Vrij zijn

‘Wij’ Nederlanders zeuren graag. Het weer is niet goed genoeg, de zorg is te duur, de wasmachine is stuk, de werktijden zijn niet goed, de buurman maakt te veel herrie of de ministers verdienen te veel etc etc etc. Er is altijd wel iets wat niet goed is. Ook wij zeuren, perfect is niet perfect genoeg! Met onze aankomst in Buenos Aires, twee weken geleden bezoeken we alweer ons 5de continent tijdens deze wereldreis en hebben dus ondertussen een aardig beeld van hoe blij we MOETEN zijn als Nederlander! We bezitten met het Nederlandse paspoort 1 van de sterkste en meest gerespecteerde paspoorten ter wereld. We kunnen vrijwel overal heen en hebben voor het overgrote deel van de landen niet eens een visum nodig. Het Nederlandse paspoort is daadwerkelijk een poort tot de rest van de wereld. Grootmachten als Rusland, de USA, Australie en Brazilië hebben het bijvoorbeeld een stuk moeilijker als ons. Met 1 van deze genoemde paspoorten was het dan ook niet mogelijk geweest om zo kort van de te voren een reis door Zuid Amerika te boeken vanwege alle visumaanvragen. Wij hebben van de 10 landen die we bezoeken de komende weken voor slechts 3 landen een visum nodig! Colombia, Nieuw Zeeland en Australie! Het visum van Colombia krijgen we bij aankomst, het visum voor Nieuw Zeeland hebben we al en het visum van Australie wordt dmv van een aanvraag procedure binnen 1 dag online toegekend. We zijn vrij! Vrij om te gaan en staan waar we willen!

Na ons bezoekjes aan Buenos Aires en Rio de Janeiro Stond armoede ineens in een heel ander perspectief. Hoewel we ons voornamelijk in de veilige, rijke en toeristische gebieden begeven zien we ook de andere kant. De armoede. We geloven na het zien hiervan best dat er Nederlanders zijn die het moeilijk hebben, maar armoede bestaat niet in Nederland, niet zoals ze dat hier hebben! Van de 6.3 miljoen mensen die in Rio de Janeiro wonen, leven er ruim 2.2 miljoen in sloppenwijken! Tweekommatweemiljoen!!!! Dat is 3 keer het inwoneraantal van Amsterdam. Deze mensen hebben geen voedselbank tot hun beschikking, die krijgen geen bijdrage van de regering ter waarde van het minimumloon, die hebben geen zorgtoeslag, die hebben geen gratis basisonderwijs. Nee, daar zijn berovingen, moorden, verkrachtingen en drugsdealers aan de orde van de dag om je hoofd boven water te houden. En mocht je dan in de ‘gelukkige’ positie verkeren dat je toch kan werken voor je geld, mag je blij zijn als je 200 of misschien 300 euro verdiend. Per maand!l De armoede is schrijnend. Met de tranen in ons ogen nader dan het lachen reden we door 1 van de sloppenwijken. 500 meter later stapten we ons cruiseschip op. Wat een contrast. We voelen ons er bijna schuldig door! Het was altijd een ver van ons bed show. Maar nu we de sloppenwijken met eigen ogen gezien hebben beseffen we pas eigenlijk in wat voor een rijk land we leven! 

Toen we aankwamen in Buenos Aires na een vlucht van 11.5 uur wilden we maar 1 ding. Slapen. We zijn naar het hotel gebracht door Uber en aldaar aangekomen konden we al snel onze ogen niet meer open houden. Hoewel het pas half 7 savonds was, besloten we dan toch maar te gaan slapen. Waar we bang voor waren werd werkelijkheid. Met het oog op het tijdverschil met Auckland van 8 uur zat er een flinke jetlag aan te komen. Om half 3 snachts lagen we allebei naar het plafond te staren. De herrie, de hitte en het licht in de kamer werkten ook niet bepaald mee om weer in slaap te komen wat dan ook niet echt lukte. Om 7 uur besloten we dan maar om er uit te gaan en de stad te gaan verkennen. Veel voorbereidingstijd hebben we niet gehad dus gingen we eigenlijk min of meer op de bonnefooi door de stad heen. We hadden wat highlights uitgekozen die we graag wilden zien. De eerste daarvan was het Recoleta Cemetery. De begraafplaats van onder andere Evita. Het werd meteen duidelijk dat de begraafplaatsen er hier iets anders uit zien dan dat we gewend waren. Het was meer een verzameling van graftombes met meerdere kisten erin. De kisten waren dan ook allemaal te zien door de verschillende ramen die de graftombes hadden. Heel erg bizar om te zien dat je gewoon de kisten kon zien met alle stoffelijke overschotten van wat ooit mensen waren. De tombe van de de familie Duarte was niet moeilijk te vinden. Volg de mensen massa en je komt er vanzelf. Na deze indrukwekkende verzameling van graftombes zijn we verder gelopen via verschillende winkelcentra en mooie stadsparken naar het Estasdio Monumental Antonio Liberti. Gewoon een voetbal stadion, maar voor de Nederlandse voetbal fans eentje met een hele vette zwarte rand! Het is exact dit stadion waar in 1978 de finale tegen Argentinië verloren ging met uiteindelijk 3-1 na verlenging. Hoewel de stadiontour die we geboekt hadden vooral ging over de club die er nu in speelt waren wij natuurlijk vooral geïnteresseerd in die ene dag in juli in 1978! Er was verassend weinig informatie over te vinden en ook de tourgids wist er mede door een taalbarriere weinig over te vertellen. Toch was het leuk om te zien dat op deze plek zoveel historie is geschreven! Na deze leuke tour zijn we teruggelopen naar het hotel. Dat viel nog niet mee. Het totaal van deze dag lag op 29.4Km! We hadden geen benen meer over maar we hadden een zeer geslaagde dag achter de rug! Op deze slopende terugweg liepen we weer door mooie parken, Japanse tuinen en de Floralis Generica. Een bloem van 18.000Kg. Een mooi kunstwerk op de weg terug naar het hotel. Na deze lange vermoeiende dag zochten we een restaurant op dicht bij het hotel. Een pizzeria met heerlijke veel te grote pizza’s. Hongerig als we waren bestelde we allebei een grote pizza waar we werden uitgelachen door de ober. Janneke reageerde verstandig en besloot om haar order te veranderen in een kleine pizza, Sonny dacht hier anders over en dacht zijn hongerige maag wel te kunnen vullen met een grote pizza. Ondertussen zagen we om ons heen steeds meer mensen die 1 pizza voor 2 personen bestelden. Toen onze pizza geserveerd werd begrepen we waarom. Allebei kromlopend van de buikpijn hebben we allebei meer dan de helft van onze pizza moeten laten staan. Gelukkig konden we het restant meenemen zodat we dit de volgende dag op konden eten!

Dag 2 ging met vermoeide voeten en benen naar het beroemde plein Plaza de Mayo, La Boca, Colon Theatre, de bizar brede straat Avenida 9 De Julio met al zijn standbeelden en parken en hebben we Tango dansers gezien tijdens de smerigste kop koffie allertijden. Tot nu toe hadden we ons nog geen enkele keer onveilig gevoeld in de stad waarvan iedereen zegt dat je op je hoede moet zijn voor criminelen, zakkenrollers en ander gespuis. Dat veranderde toen we naar vanaf het veilige centrum naar La Boca wilden lopen. Achteraf is het goed afgelopen maar we hebben veel geluk gehad. Sonny had gelezen dat de kleurrijke wijk La Boca hét voorbeeld is van de Argentijnse gezellige cultuur. Wat kon daar nou fout gaan dachten we! We besloten er naar toe te lopen. De 4Km hebben we met zweethandjes afgelegd. Halverwege zagen we een groep van 4 kinderen van rond de 14 jaar aan komen lopen. We hadden hierbij allebei een niet pluis gevoel, en dat bleek juist te zijn. 1 van de 4 maakten met zijn handen een een pistool en zette ‘het pistool’ op Sonny’s hoofd. 1 van de andere 3 greep de camera die Sonny aan z’n broek en tas vast had zitten. Met een flinke ruk aan de camera renden de 4 jongens weg. Wat ze alleen niet door leken te hebben was dat de camera gelukkig nog steeds aan z’n broek vast zat. Perplex waren we! Ons tempo ging omhoog en voor we het wisten waren we in het veilige maar kleine centrum van La Boca. Tango dansers, kleurrijke huizen, gezellige restaurants en overal kunstenaars op de straat. Het was een gezellige boel bij elkaar! We hebben aan de oever van de rivier heelrijk het restant van onze pizza van gisteravond opgegeten en wilde daarna teruglopen. We wilde dit doen langs de rivier terug naar het centrum waar ons hotel was. Dit bleek het slechtste idee van de dag te zijn. We kwamen nu écht terecht in de arbeiderswijken van Buenos Aires! We besloten om te keren en terug lopen naar La Boca om vanaf daar dezelfde route terug te lopen als hoe we waren gekomen. We hadden moeiteloos het WK snelwandelen kunnen winnen vandaag! Binnen no time stonden we weer in de veilige winkelstraten met de gezellige pleintjes, parken leuke mensen! Wat ons betreft is niet La Boca  maar dit de manier om de leuke gezellige Argentijnse cultuur te leren kennen!

De laatste dag op het vaste land van Argentinie hebben besteed in de Tigre Delta. Een mooi en bijzonder stukje natuur onder de rook van Buenos Aires. Hier werd nogmaals duidelijk hoeveel geluk we hadden in en rond La Boca. We raakten aan de praat met een Amerikaanse leeftijdsgenoot. Zij is hier op bezoek bij een vriendin die al jaren in Buenos Aires woont. Ze had exact hetzelfde idee als ons, lopen in en naar La Boca! Ook bij haar is het goed afgelopen, maar had ze zich wel erg onveilig en ongemakkelijk gevoelt. Toen ze dit ‘savonds aan haar vriendin vertelde verklaarde de vriendin haar voor gek! Hoewel het centrum van La Boca redelijk veilig is, is de buurt zelf één van de gevaarlijkste buurten in het land! Het is met een sisser afgelopen zullen we maar zeggen. De dagtrip naar de Tigre Delta ging er een stuk gemoedelijker aan toe. We hadden een dagtour geboekt bij een organisatie en vertrokken in alle vroegte per boot naar de delta. Het was in totaal 2 uur varen. 1 uur naar de delta toe, 1 uur in de delta zelf. Wie toevallig wel eens op Buenos Aires gegoogeld heeft, zal vast wel eens gezien hebben dat het water in de baai, waar deze stad ligt, bruiner dan bruin is. Je zou net als ons kunnen denken dat dit komt door vervuiling die van de stad af komt, maar niks is minder waar! De Tigre Delta bestaat uit duizenden kleine en grote rivieren die zijn ontstaan in het amazone gebied van Brazilië. Via deze kleine en grote rivieren worden en duizenden tonnen aan zand, slib en modder aangevoerd die uiteindelijk steeds meer land maken aan het einde van de delta. Dat gaat op zo’n hoog tempo dat de delta binnen 100 tot 200 jaar voor de kust van Buenos Aires centrum liggen! Ongekend als je bedenkt dat er dan nog zo’n 30Km land bij moet komen! De delta zelf was volgens onze tourgids de enige in z’n soort ter wereld! Het was een indrukwekkend schouwspel. Zeker toen we steeds dieper de delta in vaarden en in het ‘bewoonde’ gebied kwamen. De bewoners van de delta kunnen hier letterlijk niet anders komen dan per boot. Wat een natuurschoon! Onze boottocht eindigden in de stad Tigre. We hadden een heerlijke lunch in het stadje met verse marktproducten en plaatselijke kunstenaars voor we de tour vervolgden met een bustocht door de stad. Hoogtepunt hiervan was het openlucht museum. De franse stijl van het museum was erg indrukwekkend. Aan de oever van de delta stond daar dat mooie gebouw met indrukwekkende tuinen. Na de bustocht reden we met de trein terug naar Buenos Aires en zat onze mooie dagtocht door de Tigre Delta erop! 

Nu was het dan toch eindelijk vrijdag! Dat betekend uitchecken in het hotel, en inchecken op de boot! Ons thuis voor de komende 46 dagen. Helaas nam dit wat meer tijd in beslag dan gepland. Door de aanvoer van zand en slip vanuit de Tigre Delta is de baai waar Buenos Aires aan ligt ontzettend ondiep. De stad is via een tientallen Km lange vaargeul met de Atlantische Ocean verbonden en dat vergt een goede planning. Er kan namelijk in maar 1 richting tegelijk gevaren worden op een zeer lage snelheid zodat de vaargeul in goede staat blijft. Op weg naar Buenos Aires moest onze boot dus enkele uren voor anker liggen om te wachten op tegemoet komend vaarverkeer. 3 uur later dan gepland konden we dan eindelijk inchecken en stapten we weer die wereld van luxe binnen. De Sea Princess dit keer. De kleinste boot waar we tot nu mee gecruised hebben, maar wat ons betreft de meest ruime! Exact dezelfde faciliteiten als haar grotere zusjes maar voor de helft minder mensen! We gaan ons wel vermaken de komende weken! We hebben 1 nachtje in de haven van Buenos Aires gelegen voor we zaterdag vertrokken voor onze zeetocht naar Rio de Janeiro! 2 heerlijke dagen op zee zijn een goed begin van deze 46-daagse reis naar Sydney! 

Na 2 heerlijke zonovergoten dagen op zee kwamen we aan in Rio de Janeiro! De aankomst was spectaculair! We vaarden langs Copacabana Beach, we konden de Christ the redeneer zien en de vele groene spectaculaire bergen rond de stad. Maar ook vaarden we langs het. vliegveld van Rio! De vliegtuigen vlogen nog geen 100 meter boven ons onderweg naar de landingsbaan! Het zorgde voor wat spectaculaire foto’s en filmpjes! Voor deze stad hebben we voor het eerst excursies geboekt vanuit de cruise maatschappij. Normaal gaan we zelf op onderzoek uit en bezoeken we de dingen die we willen zien, maar dat werd ons sterk afgeraden. Het was simpelweg te gevaarlijk om zelf dingen te ondernemen. Tijdens dit 2-daagse bezoek aan Rio zijn we de eerste dag naar de Sugarloaf Mountain gegaan. Een bijna 400 meter hoge berg aan de kust met een spectaculair 360 graden overzicht over de gehele omgeving. De berg dankt zijn naam aan zijn bijzondere vorm. De vorm van deze berg lijkt namelijk op die van de kommen waar ze vroeger de suiker in bewerkte. Een andere bestemming deze dag was 1 van de grootste en bijzonderste kerken in Brazilië, zo niet heel Zuid Amerika. De kerk heeft van de buitenkant een piramide achtige vorm, gebaseerd op de maya’s van Mexico. Van buiten niet echt om aan te zien maar de binnenkant daarentegen was prachtig. In 4 hoeken waren en kleurrijke glas in lood ramen die van de grond tot aan de ruim 50 meter hoge top reikten. Allen hadden ze hun eigen thema. Niet alleen deze prachtige glas in lood ramen trokken onze aandacht, maar ook het kruis met Jezus! Deze hing aan de punt van de piramide ongeveer halverwege tot de grond. Het was een kort maar krachtig bezoek aan dit bijzondere gebouw. Terug op de boot werden we getrakteerd op heuse traditionele folklore show! De dans was natuurlijk helemaal niet interessant om de prachtige dansende dames die half naakt op het podium hun achterwerk aan het schudden waren! Nee het ging om de prachtige carnavals kostuums, de muziek en het plezier dat er van af spatte. Dag 2 in Rio stond in het teken van zo’n beetje het meest bekende beeld van Jezus ter wereld. Belachelijk vroeg moesten we ons melden om met de bus naar het trein station gebracht te worden. De rit ging dwars door de sloppenwijken van Rio. Pijnlijk! Bij het treinstation aangekomen werden we in groepen ingedeeld en begon de klim! De trein volgde een belachelijk stijl parcours totdat we het beeld bereikten. Met een hoogte van bijna 800 meter is de Corcovado Mountain waar het standbeeld op staat 1 van de hoogste bergen van Rio en omgeving. Nog een klein stukje lopen voor we dan echt de voeten van Jezus stonden. Het standbeeld is 43 meter hoog en gebouwd in 1931. Ronduit indrukwekkend! We hebben er even flink de tijd genomen en foto’s vanuit alle hoeken en gaten. Niet het beeld alleen was indrukwekkend, het uitzicht over Rio was minstens zo spectaculair! De sugarloaf Mouintain  was vanaf hier niet meer dan heuveltje en de stad was prachtig om te zien van bovenaf. Na een uur moesten we dan toch echt terug en zijn we nog langs de bekende stranden gereden. Copacabana Beach is dan toch echt niks meer strand, niks meer en niks minder, al konden we het liedje niet meer uit ons hoofd krijgen! Na 2 geslaagde dagen in Rio stapten we de prachtige Sea Princess weer op en zwaaide we de stad uit vanaf bovendek! Wat een leven hebben we toch! Na het bezoeken van Buenos Aires en Rio de Janeiro en het zien van de omstandigheden waarin sommige moeten leven waarderen we ons leventje toch weer even wat meer! 

Adios Amigos