One down, many to go!

JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!

JA JA JA JA JA JA JA JA JA JA!!!!

De eerste en belangrijkste test zijn we door gekomen!!! Wat betekend dit? Wat moeten we doen? Oftewel, wat nu??

Op Vrijdag 21 januari, Sonny’s verjaardag, kregen we dan eindelijk het verlossende mailtje vanuit Australie. Stap 1 is succesvol afgerond! Ein-de-lijk! Het gevoel dat toen door ons heen ging was een combinatie van opluchting, angst, ongeloof en blijdschap dat gepaard ging met een flinke dosis adrenaline. Toen daarna langzaam binnendrong wat er eigenlijk precies in de mail stond kwam het besef dat we ons voorzichtig kunnen gaan voorbereiden op een leven in Australie. Een besef waarvan we niet heel goed wisten wat we er mee aan moesten. Voor ons was dat het moment om de fles champagne open te trekken die we maanden geleden al hadden gekocht om dit te kunnen vieren. Eerst wennen aan het idee, en genieten van deze eerste maar belangrijkste stap in dit visum proces. Daarna zien we wel verder!

Maar hoe zat het ook alweer? Even een korte terugblik.

Na een voorbereiding van ongeveer een half jaar hebben we 8 oktober de skills assessment ingediend, een test waarbij wordt gekeken of Janneke’s diploma en werkervaring voldoet aan de strenge eisen van de Australische immigratiedienst. Volgens hun eigen website konden we er van uit gaan dat we binnen 8 tot 10 weken bericht zouden krijgen met een uitslag. 16 december stond dus dik gedrukt in onze agenda. D-day, zo voelde het. Maar tussen alle dagelijkse spam mail, reclames en enkele nuttige mailtjes zat er toch echt geen mailtje van Hester tussen. In de ongewenste berichten dan? Nee ook niet. Was Hester ons vergeten? Na een kort telefoontje bleek niets minder waar. Ze vertelde ons dat ze hoopte dat het in de week van 16 december nog zou gebeuren want hierna zouden de Australiërs zomer vakantie gaan vieren tot 10 januari. Het mailtje kwam nog steeds niet dus hadden we geduld nodig tot ten minste 10 januari. Wellicht was dit voor de kerstsfeer binnen de familie wel fijn! Maar hoe dan ook, na 10 januari bleef het nog steeds stil. Tot het 14 januari was! Eindelijk een berichtje! Ze hadden extra informatie nodig… Hoewel we natuurlijk erg blij waren dat we eindelijk een bericht hadden ontvangen vroegen we ons toch wel af waarom ze 15 weken nodig hadden om te concluderen dat ze extra informatie nodig hebben. En was deze vraag dan positief of negatief? De extra informatie hebben we in record tempo bijeen verzameld en direct retour gestuurd in afwachting van wat komen ging. Dat antwoord kwam sneller dan verwacht. Slechts een week later om half 9 smorgens, 21 januari kregen we dan het bericht dat het was goedgekeurd!

En nu? Was de vraag die we 1 minuut over half 9 terug stuurde naar Hester?

De bal ligt nu bij ons. We moeten zorgen dat we zo snel mogelijk een engelse taaltest laten afnemen. Deze staat voor ons beide gepland op 10 februari. Als de taaltest ook achter de rug is en met een voldoende is afgesloten komen we in een soort databank te staan. Alle staten van Australië kunnen deze databank inzien en kunnen kijken waar er behoefte aan is. Als er een staat is die een 33 jarige bouwkundige met haar hele gezin nodig denkt te hebben krijgen we een uitnodiging. In de tussentijd moeten wij ons alle 3 nog medisch laten keuren en moeten we een verklaring van goed gedrag opsturen. Met deze uitnodiging, de engelse test, de medische keuring en verklaring van goed gedrag kunnen we dan het daadwerkelijke visum aanvragen. Een proces dat ons naar alle waarschijnlijkheid heel 2022 zal bezighouden. Geduld is een schone zaak. Als alles vanaf nu soepel en volgens plan verloopt, lijkt het er op dat we in de zomer van 2023 kunnen vertrekken naar Australie.

Hoewel het dus lijkt alsof het slechts een kwestie van tijd is voordat we naar Australie kunnen emigreren, zijn er nog heel veel haken en ogen aan natuurlijk. Hoewel we denken en vinden dat ons engels van prima niveau is kan het in een officiële taaltest nog wel eens tegenvallen. En zonder die taaltest met een voldoende af te sluiten komen we simpelweg het land niet in. Ook zijn er nog veel andere hobbels te nemen die makkelijker zijn gezegd als gedaan. Daarnaast zijn er ook nog genoeg douanebeambten die hun dag niet kunnen hebben en een kruis op ons dossier zetten. Kortom, we hebben een hele grote en belangrijke stap gezet in dit proces, maar het is nog allerminst zeker dat we ook daadwerkelijk een visum krijgen en op termijn kunnen emigreren naar Australie.

Wordt vervolgd….