was gevuld met mensen, we hadden een goede keuze gemaakt door vroeg te vertrekken! Het volgende doelwit was het Vaticaan museum. Veel drukte maar wederom hadden we tickets ter voorbereiding gekocht waardoor we de wachtrij over konden slaan. Wie van kunst en geschiedenis houdt en dan met name de kerkelijke kunst en geschiedenis zal zich als een vis in het water voelen in dit museum. Voor ons was het oneerbiedig gezegd niet meer dan een verzameling van schilderijen, potjes en pannetjes en verhalen over het christendom. Leuk om gezien te hebben maar niet meer dan dat. Hoogtepunten waren dan ook de aanblik op de Vaticaan tuinen, de bibliotheek en de kamer van kunstenaar Michelangelo en zijn beroemde schilderijen. Toen we ons na enkele uren eindelijk door de enorme mensen massa’s hadden gewurmd vervolgde wij onze weg langs de rivier die Rome doorkruist. De Tiber. Langs deze rivier die overigens een schrikbarende hoeveelheid aan plastic afval bevat liepen we langs Castel sant Angelo. Het gerucht gaat dit kasteel met ondergrondse gangen verbonden is met het Vaticaan en zo als ontsnappingsroute voor de Paus dient. Wij liepen bovengronds verder langs de vele mooie bruggen, Palazzo di Giustizia en het Mausoleo Augusto. De rivier lieten we hier achter ons om verder te lopen richting de Spaanse trappen en bijbehorende kerk. Een korte wandeling volgde terug naar het hotel. Smiddags hadden we namelijk afgesproken met Russel en Diana. Wacht even, dat is toch dat Australische stel, ontmoet in Brazilië en nu tegen het lijf lopend in Italië? Juist ja! Het werd een leuk weerzien met deze 2 mensen die we 2 jaar geleden voor het laatst gezien hadden. Een lekkere lunch volgde waarna we na een kleine anderhalf uur weer afscheid moesten nemen. Wij namen de trein richting Civitavecchia. Een kleine havenstad even ten noorden van Rome. Daar zagen we heel in de verte de boot al liggen. Dit keer de Saphirre Princess. Ondanks dat we natuurlijk wel beter moeten weten na al die jaren van reizen begonnen we toch weer lopend aan de wandeling naar de boot toe. Want ja, hoe ver kan het nu wezen? Zoals zo vaak stootte we ons hoofd tegen dezelfde lamp. De wandeling werd zwaarder en zwaarder in de hitte. Na een klein onderzoek bleken onze rolkoffers niet gemaakt voor zulke afstanden. Vooral de wieltjes van Sonny zijn koffer waren volledig weggesmolten. Die backpack was zo vervelend toch niet….We zijn er alsnog gekomen met een gesmolten koffer! Inchecken was een koud kunstje en we maakte ons snel gemakkelijk met alle luxe om ons heen.

Na een avondje relaxen, theater en zwembad kwamen we de volgende aan in Pisa. Of nou ja, zo stond deze haven te boek. In werkelijkheid waren we in Livorno, een kleine 30km verderop. Met de trein reden we in een oogwenk alsnog naar het regenachtige en uitgestorven Pisa. Totdat we natuurlijk bij de toren van Pisa aankwamen. Een zeldzame massa toeristen vergaapte zich aan die scheven toren. Erg leuk om te zien! Verbazingwekkend ook trouwens hoe scheef hij eigelijk staat! Daarbij is de toren naast dat hij scheef staat ook nog eens krom. Tijdens de bouw al zakte de toren scheef weg in de grond en werd elke volgende verdieping weer recht gebouwd ter correctie. Uiteindelijk heeft de bouw ruim 200 jaar in beslag genomen door verschillende oorlogen. Tot 1990 is de toren altijd open geweest voor publiek, maar door instortingsgevaar vanwege de hellingshoek van 5.5 graden, is de toren gesloten voor publiek en begonnen aan een restauratie om verder hellen van de toren op te heven. Na 10 jaar renoveren is de toren voor het eerste sinds de start van de bouw in 1173 stabiel en werd weer open gesteld voor publiek. Wij maakte hier ook dankbaar gebruik van door de toren te beklimmen. Op een hoogte van 55 meter hadden we een fantastisch uitzicht over het kleine stadje Pisa dat zijn bekendheid volledig te danken heeft aan deze scheve toren. De toren is een onderdeel van het grotere geheel op Piazza Dei Miracoli. Zoals gezegd bestaat dit plein dus nog verder uit de Kathedraal van Pisa, het Baptisterium en het Camposanto. De stadsmuur van Pisa omringt dit alles en was in de middeleeuwen 1 van de belangrijkste steden in het verhandelen van kunstwerken. De kathedraal kon uiteraard ook op ons bezoek rekenen, maar hoewel de kerk prachtig was valt het toch een klein beetje in het niet als je een dag eerder nog in de St. Pieter kerk hebt rondgelopen. Met een kleine wandeling op en rond de stadsmuur liepen we via de vele kleine maar erg leuke en gezellige straatjes weer terug richting het station. Nog even genieten van een heerlijk Italiaans ijsje en terug richting de boot! Een kort trein ritje bracht ons weer in de haven waarna we de boot weer opstapte. Savonds in 1 van de vele barretjes die de boot rijk is werden we aangesproken door Maria en Ferdi die achter de bar staan in de Crooners Bar. Ze vroegen ons waarom het zo vreselijk lang had geduurd voor we eindelijk eens naar hun toe kwamen! Ze waren beide ingelicht door Diane en Russel (voor wie in Rome dus de cruise was geëindigd en voor ons was begonnen) en waren verteld dat ze ons  niet konden missen! ‘You cant miss them! She is like thiiiiiis taaaall en he is like thiiiiiiiiiiiiiiiis taaaaaaaaaaaaall’ , was de letterlijke uitleg van Russel richting Ferdi en Maria! We hadden meteen onze naam gemaakt waarna de ene na de andere cocktail werd geserveerd. Met de enorme menu kaart met verschillende soorten drankjes was het haast onmogelijk een keuze te maken waarna Sonny besloot met kleuren te gaan werken. Elke dag een andere kleur cocktail! Het werkte perfect en al snel volgde een aantal wonderlijke creaties gedurende de gehele vakantie!

Toen we de volgende ochtend onze gordijnen opende….zagen we niets….We hebben een binnenhut gekozen en hebben dus geen ramen of een uitzicht vanuit onze kamer. De meningen zijn hier over verdeeld. Andere zeggen dat je niet zonder een balkon kan om heerlijk buiten te kunnen zitten, weer andere zeggen dat je aan een ‘port hole’ genoeg hebt zodat je in ieder geval daglicht op je kamer hebt, onze mening is dat we toch nooit op de kamer zijn dus dat we deze dingen ook niet nodig hebben. We slapen, douchen en kleden ons er om, meer niet. Maar toen we richting het restaurant liepen voor het ontbijt zagen we dan toch echt de prachtige rots kust van Frankrijk en in het bijzonder Monaco liggen! Onze boot is met haar 300 meter uiteraard veelte groot om aan te meren in het piepkleine landje Monaco waardoor we met de reddingsboten richting de Monegaskische kust werden gebracht. Denk bij deze reddingsboten niet aan een klein bootje waar je met 20 man in kan zitten. In geval van nood is er plaats voor ruim 200 mensen aan boord van deze mini schepen. Voor nu werden we iets comfortabeler vervoerd en gingen er per keer ongeveer 100 man mee. Monaco dus. Het 2 na kleinste land ter wereld en het 2 na dichtstbevolkte land ter wereld. 1 ding werd natuurlijk meteen duidelijk, geld speelt geen rol. Aan alles kleeft rijkdom. De auto’s, de kleding, het eten. Dat Monaco zo klein is heeft natuurlijk als voordeel dat je dit land gemakkelijk af kan met een dagtripje. Voor ons begon die in het oudste gedeelte van Monaco, Monaco-Ville. Dit gedeelte ligt op een heuvel en is met vele stijle trappen te bereiken. Mooie parken, het prinselijk paleis, de kathedraal van Monaco en natuurlijk een fantastisch uitzicht over het hele land. Hierbij viel meteen op hoe ontzettend groen dit land is ondanks dat het zo ontzettend dicht bevolkt is. Vanaf het place du palais liepen we weer naar beneden richting Fontvielle. Een andere wijk in Monaco dat volledig van de zee gewonnen en waar de wat kleinere jachthaven is gelegen, ontzettend veel stadsparken zijn aangelegd en het enige vliegveld, lees: heliport is gelegen. De ene na de andere celebrity laat zich van of naar Monaco brengen in extravagante taxi’s. Het Stade Louis ll bevind zich ook in deze wijk. Naast natuurlijk de voetbalclub AS Monaco bevinden zich in dit complex ook nog de zwem, judo, handbal, basketbal, volleybal en atletiek verenigingen is er ondergrondse parkeergarage, universiteit, kantoren en een winkelcentrum. Iets met efficiënt met ruimte omgaan! Grappig detail is dat álle inwoners van Monaco tegelijkertijd in dit stadion een wedstrijd kunnen aanschouwen! Hier hadden wij helaas geen tijd voor dus gingen we verder richting de wijk Jardinexotique met de gelijknamige tuinen die op een cliff zijn gebouwd. Een prachtig mooi park met vreselijk mooie uitzichten over Monaco en de middellandse zee. Daar komen was haast een uitputtingsslag. Een onophoudelijke stroom van honderden honderden en honderden traptreden. Onderweg konden we bijkomen op 1 van de mooiste begraafplaatsen die we gezien hebben, maar alsnog stonden onze kuiten flink op spanning toen we eindelijk boven kwamen. De weg terug was uiteraard een stuk gemakkelijker en voor we het wisten stonden we aan de rand van het in aanbouw zijnde formule 1 circuit waar eind mei de jaarlijkse Grand Prix wordt verreden. De glitter en glamour kwam nu past echt boven drijven en bereikte natuurlijk een hoogtepunt rond het Place du Casino. We liepen het volledige circuit af waarbij vooral Janneke zich maar moeilijk kon voorstellen dat er hier formule 1 wagen kunnen rijden met snelheden tot 300km per uur!! Het standbeeld van 5-voudig wereldkampioen Juan Manuel Fangio was voor ons het einde van een prachtige zonovergoten dag in Monaco! Met de reddingsboot werden we weer terug gebracht naar het cruise schip. Onze kleding vervuilde we voor zwemkleding en hebben de sail away vanaf het zwembad deck aanschouwd.

Volgende bestemming was Barcelona! We konden eindelijk uitslapen want de aankomst stond gepland voor 12 uur! Dat was dan ook niet aan dovemansoren verteld dus kwamen we laat, heel laat pas uit bed! Nadat de slaap uit onze ogen gewreven was, we de gebruikelijke koffie hadden besteld bij onze favoriete barista en het ontbijt achter de kiezen hadden voegde we ons bij de mensen massa op het open deck die de aankomst in Barcelona ook wel wilde zien. Overenthousiast begon Sonny foto’s te maken van de Catalaanse kust met naar wat hij dacht de Sagrada Familia. Janneke bekeek dit wonderlijke tafereel op een afstandje en kon haar lachen niet inhouden. Het resultaat bleek nadat Sonny eens flink inzoomde niet meer te zijn dan de schoorstenen van een fabriek die hij dus voor de beroemde kerk in aanbouw had aangezien. Duidelijk was de slaap nog niet goed genoeg uitgewreven! Een klein uurtje later waren we aangemeerd en kon onze dagtocht in Barcelona beginnen die begon met een wandeling van de boot naar het beginpunt ‘Mirrador de Colon’. Uiteraard het monument van Christopher Columbus, de ontdekker. Dit imposante monument staat aan de voet van de ‘La Rambla’. Een enorme winkelstraat, walhalla voor straat muzikanten en shoppend publiek. Ook wij vergaapte ons aan de ontelbare winkels, markten en muzikanten. Palca Catalunya was een gezellig einde van deze straat. We gingen verder met een zoektocht naar bouwwerken van de beroemde ontwerper Antoni Gaudí i Cornet. Casa Milla was de eerste, Casa Battló en uiteraard Park Güell volgde. Helaas waren de kaartjes voor dit park uitverkocht voor deze dag dus zat er niets anders dan het niet minder indrukwekkende openbare gedeelte van het park te ontdekken. Doordat het park op 1 van de heuvels in de stad ligt bied het een mooi uitzicht over de stad! Vanaf dit bijzondere park liepen we een eindeloos lang stuk door de stad richting de Arc de Triomph. In tegenstelling tot andere ‘Arc de Triomphen’ heeft deze Arc niets met militair vertoon te maken, maar werd het gebouwd als hoofdingang van de wereldtentoonstelling van 1888. Leuk om even te zien maar voor ons was het een vorm van tijdrekken richting het tijdslot dat we hadden gekregen voor ons bezoek aan de Sagrada Familia. We hadden dus van te voren al tickets geboekt voor een bepaald tijdstip zodat we de eindeloze wachtrij konden overslaan. Het werkte perfect want precies op de aangegeven tijd stapte we deze onwerkelijke kerk binnen die al sinds 1883 in aanbouw is. Het oog voor details is surrealistisch! Met niets te vergelijken. Mooi van lelijkheid. We liepen dan ook vol verbazing rond. Na een kleine 2 uur liepen we weer naar buiten en stapte we vol bewondering de metro in richting de boot. Weer een dag voorbij! Op de boot aangekomen werden de opgedane ervaringen alweer snel uitgewisseld onder een hapje en een drankje, kreeg Sonny van Ferdi en Maria weer een andere kleur cocktail voorgeschoteld en genoten we savonds van de vele shows die elke avond weer opgevoerd worden!

Konden we gister al uitslapen, vandaag was het helemaal feest! Een zeedag! Laat in de avond waren we pas vertrokken vanuit Barcelona richting onze volgende bestemming. Wat volgde was dus een volledige dag op zee waarbij we ons eindelijk door onze meegebrachte boeken konden worstelen. Cocktailtje erbij en genieten maar! Samen met uiteraard iets te veel van al het lekkere eten dan dat goed voor ons zou zijn werd het een geslaagde dag! De avond vulde zich gemakkelijk met een hilarische karaoke show! Tot in de kleine uurtjes gingen we door met lachen, gieren en brullen! We stapten dan ook iets stram en vermoeid uit bed voor onze dag in Gibraltar! Een klein overzees gebied van het Verenigd koninkrijk, dat 7 keer zo klein is als Den Helder en dat doordrenkt is van de geschiedenis. Maar waar te beginnen? Even de benen strekken in het eerste stukje naar het centrum van de stad waar we al snel een kaart van het hele land in de handen gedrukt kregen. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt is de niet te missen rots van Gibraltar. Een ruim 426 meter hoge berg die bijna verticaal uit de zee vandaan komt. Juist deze rots maakte dit gehele gebied zeer gemakkelijk te verdedigen in alle oorlogen die er gewoed hebben om en rond Gibraltar. Doordat de rots gemaakt is van kalksteen is het aanleggen van tunnels, gangen en opslagplaatsen voor kanonnen zeer gemakkelijk. De eerste tunnels werden al gebouwd in 1779 tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Ten tijde van de tweede wereldoorlog was er 54Km aan tunnels gegraven waardoor de rots op het hoogtepunt van de tweede wereldoorlog zo’n 16.000 soldaten huisvestten. Veel van deze tunnels zijn nu toegankelijk voor toeristen zoals wij. Via een korte wandeling omhoog richting het Moorish Castle kwamen  we aan de noord kant van de rots uit bij de eerste tunnels, ’the Great Siege Tunnels’ om precies te zijn. Vlak voordat we de tunnels ingingen die aan het einde van de 18de eeuw gegraven zijn door de Engelsen hadden we een uitzicht over de bizarste landsgrens die we ooit gezien hebben. Het vliegveld van Gibraltar doet naast de functie van landingsbaan dienst als landsgrens én openbare weg. Met een paar simpele slagbomen wordt het verkeer tegengehouden als er een groot passagiers vliegtuig wilt landen of opstijgen. Het ziet er bizar uit! De tunnels waren vervolgens een stap terug in de tijd. Het moet er vreselijk zijn geweest tijdens alle oorlogen. Luchtventilatie was er uiteraard niet dus ten tijde van de oorlog zag je geen hand voor ogen door alle rook die er hing van alle kanonnen. De ruimtes waar de kogels gesmeed werden en waar de kanonnen stonden waren verassend groot! Het werd ons meteen duidelijk waarom dit een makkelijk te verdedigen stuk grond is. Onzichtbaar verstopt voor de vijand in de rots en een perfect zich op de gehele straat van Gibraltar tot Afrika aan toe! Na dit interessante stukje geschiedenis liepen we weer naar buiten en vervolgde onze weg richting de ‘Charles V wall’. Een muur die gebouwd is vanaf de voet van de rots tot aan de top, wederom ter verdediging in tijden van oorlog. We hadden de makkelijke manier kunnen nemen en met de kabelbaan omhoog kunnen gaan, of we kunnen de voor grote delen nog steeds toegankelijke Charles V Walle beklimmen. We kozen uiteraard voor het laatste en begonnen aan de bijna verticale omhoog lopende muur. Een klein half uur later stonden we boven op de rots waar we tientallen verbaasde blikken van veelal oude mede toeristen zagen die ons voor gek verklaarde! Waarom het hier zo druk was werd ook snel duidelijk! De Berberaap heeft van de rots van Gibraltar zijn thuis gemaakt! De legende gaat dat zo lang de aap op de rots leeft, Gibraltar in de Britse handen blijft. Daarom doen de inwoners er alles aan deze enige wilde apensoort van Europa in stand te houden. De kleine aapjes die duidelijk gewend zijn aan mensen schuwen ze niet en klimmen op, door en over iedereen heen dat op hun pad loopt. Ook als dat betekend dat ze op de schouders van mensen moeten gaan zitten! We zagen het met plezier aan maar keken ook om ons heen, want met de helder blauwe hemel hadden we een fantastisch uitzicht over zowel het Afrikaanse als Europese continent! Een klein stukje verderop was er de Skywalk aangelegd. Een glazen plateau dat enkele meters over de afgrond hing! Het uitzicht bleef uiteraard hetzelfde alleen konden we nu ook enkele honderden meters naar beneden kijken. Onze route ging verder via een mooie wandeling naar het O’hare Battery en de daarbij behorende ondergrondse tunnels en kamers! Dit enorme kanon markeert het hoogste punt van de rots van Gibraltar en werd gebouwd in 1901. Het kanon heeft dus dienst gedaan in de beide wereldoorlogen. Dit enorme kanon was in zijn eentje in staat de gehele straat van Gibraltar de verdedigen door de enorme afstand die bommen af konden leggen. Is het kanon op zich zelf al indrukwekkend, de machine kamer, de observatie kamer en alle tunnels die alleen voor dit kanon zijn aangelegd maken het ronduit imposant! De Mediterranean Steps brachten ons via een ontzettend mooie route weer terug op zee niveau. Voor even. Want we moesten weer omhoog voor de Windsor Bridge. Een touwbrug met vreselijk mooie uitzichten! Via kleine weggetjes en steile trappen kwamen we weer in de enige stad van het land terecht en liepen we door de gezellig drukke hoofdstraat waar we ons nog met wat lokale versnaperingen vulde! Terug op de boot genoten we van het sail away feestje op het open deck en doken we op tijd ons bed in na een lange dag!

Net als in Barcelona kwamen we de volgende dag pas om 12 uur aan in een zonovergoten Lissabon waardoor we lekker uit konden slapen en heerlijk rustig konden ontbijten. En dat was nodig ook! Onze stappenteller vertelde ons dat we elke dag meer als 20km lopen…..We wisten niet dat het kon, maar we hebben er spierpijn van! Spierpijn van lopen….Daarom besloten we om na een spectaculaire aankomst de ‘hop on - hop off’ bus te nemen. Lekker toeristisch maar ultra handig! Vanaf de boot liepen we dan nog wel richting het centrum en de Arco do Triunfo do Terreiro do Paço, zoals de Portugezen het voluit noemen. Een triomf boog die gebouwd is op 1 van de grootste pleinen van Europa na de verwoestende aardbeving van 1755 op de plek waar vroeg het paleis stond. Vanaf dat moment liepen we het ene standbeeld na het andere standbeeld tegen het lijf en stapten we even later de bus in voor een leuke ronde door de stad. We hadden de keuze uit 2 routes! De rode en blauwe. Gezien de hoeveelheid ‘points of interest’ langs de rode route besloten we deze eerst nemen. Mooie bruggen en gebouwen volgde in rap tempo op elkaar. Bij het Padrão dos Descrobimentos besloten we uit te stappen. Een gigantisch monument van 55 meter hoog ter ere van de vele Portugese ontdekkingsreizen. De nabijgelegen Belem vuurtoren, Belem toren, herdenkingsmonument ‘aos Combatentes do Ultramar’ en het Museo Nacional de Arqueologia waren stuk voor stuk imposante bouwwerken verbonden met mooie stadsparken. Enkele uren hebben we er doorgebracht. Op de terugweg richting het centrum van de stad maakte we weer gebruik van de hop on hop off bus waarna we na deze succesvolle ronde besloten ook de blauwe lijn te nemen. Het bleek een grote fout te zijn. Ten eerst hebben we 3 kwartier staan wachten voordat hij eindelijk aankwam en ten tweede was er langs de gehele route die ruim 3 uur duurde werkelijk niets te zien! De gehele bus was in slaap gevallen en toen we ook maar enigszins terug in centrum waren zijn we uitgestapt. Bijna de gehele dag hadden we dus verpest met deze ultra saaie ‘blauwe’ route. De paar uurtjes die we nog over hadden hebben we besteed in de historische wijk Alfama. Een wijk die de aardbeving van 1755 bijna volledig heeft doorstaan dus waar je nog goed kan zien hoe Lissabon er voor die tijd uit zag. Het bruist er van de mensen. De smalle bochtige straatjes vullen zich zo nu en dan met historische trams die prima bij het straat beeld passen. Doordat de gehele wijk op een heuvel ligt heb je vrijwel overal mooie uitzichten en dat wij hier dan ook nog eens met zonsondergang rondliepen maakte het romantische tafereel compleet! Helaas was onze tijd beperkt door het debacle van de blauwe lijn waardoor we niet zo veel tijd konden besteden in deze wijk als dat we vooraf hadden gewild. Van een slecht humeur was echter geen sprake want eenmaal op de boot raakte we snel weer aan de praat met allerlei mensen waar we onze ervaringen weer mee konden delen onder het genot van te veel hapjes en drankjes!

Zulk mooi weer als dat het was in Gibraltar en Lissabon zo beroerd was het de volgende 2 dagen! De boot had voor de afstand tussen Lissabon en onze volgende bestemming, Le Havre in Frankrijk, 2 volle dagen nodig. We werden tijdens deze 2 dagen vergezeld door een heuze storm. De wind(kracht 9) en bijbehorende golven beukte met enorm geweld tegen de boot aan die geen kik gaf. Een lichte deining, meer niet. Het zwembad daarentegen veranderd in een heus golfslagbad! Hoewel we de 30 al gepasseerd zijn en ons daarmee stokoud voelen komt op dat moment het kind in ons bovendrijven en zijn ook wij niet uit het zwembad weg te slaan. Wie denkt dat het saai is en claustrofobisch aan voelt om 2 dagen lang op een boot door te moeten brengen komt bedrogen uit. Je kan je zelf natuurlijk opsluiten op je kamer en de hele dag niets doen maar je kan ook heerlijk naar de spa gaan, een filmpje kijken in de bioscoop, je uitleven in de sportschool, genieten van het oneindige uitzicht op zee, deelnemen aan de kunst veiling, een drankje aan de bar doen, de ontelbare shows en quizzen bekijken etc, etc etc, etc. De lijst is oneindig! Een film kijken op het grote scherm vanuit een hottub blijft toch wel favoriet, dus ook deze dagen hebben we daar dankbaar gebruik van gemaakt en voor we het wisten waren de zeedagen dan ook weer zo voorbij. Le Havre was onze volgende bestemming. Een weinig boeiende Franse arbeiders stad met veel fabrieken en grote havens. We hadden dan ook van te voren al een auto gehuurd zodat we er op uit konden. Vanaf Le Havre was het een kleine 100km rijden naar de D-day beaches. De beroemde stranden waar op 6 juni 1944 de geallieerden aan land kwamen en begonnen met de bevrijding van Europa. Omaha Beach is het bekendste dus zette we koers richting dit strand. Een dag als D-day samenvatten in een simpele reisblog is onbegonnen werk dus dat doen we dan ook niet. Vanaf het moment dat je richting het strand loopt ademt alles wat je ziet oorlog. De tanks en verdedigingswerken staan langs de weg, het indrukwekkende monument, het museum en overal staan foto’s van hoe het er op die ene dag in 1944 moet hebben uitgezien. Wat zijn we toch dankbaar voor deze dag die tot de bevrijding van zovelen heeft geleid. Dat die vrijheid een dure prijs heeft betaald bleek later wel op het ‘Normandy American Cemetery and Memeorial’ waar duizenden Amerikanen liggen begraven en allemaal hun eigen witte kruis hebben gekregen. Een kippenvel moment waar we stil van werden! In totaal zijn er voor onze vrijheid ongeveer 250.000 geallieerden gestorven. Rest in Peace!

Op de terugweg naar Le Havre, duidelijk onder de indruk, konden we maar weinig woorden uitbrengen. We brachten de auto terug naar het verhuurbedrijf en maakte ons na een korte wandeling weer gemakkelijk op de boot. Maar als snel sloeg de stemming om toen het nieuws zich verspreide dat de Notre Dame in vlammen op ging. Veel mensen op de boot hadden vandaag een dagje Parijs gedaan waarbij ze de Notre Dame nog hadden gezien of zelfs naar binnen waren geweest. Vol ongeloof nam iedereen kennis van dit nieuws dat toch wel een klein smetje was op de traditioneel zo gezellige laatste avond van de cruise is! Het bleef de rest van de avond het onderwerp van gesprek. Desondanks werden contacten uitgewisseld, afscheid genomen koffers ingepakt. Nog 1 kleur cocktail en het zit er alweer op! De volgende dag kwamen we aan in Southampton wat de eindbestemming voor ons was. Onze vlucht vanaf het piepkleine vliegveld van Southampton had vooraf nog flinke voeten in de aarde. De terugvlucht naar Schiphol hadden we geboekt via KLM, maar zij besloten met deze lijnvlucht te stoppen. Ze hadden ons keurig en kosteloos omgeboekt naar een vlucht met een andere maatschappij. Deze maatschappij ging echter enkele dagen voor onze vakantie failliet! Gelukkig voor ons stopten ze niet direct met alle bedrijfsvoering waardoor wij gewoon het vliegtuig inkonden voor onze korte vlucht naar Schiphol. De vakantie zat er toen gelukkig nog niet op, we hadden besloten er nog een nachtje Amsterdam aan vast te plakken! Wat ‘must see’ dingen afstrepen! Heerlijk wandelen langs alle grachten, de dam, de vele winkelstraten. Savonds was het tijd voor de Candle Light rondvaart. Een ordinaire rondvaart zagen we niet zo zitten dus besloten we er eentje te doen met kaarslicht, hapjes en drankjes en een klein gezelschap. De ondergaande zon was ons gunstig gestemd en verlichte de grachtenpanden op een mooie manier. Amsterdam by night werd nog veel mooier en het werd een mooie afsluiter van de dag! Ons hotel schip lag naast Nemo en dus op loop afstand. De volgende dag begonnen we met een wandeling over de Albert Cuyp markt en via het Leidseplein liepen we naar het Museumplein voor een bezoekje aan het rijksmuseum. Zonder door een oranje bril te kijken is dit toch wel een heel erg mooi museum en neemt het je met de vele schilderijen mee op een reis door de Nederlandse geschiedenis. Weer wat vaderlandse kennis rijker liepen we richting het Anna Frank huis. Blijkbaar kan je alleen nog maar online tickets kopen en is de boel al maanden van te voren uitverkocht waardoor dit uitje helaas niet door ging. Het mocht de pret niet drukken maar zonder Anna Frank huis zat onze vakantie er dan toch echt op! Met de trein reden we terug naar huis en ploften we moe maar zeer voldaan in ons eigen niet te overtreffen bed!

The End. (Foto's volgen snel)