Wereldreis 2.0

Net thuis en nu alweer weg. Op 5 dagen na zijn we 5 maanden thuis geweest. Een periode met goeie en slecht keuzes, maar waarin vooral heel veel en hard gewerkt is door allebei. Vooraf zagen we deze tussenstop hetzelfde als onze tussenstops in Melbourne, Darwin en Auckland. Een tussenstop waarin we zoveel mogelijk geld willen verdienen om zo snel mogelijk weer de wijde wereld in te trekken. We hadden daarin net als in de voorgaande steden een periode van 4 maanden voor uitgetrokken. Dit bleek altijd succesvol te werken, dus waarom nu niet? 1 ding hadden we hierbij over het hoofd gezien. Een sociaal leven. In zowel Melbourne, Darwin en Auckland begonnen we vanaf 0. Geen vrienden, geen familie, geen werk. We konden alleen elkaar! Via via konden we dan wel wat mensen maar dat was het. We kwamen er vooral om te werken en ons werk was daarbij tegelijkertijd ons sociale leven. Via dat werk leerden we de mensen en vrienden kennen die we nu nog steeds hebben. Allemaal hadden we hetzelfde doel. Reizen! Leven op budget en zoveel mogelijk van het land zien waar je op dat moment bent.  

In Nederland was het anders. Bleek achteraf. Blijkbaar waren wij zo gewend aan dit leven, dat we ook met de plannen die we maakten tijdens onze maanden in Nederland geen rekening hielden met het sociale leven wat hier op ons wacht. We maakten onze eigen plannen! Bij onze terugkomst werden we verast door een overweldigend enthousiasme van iedereen om ons heen! We werden geleefd, rende van de ene afspraak naar de andere afspraak om iedereen maar een beetje aandacht te geven die ze verdiende na bijna 2 jaar van afwezigheid. Stom genoeg dachten we dat 2 weken wel genoeg zou zijn om 2 jaar afwezigheid weg te poetsen. Dom Dom Dom! We begonnen met werken. Heel…..Veel……Werken! Janneke werkte 40 uur in de week bij Sinnige Bouw als werkvoorbereider en had daarbij ook 2 uur reistijd per dag. Sonny werkte gemiddeld 50 tot 60 uur per week in het Westfries Gasthuis en bij verpleeghuis Lindendael als verpleegkundige. Er bleef dus bijna geen tijd meer over voor alle mensen om ons heen die we bijna 2 jaar niet gezien hadden. We hebben ontzettend veel mensen moeten teleurstellen, wat meer dan eens tot scheve gezichten heeft geleid. We hebben onze uiterste best gedaan, maar de contracten waren al ondertekend en we konden niet meer anders dan dit na te leven. Achteraf hadden we dit zeker anders gedaan. 

Maar waarom waren we ook alweer thuis gekomen? Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar slechts een week na onze thuiskomst stond de eerste van de 2 bruiloften op het programma. Die van Sonny’s nichtje Hanne en haar toekomstig echtgenoot Marten. Het werd een onvergetelijke dag! Sonny vormt al sinds mensenheugenis een 3-eenheid met zijn kleine nichtje Hanne en broer Jermo. Onafscheidelijk! In al die jaren van onbreekbare onafscheidelijkheid hebben we aardig wat muzikale herinneringen gemaakt. Voor Jer en Sonny het moment om al deze herinneringen te bundelen tot een bont gezelschap van liedjes en daar onze eigen tekst onder te zetten. Het lijdde tot een hoop hilariteit bij de bruid en gefronste wenkbrauwen bij de rest van het gezelschap! Missie geslaagd! Bruiloft nummer 2 volgde snel op 9 juni. Dit keer van Sonny’s tante Monique en nieuwbakken ‘ome’ Chris! Ook weer een fantastische dag waar er voor beide ook nog een andere rol was dan alleen gast. Sonny was de chauffeur van het bruidspaar in hun bruidswagen en Janneke had de rol van Ceremonie meester op zich gekregen. We waren beide erg blij dat we toch terug zijn gekomen voor deze bruiloften. Maar er was meer! Er waren maar liefst 4 diploma uitreikingen te verwachten! De broer, Gertjan, en zus, Ellen, van Janneke hadden hun MBO niveau 4 opleidingen behaald. Echter werd de diploma uitreiking van Gertjan uitgesteld tot oktober en was die van Ellen 2 dagen voor onze thuiskomst geweest. Deze hebben we dus gemist! Gelukkig waren er nog 2 te verwachten! Die van Sonny’s broer, Jermo en zijn vriendin Klazina! Uiteindelijk heeft Jermo zijn opleiding op het laatste moment niet weten af te ronden waardoor ook diploma uitreiking nummer 3 niet door ging! Diploma uitreiking nummer 4 dan? Klazina heeft haar HBO opleiding wel succesvol afgerond maar mocht helaas maar een beperkt aantal mensen uitnodigen voor haar uitreiking. Zo hebben we dus van niemand de uitreiking van hun diploma kunnen aanschouwen! Maar alsnog van harte met jullie diploma, Gertjan, Ellen en Klazina! En Jermo, jou tijd komt nog wel! Succes met de laatste loodjes!

Na 3 maanden hard werken was het tijd voor wat ontspanning. Geestelijke ontspanning dan. Want een midweekje in de Franse Alpen met de familie Agema is alles behalve lichamelijk ontspannend..De fietsen gingen mee en op de eerste dag al stapten we vlak na aankomst de fiets op en reden we met z’n vijven, alleen moeders bleef bij het huisje, richting de Les deux Alpes! Een klim van 10km lang en die stopt 1650M hoogte! Het uitzicht van fenomenaal en in het dorp hebben we genoten van een heerlijke lunch. Ondertussen kwamen de berichten dat er slecht weer op komst was binnen dus stapten we na de lunch weer de fiets op en daalden we weer af richting het huisje dat we hadden gehuurd. Terug op de camping nog even een ontspannende duik…Dat was het slechtste idee van de dag. Sonny kreeg te maken met een legendarische kramp aanval in beide benen die zeker een half uur duurde! AU!!!! Helaas kwam het slechte weer en bleef hangen in het dal van le bourg d'oisans waardoor de volgende dag letterlijk in het water viel. Goeie gesprekken, leuke spelletjes en achterstallig onderhoud met de foto’s en filmpjes wegwerken! We kwamen de dag wel door! Op de derde dag stond dan de mythische en loodzware Coll de Alpe d’Huez op het programma. De Nederlandse berg, bekend van het jaarlijkse evenement Alpe d’Huzes maar na tuurlijk het meest van de Le Grande Boucle, de tour de France! Met 13.8Km lengte en een stijgingspercentage van ruim 8% niet eens de zwaarste berg maar alsnog van de buitencategorie. Voor elke recreant is een tijd onder het uur altijd het doel! Jermo en Sonny hadden dat 5 jaar geleden al eens gepresteerd. In een haantjes duel hadden de broers toen een tijd van 59:58 (Jermo) en 59.41 (Sonny) gereden. Voor Jermo was het doel duidelijk, 59:40 of sneller. Voor Sonny was het nog simpeler. Finishen. Na 2 jaar van nauwelijks fietsen kon er ook weinig anders verwacht worden. We begonnen met z’n vijven aan deze slopende klim waar al snel duidelijk verschillen te zien waren. Moeders stond ons langs de kant aan te moedigen en zag Jermo na 59 minuten en…..51 seconden finishen! Hij was er ziek van! Voor Sonny was er een nette tijd van 1 uur 14 gevolgd door ‘ouwe’ op 1 uur 30, Janneke op 1 uur 31 en Klazina op 1 uur 40. Allemaal gefinisht! Wat een prestatie! In het heerlijke zonnetje bovenop de berg hebben we met z’n zessen genoten van een heerlijke lunch voor we verder gingen met ons rondje. Coll de Sarenne was de volgende marteling. Het ging nu echter vooral om de vreselijk mooie omgeving en niet meer om de tijd. Het werd een heerlijke dag tussen al deze bergen totdat we aan het afdalen waren. De broertjes reden voor hun doen rustig naar beneden tot een auto plotseling afsloeg zonder richting aan te geven. Jermo kon het niet meer remmen of de auto ontwijken en klapte vol op de zijkant van de auto! Met gekneusde ribben moesten hij nog een behoorlijk stuk terugfietsen op een wonder boven wonder onbeschadigde racefiets. Alleen col de ‘klootzak’ doemde nog op waarna de afdaling richting de camping eindelijk begon! Op onze laatste dag was er nog een fantastisch uitgekozen wandeling door Klazina die ons naar een prachtig meer bracht! De laaghangende bewolking maakte het tot een sprookjesachtige omgeving! Het was een mooie afsluiter van een heerlijk midweekje maar helaas moesten wij de rest achterlaten die nog een paar dagen extra hadden. Wij konden helaas niet langer vrij krijgen dus moest er weer gewerkt worden!

Maar wat deden we dan buiten het werken? Niet zoveel behalve langsgaan bij vrienden en familie. Zo hebben we 4 maanden geleefd! Werken, slapen en langs gaan bij mensen. De tijd die we dan wel samen hadden besteden we aan het maken van onze nieuwe reisplannen. En die zijn, hoe kan het ook anders, nog wel eens door elkaar gehusseld de afgelopen weken. Dat had dan weer geheel te maken met het werk van Janneke. Die hebben er de laatste weken zo’n beetje alles aan gedaan om haar te behouden voor het bedrijf. Min of meer met succes…..Dit begon al na ongeveer 2 of 3 weken werken. Janneke kreeg de vraag of ze wilden blijven werken bij dit bedrijf. Nauwelijks hierover nadenkend hebben we ‘nee’ gezegd tegen dit toch wel mooie aanbod. Ze lieten het er niet bij zitten, enkele weken hierna kwam er een aanbod met een aantrekkelijk vastcontract! Wederom werd het antwoord ‘nee’ en droop Sinnige Bouw opnieuw af. Onze reisplannen waren al gemaakt, we hadden ondertussen zelfs de vliegtickets al gekocht! Het bleef enkele weken stil en ondertussen waren wij toch aan het denken geslagen. Een vastcontract, dat is toch wel iets heel lekkers met het uitzicht op de toekomst! Maar onze reis plannen dan? Sinnige bouw kwam tijdens de laatste dagen voor de Bouwvak met de oplossing. Er werd een laatste bod neergelegd bij Janneke. Bij het vaste contract kwam nu ook nog eens een loonsverhoging! Maar onze reisplannen dan? Vroeg Janneke toen. We willen zo graag de ruimte houden om te kunnen reizen! Dat kan! Was de droge reactie van Sinnige Bouw…..In de weken erna, tijdens de Bouwvak, hebben we een plan A en plan B gemaakt, waarbij we in plan A niet voor het contract zouden gaan en onze originele reisplan zouden volgen en een plan B waarbij we wel voor dit aanbod zouden vallen. 

Plan A zou bestaan uit de Trans Mongolië Express om daarna direct naar Canada zouden vliegen waar we ondertussen een werk visum voor een jaar van hadden gekregen. Na een jaar Canada zouden we dan onze vrienden in Amerika, Mexico en Colombia bezoeken alvorens we naar huis zouden gaan en onze reis er op zou zitten na 2 keer ruim anderhalf!

In Plan B zouden we ook beginnen met de Trans Mongolië Express om hierna een maand door china te gaan reizen. Gevolgd door een 2 maandse fietsreis door Nieuw Zeeland en een afsluitende Cruise van Auckland naar Australië. 

Zowel plan A als B hadden hun voor en nadelen, maar het grootste nadeel was toch wel dat we in plan B ons visum voor Canada zouden weggooien. Het visum waar we 4 maanden voor geknokt hebben en honderden euros in gestoken hebben. Slik! Waarom dan ook niet in plan B naar Canada? Om de simpele reden dat het winter wordt in Canada en het dus geen zin heb om te reizen. In plan A zouden we ook de eerste maanden gaan werken en pas in de lente gaan rondreizen in dit mooie land. Hoe dan ook, het waren 2 mooie opties! 

Ondertussen kwam de Bouwvak kruipend ten einde en dat betekend dat Janneke haar werkgever weer onder ogen zou komen en er een definitief besluit genomen kon worden. Met klotsende oksels en zweethandjes kwam Janneke dan bij haar werkgever op het kantoor en was de deal binnen 5 minuten beklonken! O gaat dat zo gemakkelijk? Per 1 februari is Janneke officieel in dienst van Sinnige Bouw en gaan wij dus voor het mooie plan B! Blijdschap alom bij iedereen!

Nu dit eindelijk vast stond konden we een gek aan de gang om alles rond te breien. Omdat we op zulke korte termijn naar China zouden gaan en we dus nauwelijks voorbereidingstijd hadden besloten we om geheel tegen onze principes in een reisbureau in de armen te sluiten. Ze hebben een werkelijk fantastische reis voor ons in elkaar gezet die 26 dagen zal duren! Gelukkig hadden we het visum al aangevraagd voor de Trans Mongolië Express die eindigt in Peking, anders was die aanvraag wel heel krap geworden. Uiteindelijk is op donderdag 7 september, 3 dagen voor ons vertrek op zondag 10 september, de bevestiging gekomen dat alles rond is! De Trans Mongolië Express, de reis door China en de vliegtickets naar Nieuw Zeeland! We gaan!

Toch ‘leeft’ de reis veel minder als bij ons vorige vertrek precies 2 jaar geleden. Waar we toen al 250 dagen van te voren begonnen met aftellen, voelt het nu nog steeds alsof we bezig zijn met dezelfde reis. En zo is het ook, deze thuiskomst was gewoon een tussenstop. Een tussenstop naar Wereldreis 2.0! Wereldreis 1.0 hebben we ondertussen afgesloten met de filmpjes die in 10 delen zijn gemaakt. Het maken van die filmpjes was de perfecte manier op het af te sluiten. Alle foto’s en filmpjes kwamen weer voorbij, waarbij de nodige oja’s en weet je nog’s te horen waren. Wat hebben we toch al veel gezien en gedaan, en wat gaan we nog een mooie dingen tegemoet! 

Op 1 september was dan voor ons allebei de laatste werkdag! Ineens kwam het toch wel heel erg dichtbij…En wat moeten we nog veel regelen! Daarnaast wilden we nog afscheid nemen van iedereen dus hebben we last minute nog even een afscheidsbarbecue geregeld! Doordat het zo last minute was konden veel mensen niet komen wat erg jammer was maar volledig onze schuld. Gelukkig blijven we deze keer ‘maar’ 5 maanden weg. 

Voor nu stappen we om 12:40 op vlucht KL1395 en reizen we af naar Sint Petersburg voor wereldreis 2.0!! Tot ziens ergens in januari 2018!