Thuis

Met onze aankomst in Sydney begonnen er een paar laatste waanzinnige dagen in Australie. In de loop van de tijd hebben we aardig wat mensen ontmoet verspreid over heel Australie. Toen deze mensen lucht kregen van onze plannen dat we nog 1 keer terug zouden keren naar Australie werden we aan alle kanten benaderd door mensen die ons nog wel even wilde zien. We hebben er een ‘logische’ route van geprobeerd te maken maar moesten helaas ook mensen teleurstellen. We hadden maar beperkte tijd en konden moeilijk iedereen langs gaan. Het begon in de ochtend al van onze aankomst in Sydney. Nadat we rond 9 uur van de boot waren gestapt stond Cecilia ons op te wachten. Cecilia hebben we ongeveer een jaar geleden ontmoet in Zuid Amerika en altijd contact mee gehouden. Het was dan ook erg leuk om haar weer te zien. Ze nam ons mee naar ene restaurant waar we een heerlijk ontbijt hebben gegeten en veel hebben gelachen en gekletst. Hierbij werden natuurlijk veel herinneringen opgehaald aan onze tijd in Zuid Amerika en toekomst plannen werden gedeeld. Na het ontbijt kregen we nog een heuse privé tour door het oudste gedeelte van de stad. Een gedeelte dat we nog nooit hadden gezien maar zeker een bezoekje waar was! Na dit ontbijt en de privé tour hebben we afscheid genomen van Cecilia en hebben onze bagage die we nog bij ons hadden opgeslagen zodat we er niet de hele dag mee hoefden te slepen. We hebben even heerlijk door de botanische tuinen gelopen voor onze volgende afspraak op ons stond te wachten. Dit met Nyla. Ook iemand die we in Zuid Amerika hebben ontmoet en waar we een lunch afspraak mee hadden. Het werd een ongelofelijk warm welkom! Nyla was de eerste persoon die we ontmoette in Zuid Amerika. We zien haar nog zitten, met haar knal paarse jurk in een restaurantje op de haven van Buenos Aires! We raakten meteen met haar aan de praat en de gehele tijd in Zuid Amerika spraken we elkaar regelmatig. Nyla kon dan ook niet ontbreken in deze Australië tour langs bekenden! De lunch was lekker en gezellig en de tijd vloog voorbij. Voor we het wisten moesten we dan ook weer afscheid nemen want we moesten een vlucht halen! Met de taxi vertrokken we richting het vliegveld en 3 uur later landen we in Brisbane. Ook daar werden we weer opgewacht door mensen die we in Zuid Amerika hadden ontmoet. We zouden bij hun 3 nachten verblijven. Brisbane hadden we nooit écht gezien tijdens onze roodtrip dus was dit het uitgewezen moment om deze stad te ontdekken. 

Ook bij Annell en Mia begon het weer van voren af aan. Herinneringen ophalen, kletsen, lachen en uiteindelijk heel laat naar bed! De plannen die wij hadden voor deze 2 dagen konden meteen al de kast in. Annell en Mia hadden een vol programma voor ons in petto dat al om 8 uur smorgens begon. Laat er in, vroeg er uit. Yes, dat is echt onze hobby! Maar goed, we stonden er en vertrokken naar een wildlife dierentuin voor een programma van beesten voeren, krokodillen vasthouden en een Segway tour door het park heen. Voor ons allebei was het voor eerst op zo’n gekke Segway. Het is echt even flink winnen. Remmen en gas geven doe je door naar voren of achter te leunen en dat is iets heel tegennatuurlijks. Uiteindelijk lukte het en kregen we het onder controle en konden we dan ook daadwerkelijk genieten van alle beesten die we zagen in het park. Allemaal hadden we ze uiteraard al eens gezien maar het blijft leuk! Ondertussen merkten we al dat het heter en heter werd en hebben we even op het heerlijke strand gelegen voordat ze ons meenamen voor een lunch en daarna naar een Natural Bridge. Een korte wandeling door het regenwoud bracht ons bij een natuurlijke brug dat gevormd is door een waterval dat al duizenden en duizenden jaren beukt op de rotsen en hier dus uiteindelijk een brug in heeft geslagen. Het was een mooi stukje natuur wat ons ook deed beseffen dat we nog lang niet alles gezien hebben in dit land terwijl we er toch een jaar rondgetrokken zijn! Vanuit deze natuurlijke brug zochten we de airco weer op van hun huis en werden we savonds nog getrakteerd op een heerlijke barbecue! De volgende dag hadden we grootste plannen om het centrum van Brisbane te bezoeken. Het weer gooide helaas roet in het eten. Niet zo zeer vanwege slecht weer, maar met een voorspelde middag temperatuur van 38 graden. We zagen er alle 4 weinig voor om in deze verschroeiende hitte door de stad heen te lopen dus verkozen we het door hun airco verkoelde huis! Hun heuse thuis biscoop werd ingeschakeld en we hebben de gehele middag hangend op de bank doorgebracht! Toen we verschillende films gekeken hadden en we hoopten dat het na zonsondergang wat afgekoeld zou zijn, zijn we er toch nog even de stad in geweest. Hoewel het al donker was zijn we toch even naar Mount Coo-tha gereden. Een berg in Brisbane vanwaar je een perfect uitzicht hebt over de stad. Door de ongelofelijk hitte van de hele dag barste er savonds en vreselijk onweer los dat vanaf dit uitzicht mooi bekeken kon worden! Het was het enige uitje van de dag en de volgende ochtend begonnen we aan ons volgende en laatste Australië avontuur! 

Melbourne! Voor de ontelbaarste keer kwamen we aan in ons Australische thuis. Bijna als vanzelfsprekend opende Kees en Ria voor ons de deuren waardoor we de laatste 2 dagen in Australie ook weer onderdak hadden. Ze hadden een lunch georganiseerd waarbij het hele gezin ook werd uitgenodigd waardoor het hier ook weer een leuk weerzien werd van oude bekende! In Melbourne hadden we buiten Kees en Ria en hun kinderen natuurlijk nog veel meer bekende die we wilden zien. Als eerste was dat Paul! Onze roodtrip buddy van anderhalf jaar die nog steeds in Melbourne werkt. Helaas had hij weinig tijd waardoor het alleen maar bij een lunch bleef maar gezellig was het wel! Van Paul gingen we dan meteen door naar Diane en Russel. Vlak voor dat onze vlucht vertrok naar Kopenhagen hebben we met Diane en Russel gezellig op een terrasje gezeten, iets te veel bier gedronken en lekker gegeten. We zouden bijna vergeten dat het het 16 januari is. Maar Sonny hielp Janneke maar al te graag herinneren dat het toch echt haar verjaardag is waarbij ze 29 jaar werd, oftewel haar 30ste levensjaar! Hoewel ons leeftijdsverschil slechts 5 dagen is laat Sonny haar maar al te graag weten dat ze toch echt de oudste is en dat je dat toch wel begint te zien! Bepakt en bezakt met onze spullen hadden we afscheid genomen van Diane en Russel na een uitermate gezellige middag en gingen we op pad naar het vliegveld. Natuurlijk hadden we gewoon een economy stoel geboekt voor deze 21 uur durende vlucht maar doordat Janneke jarig was hoopte we stiekem op een update naar in het gunstigste geval first class stoelen. We waren om deze reden wat eerder naar het vliegveld vertrokken en liepen zonder te schromen naar de incheckbalie. Het oog van de stewardess die ons incheckte viel al snel op Jannekes geboortedatum en besefte dat die vandaag was. First class werd het niet, maar ze bood ons wel 2 stoelen naast elkaar bij de ingang aan! Oftewel, gewone stoelen maar zonder andere stoelen voor ons waardoor we gewoon lekker languit konden liggen. Dat namen we natuurlijk maar al te graag aan! Hoewel we ondertussen al aardig wat lange vluchten hebben gehad overtrof deze toch wel alle vluchten die we tot nu gehad hebben. Maarliefst 15 uur zou deze vlucht duren naar Doha in Qatar waar we een tussenstop hadden om over te stappen naar ons vliegtuig naar Kopenhagen. Dus deze stoelen waarbij we lekker languit konden liggen kwamen zeer van pas! Na het lange wachten voordat we in konden stappen liepen we naar de gigantische A380 en stapten we na vele films, een dutje hier en daar 15 uur later weer uit! In Doha hadden we een overstap van 10 uur en dat betekende dat we van Qatar Airways een gratis tour de stad kregen aangeboden. Ook daarvan maakte we natuurlijk gebruik en belande we in de eerste olie staat die we ooit bezocht hebben. Wat bizar. Een ‘land’ dat pas ontstond in de jaren 60 en waar nu de ene na de andere wolkenkrabber door olie dollars uit de grond wordt gestampt. Voor ons deed het ongelofelijk sfeerloos aan. Misschien heeft Doha niet de uitstraling van Abu Dhabi en Dubai maar na een tour van 3 uur door de stad hadden we er alweer genoeg van. Tussen alle diamanten winkels, Ferrari showrooms en Armani winkels was het oude gedeelte van de stad waar iets minder van de ‘geld geld geld’ cultuur te zien was nog het leukste om te zien. Alladin kwam hier tot leven. Wie deze Disney film wel eens gezien heeft kan zich ook prima inbeelden hoe dit deel van de stad er uit zag. Arabieren met witte jassen en lange baarden die zich verzamelen in de kleine markt straatjes. Het zag er leuk uit! Na deze tour keerden we terug op het vliegveld waar we nog een paar uur moesten wachten voor onze aansluitende vlucht naar Kopenhagen.

Wederom hadden we stoelen aangewezen gekregen bij de deur waardoor we ook deze 7 uur onze benen naar hartelust konden uitstrekken. Met onze aankomst 7 uur later was dus ook onze cirkel rond. Een cirkel die we op 7 september 2015 gestart en die nu op 17 januari 2018 volbracht is. Onze perfecte cirkel! We beseften ons nauwelijks waar we waren vanwege de jetlag en de lange vluchten waardoor we zo snel mogelijk naar het hotel wilde! Volgens de klok was het 10 uur savonds maar onze innerlijke klok vertelde ons dat het toch echt 8 uur smorgens was. We vielen door de vermoeidheid weliswaar meteen in slaap, maar beide lagen we enkele uren later alweer duimen te draaien en naar het plafond te staren. Uiteindelijk besloten we maar om 6 uur smorgens op te staan en de stad te verkennen die we 2.5 jaar geleden met Sonny’s ouders ook al bezocht hadden. Natuurlijk was er veel herkenning in deze fantastische stad maar hebben we bewust ook voor nieuwe dingen gekozen. We hebben de zogenoemde stadspas aangeschaft en zijn verschillende attracties en historische gebouwen in geweest waar we eerder nog niet aan toe waren gekomen. Maar met alles wat we deden spookte er maar 1 gedachte door ons hoofd. We gaan naar huis! En dat moment kwam steeds dichterbij. Nadat we 2 dagen lang als zombies door de stad hadden gelopen vanwege de nog steeds overheersende jetlag hebben we onze laatste avond van deze reis besteed in een klein restaurant met authentieke Deense recepten. Kiezen was natuurlijk onmogelijk dus hebben we een plaat gekozen met allemaal kleine recepten die we ons heerlijk hebben doen smaken. Op de weg terug naar het hotel begon het terugkijken. Terugkijken op 2.5 jaar van reizen. Maar hoe doe je dat nou? We stelden elkaar wel de vragen van wat was je favoriete land of stad, wat is je beste herinnering, waar heb je het lekkerst gegeten maar hoe kan je nou zulke vragen beantwoorden? Hoe kan je de herinneringen die we gemaakt hebben samenvatten in een paar paar woorden en zinnen? Herinneringen die we soms zelfs niet eens meer weten en waar we foto’s of ons dagboek voor nodig hebben om ze weer op te halen. Vaak krijgen we van mensen wel eens de vraag hoe het nou was. Ja hoe was het? Leuk? Fantastisch? Geweldig? Grote nietszeggende woorden. Het zijn juist de kleine momenten die het maakte tot wat het is geworden. Dingen die niet uit te leggen zijn maar waar je een gevoel bij moet hebben. We kunnen honderden verhalen vertellen die misschien nietszeggend overkomen op andere maar die voor ons fantastische momenten waren. 

Terug in het hotel pakten we onze spullen weer in voor de laatste keer. Al dagdromend vielen we in slaap en vertrokken we de volgende ochtend voor de laatste keer naar het vliegveld. De tijd tikte maar langzaam verder naar het moment dat we aankwamen op Schiphol. Terug op Nederlandse bodem. Er wachtte nog 1 verassing op ons. We hadden het stiekem gehoopt, maar we hadden nooit verwacht dat er ook daadwerkelijk tientallen mensen ons op stonden te wachten toen we de deuren uitliepen! Een enthousiasme die we nog nooit eerder hadden gezien. Maar wat een warm een welkom. Al onze vrienden en familie stonden daar allemaal! Bijna aan de grond genageld stonden we terwijl we omhelst werden door de mensen die we zo gemist hebben. Hoewel we de laatsten weken zo vaak tegen elkaar geroepen hebben dat we bijna naar huis gingen kwam het besef ook na onze landing niet echt binnen dat onze reis er echt op zit, zelfs niet met al deze mensen om ons heen. Toen de eerste hysterie voorbij was werden we meteen opgezadeld met een groots dilemma. Al deze tientallen mensen waren natuurlijk allemaal met de auto gekomen. Bij wie zouden we instappen? Veilige keuzes, politiek correcte keuzes, keuzes uit het hart? Waar moesten we nou instappen? Iedereen bood ons natuurlijk een plekje aan, uiteindelijk hebben we een keuze gemaakt en zijn we allemaal richting Den Helder gereden waar er een nieuwe verassing ons op stond te wachten. Het hele huis stond vol met nóg meer mensen! Lekkere Hollandse hapjes waren uitgestald en een party tent in de tuin was opgezet. Wat een fantastische manier van thuis komen! De avond duurde lang en was buitengewoon gezellig met alle bekenden om ons heen. 

We zijn thuis