Hoe, wat, waarom?

Nu de rust een klein beetje is wedergekeerd en iedereen op de hoogte is van onze wilde plannen is het nu tijd om uit te leggen waar we ons precies voor aangemeld hebben. Sommige waren misschien in de veronderstelling dat we het visum al hebben en we over enkele weken in Australie wonen, maar zo eenvoudig is het helaas niet. Lees meer over het hoe, wat en waarom dus! Het waarom van deze keuze is uitgebreid besproken in de vorige blog. Al zal nog steeds niet iedereen het begrijpen. Het hoe en wat is een stuk saaier verhaal maar daarom niet minder leuk om te vertellen.

De eerste “hoe” was de financiële hoe. Want dit plan is alles behalve gratis. Om maar met de deur in huis te vallen, dit visum zal ons ongeveer 10.000 euro gaan kosten. Dit zijn de bemiddelingskosten van Visa4you en de daadwerkelijke visum kosten. Dit bedrag wordt uitgesmeerd over meerdere jaren, dus opzich is het een bedrag  dat prima is op te hoesten. Maar het blijft natuurlijk vreselijk veel geld waar je heel veel leuke dingen van kunt doen en dus ook een bedrag waar we heel erg goed over na moesten denken. Gaan we dit uit geven? Ook met de kans dat we onze inleg verliezen als we geen visum krijgen? Doordat dit bedrag per stap in het visum proces overgemaakt moet worden en je niet meer hoeft te betalen als je niet naar de volgende stap komt hebben we deze “hoe” dus afgestreept en er een veilig financieel plan voor gemaakt.

Hester is ons persoonlijk aanspreekpunt bij Visa4you en met haar zijn vooral wij sinds afgelopen maart in diepe gedoken van de visum aanvraag wereld. Natuurlijk hadden we wel een klein beetje het idee dat het niet heel eenvoudig is om een land als Australie binnen te komen. Anders dan hier in de EU, waar wij als Nederlander binnen de EU kunnen wonen en werken waar we willen, gaat er in Australië een lang en vermoeiend traject aan vooraf. Voor ons begon dat traject in maart van dit jaar met ons eerste kennismakingsgesprek met Hester. We wilde in den beginne vooral duidelijk hebben welke wegen we moesten bewandelen zodat we dit wellicht zelf konden doen. Al vrij snel hadden we door dat dit echt onbegonnen werk is en besloten we Hester trouw te blijven en haar al het werk te laten doen. Het is namelijk niet zo dat we ons simpel voor een visum kunnen aanmelden. Er zijn verschillende soorten manieren om Australie binnen te komen. Een toeristen visum is het makkelijkste, maar daarmee mag je niet werken, en valt dus af. Een tweede manier is om uitgenodigd te worden door een bedrijf die jou als werknemer wilt inhuren. Een sponsorship. Die contacten hebben we niet dus valt ook af. Een derde manier is om een Australiër te trouwen. We hebben besloten om elkaar trouw te blijven dus die keuze valt ook af.  Als laatste is er nog een mogelijkheid een skills assesment te doen en te hopen dat je wordt uitgenodigd. Dit is de categorie waar wij in vallen. Nu moet je natuurlijk niet denken dat dit bestaat uit 1 simpel visum. Nee ook de skills assesment bestaat uit tientallen verschillende visums met allemaal hun eigen eisen, hun eigen regels en hun eigen voorwaarden. Dan zijn er nog verschillende visums voor verschillende staten/provincies, verschillen in of je wel of niet in de grote steden mag wonen en werken en hoe lang deze visums dan geldig zijn. Kortom het werd ons al snel duidelijk dat we door de bomen het bos niet meer zagen en we graag de hulp van visa4you en vooral Hester nodig hadden.

Waarom dan die skills assesment? In Australië willen ze graag dat elke emigrant iets bijdraagt aan de Australische economie en dat je aan de andere kant vooral niet te veel kost. Dit maakt het dat ze werken met beroepen lijsten. Er zijn verschillende beroepen lijsten voor de verschillende visa dus het was al snel een kwestie van wegstrepen. Tot onze grote verassing stond Sonny’s verpleegkundige beroep niet op de lijst en dachten we dat ons traject al zou stoppen voor het goed en wel onderweg was. Beide hadden we niet verwacht dat Jannekes beroep wel op deze lijst zou staan maar het tegendeel bleek waar. Sterker nog we maken erg veel kans met Jannekes beroep! Na deze wegstreep sessie bleef er uiteindelijk maar 1 visum over. Het zogenoemde 491 visum. Dit visum heeft voor en nadelen. Als grootste voordeel natuurlijk dat we kans maken op dit visum. Een nadeel maar tegelijkertijd ook een voordeel is dat dit géén permanent visum is maar een visum dat geldig is voor 5 jaar. Omdat het geen permanent visum is zitten we niet meteen vast! We kunnen de definitieve keuze van waar we oud willen worden nog even voor ons uit schuiven. Een ander “nadeel” is dat we niet in de grote steden Sydney, Brisbane en Melbourne mogen wonen en werken. Uiteraard mogen we er wel gewoon komen maar dus niet wonen en werken. Is het dan helemaal niet mogelijk om permanent in Australie te blijven als we dat zouden willen? Jawel! Met dit 491 visum kunnen we na 3 jaar binnen de 5 jaar dat dit visum geldig een aanvraag doen voor een permanent visum. Mits we voldoen aan bepaalde voorwaarden. 1 van die voorwaarde is dus dat we niet in de 3 bovengenoemde steden mogen wonen en werken. Maar ook moeten we kunnen aantonen dat we ons zelf hebben kunnen voorzien door een bepaald salaris verdiend te hebben. Het heeft voor ons weken geduurd voor we precies begrepen waar we ons nou voor aangemeld hadden dus hopelijk is dit ingewikkelde verhaal in 1 alinea duidelijk geworden!

Om het nog ingewikkelder te maken is de beroepen check is niet de enige check die ze gaan uitvoeren. We moeten ook voldoen aan andere eizen die om beurten zullen worden getoetst. Onder anderen moeten we een taaltest uitvoeren om te kijken of ons engels van voldoende niveau is, wordt onze medische achtergrond nagekeken en zullen we verschillende medische tests moeten ondergaan. Ook kijken ze er naar of we geen strafblad hebben. Testen die op zich niet heel moeilijk zijn maar vooral vreselijk veel tijd kosten. Mochten we uiteindelijk door al deze testen heen komen hebben we alleen nog steeds geen visum. Op het moment dat alles goedgekeurd is wordt ons geduld nog meer op de proef gesteld en moeten we rustig afwachten tot 1 van de staten of territoria van Australie besluit dat ze onze “skills” nodig hebben. Op dat moment komen al onze goedkeuringen, papieren en uitnodiging van een willekeurige staat of territorium bij een douane beambte te liggen die ons een stempel geeft waarna we eindelijk een vertrek datum kunnen plannen. Met de verwachtingen zoals die nu zijn zal dit ongeveer in het voorjaar van 2023 gebeuren. Veel geduld dus!

En wat dan? Wat nou als we dit visum krijgen? Wat doen we met ons huis? Wat doen we met onze spullen? Daar hebben we uiteraard ook over nagedacht voor we de keuze hadden gemaakt dit traject te starten. Als eerste kwam er een makelaar bij ons over de vloer. Ons plan was namelijk om onze huidige woning te verhuren. Dit plan kon meteen de prullenbak in. We gaan het simpel proberen uit te leggen…Om je huis legaal te kunnen verhuren moet je een zogenoemde verhuur hypotheek afsluiten. De verhuurde waarde van je huis is 70% van de totale waarde van de woning en van die 70% mag je maar 70% financieren. Dus stel, de woning is op de markt 300.000 euro waard, dan is de verhuurde staat 210.000 euro. Daarvan mag je dus maar 147.000 financieren met een hypotheek en moet de rest van eigen geld komen. We verdienen best een leuke boterham maar dit was even een financiële stap te ver voor ons. En dat was best even slikken. We waren er nog niet toe aan het idee om ons huis waar we pas zo kort in wonen te verkopen. We hebben er heel goed over nagedacht maar uiteindelijk won de wens om te emigreren het van ons huis. Mocht het dus zover komen gaan we dus toch ons huis dus verkopen.

En onze spullen dan? In eerste instantie dachten we, we huren een container en laten dat verschepen naar Australie. Een stap die prima is uit te voeren maar een hoop nadelen heeft. In de eerste plaats kost het vreselijk veel geld. Zoveel dat je je kan afvragen of het dit wel waard is. Een ander nadeel is een heel praktische. Waar laten we het heen verschepen?  Uiteraard hebben we een idee van waar we willen gaan wonen maar stel wij laten het naar Sydney verschepen maar kiezen er vervolgens voor om aan de andere kant van het land in Perth te gaan wonen. Dan moet het weer duizenden kilometers verplaatst worden! Of wat als we überhaupt geen huis kunnen vinden? Waar moeten we die container dan laten? Dus hebben we besloten al onze spullen achter te gaan laten en alleen een paar persoonlijke dingen mee te nemen. Uiteindelijk zijn het maar spullen en is het maar een huis. In Australië hebben ze ook huizen en spullen waar we dan weer waarde aan kunnen gaan hechten. 

En zo werd het “hoe en wat” ook 1 grote letterlijke weg streep sessie waarbij we zelfs ons huis en spullen hebben weggestreept om onze droom achterna te gaan. Op naar de volgende stap!

Groetjes van ons!