Rook

Vanuit het drukke en toeristische Banff en Jasper zochten we nu de wat rustigere plaatsen op. Met een lange auto rit voor de wielen tankten we de auto en camper vol. Dat is toch best weer even slikken. Beide voertuigen verbazen ons enorm! De camper vanwege zijn buitensporige verbruik van 1 op 3! De auto verbaasd ons dan weer omdat hij ondanks zijn enorme grote toch redelijk gemakkelijk 1 op 13 kan halen. Gelukkig kost een liter benzine hier maar ongeveer 80 cent per liter dus valt de schade reuze mee! Nadat we de laatste boodschappen ook hadden gedaan begonnen we aan de honderden kilometers lange rit! Het eerste stuk ging langs de route die Jer, Klaaz, ouwe en Sonny al hadden gedaan de dag ervoor toen ze gingen raften. Uiteraard moesten ze even laten zien waarover ze hun leven hadden getrotseerd. Verderop kwamen we langs Mt Robson. Helaas voor ons was deze Rocky mouintain reus vandaag verstopt achter een laag wolken. We hebben er wel even heerlijk geluncht in de hoop dat de wolken net als een paar dagen terug zouden verdwijnen maar helaas pindakaas. Onverrichte zaken stapten we de auto in om verder te rijden. De temperatuur meter liep gedurende de rit langzaam maar zeker op. Waar we in Jasper nauwelijks boven de 20 graden uitkwamen en het snachts net boven het vriespunt bleef stapte we op ons beoogde eindpunt tegen een muur van hitte op. We hadden Clearwater bereikt waar het dik boven de 30 graden was! Aller eerst bezochten we het visite centrum van het Wels Gray provincial park waar we veel informatie vonden over wat er allemaal te doen was. We begrepen al snel dat er een drukke dag stond te wachten. Na dit bezoekje volbrachten we eenvoudig het laatste stukje tot we op de camping aankwamen. Het bleek een super kleine maar hele leuke camping te zijn naast een manege en golfbaan. Het jammere was wel dat we hier samen met alleen maar Nederlanders op stonden.

Wie met een groep reist weet dat er soms spanningen en fricties kunnen ontstaan. Zo ook na een week op onze vakantie. Ondanks dat we het er alle 6 roerend over eens dat we een fantastische vakantie hebben tot nu toe bleken er toch wat irritaties te zijn ontstaan die er bij sommige even uit moesten. Moeders speelde als scheidsrechter en leidde het geheel in goede banen tot een goed einde. Alle harten waren gelucht waardoor we weer verder konden met genieten. Zoals gezegd stond er een druk programma voor de boeg dus tijd om ruzie te maken hadden we niet eens. We begonnen de dag vroeg met een bezoek aan West Lake Loop diep in het park! We liepen langs de Clearwater rivier met verschillende prachtige watervallen onder een strak blauwe hemel! We waren het er over eens dat dit toch wel het Canada is zoals we dat voor ogen hadden. De rivier waar we langs liepen was er 1 met 2 gezichten. In een afstand van 200 meter ging het van rustig kabbelend water naar waterval naar rustig kabbelend water. Het was een mooi gezicht! Na deze korte wandeling kwamen we terug bij de auto en gingen we op weg naar de Ray farm. Een kleine oude boerderij in een prachtig natuurgebied waar we diverse kleine en grote wilde dieren zagen. De Helmcken Fall was de volgende bestemming. Tussendoor hadden we wat kleine stops met uitkijkpunten waarbij ook de lunch genuttigd werd. Verdwaald in de vertaling hadden we van de mevrouw bij het informatie centrum begrepen dat we met een 2.5 uur durende wandeling bij deze waterval konden komen waar we ook achterlangs konden komen. We gingen dus bepakt en bezakt met water en proviand dat past bij een dag met 35 graden op pad. We werden al wat raar aangekeken door omstanders maar gingen stug door. Bergschoenen, rugzakken liters en liters aan water ging er mee. Vijf minuten later hadden we het utizicht platform bereikt en zat onze wandeling er op. We waren langer met inpakken bezig geweest dan de daadwerkelijke wandeling zelf! Hier was duidelijk iets mis gegaan in onze vertaling van wat de mevrouw bij het informatie centrum ons had geprobeerd uit te leggen! Wat we dan wel zagen was de mooiste waterval die we ooit gezien hebben. Een single drop waterval van maar liefst 141 meter hoogte! Dat is alsof er miljoenen liters water per minuut vanaf de Euromast afstroomt! De waterval had zich een weg gebaand door de slappe lava ondergrond waardoor deze gigantische waterval kon ontstaan. Als onderdeel van de Ring of Fire die al meermaals op onze blog is beschreven, deden ook de Rocky Mountains hun duid in het zakje. Door deze enorme erosie kon je door de verschillende lagen fantastisch mooi zien hoeveel lava er elke keer over het land uitgespuwd werd. Een voorbijkomende tourgids legde uit hoe je net kon doen alsof je de hele waterval uit kotste wat wij ons dan ook niet aan dodenmars oren lieten vertellen. Nog minutenlang hebben we hierna genoten van het uitzicht toen we naar de volgende waterval reden. Met de gedachte dat het niet mooier kon worden liepen we nietsvermoedend richting de waterval. De broertjes liepen naast elkaar en gingen van, ‘zozo’ naar ‘wow’ naar ‘jahoor’ naar ‘WTF’ naar ‘GODALLEMACHTIG’ toen de waterval maar vooral de enorme canyon steeds beter in beeld kwam! Mede mogelijk gemaakt door de ijstijd, lava en stromend water was hier een buiten proportionele waterval ontstaan waarvan we niet eens alles konden zien! Natuur op zijn mooist hebben we goed laten smaken bij een Belgische die ijs en Vlaamse frieten verkocht op locatie voordat we op stap gingen naar alweer de laatste bestemming van de dag. Dutch Lake. Even afkoelen met een heerlijke duik in het kraakheldere en frisse water. Niet vernoemd naar een 1 of andere Nederlander met een geweldige achtergrond maar gewoon naar de vele waterlelies die het meer rijk is. De duik was heerlijk en welverdiend na weer een vermoeiende en hele hete dag!

Voor ons lag opnieuw een lange dag in de auto. Maar eerst moest er voor de zoveelste keer boodschappen gedaan worden. Stuur 6 hongerige mensen op een vakantie en er gaat is een onophoudelijke stroom eten door heen. De camper werd voor de zoveelste keer opgetopt met etenswaren voor we door de verschroeiende hitte doorreden naar het stadje Revelstoke. We kwamen er aan op een prachtige camping aan een klein meertje. Bij het inchecken was er echter schijnbaar iets verkeerd gegaan waardoor we een half uur later al onze net opgezette tenten konden verhuizen. De grijze dakduif in kwestie stond het met een niet te kort chagrijnig hoofd te bekijken. Toen ze later ook nog opdringerig vroeg of we even op wilde schieten ‘want ze stond al even te wachten’ sloegen vooral bij de dames de stoppen door waardoor de vrouw in niet mis te verstane woorden verteld dat ze rustig moest wachten tot we klaar waren. Gelukkig was er in dit kleine stadje elke avond live muziek waar we konden genieten van een bandje dat daar de sterren van de hemel speelde met big band achtige muziek. Terug op de camping besloten we de avond met een spelletje en gingen we plat. Mt Revelstoke stond vandaag op het programma. Met een verwoestende klim waarbij de beide broertjes aan het fantaseren waren wie er op de fiets als eerste boven zou komen kwamen we aan op de top. Een kilometer ervoor waren de diverse bloemetjes al steeds zichtbaarder geworden, wat een pracht! Het laatste stukje werden we met shuttle bussen gebracht! Wederom werden we getrakteerd op een serieuze dreiging van beren, maar voegde ze daar extra kracht bij door een replica de maken van de poten van zowel de zwarte als grizzly beer. Enkele keren groter dan onze mensen handen! Om over de nagels maar te zwijgen. De wandeling was adembenemend mooi! We liepen door ontelbare prachtige gekleurde bloemen velden die er talloos aanwezig waren. Het was volgens de chauffeur van de shuttle bus een uitmuntend jaar na enkele mindere jaren. Overigens vertelde diezelfde chauffeur ook dat alle bloemen tulpen waren omdat wij Nederlanders toch geen andere planten kennen….De eindbestemming was een fabelachtig meer! Uitgebreid hebben we onze tijd genomen om het uitzicht dat we hadden tot ons te nemen. Blauw water, een klein eilandje met naaldbomen en bemoste stenen in het meertje en aan de rand van het water hoge bergen met sneeuw! De wandeling terug was leuk en gezellig en we kletste wat af! Het toetje kregen we terug bij de shuttle bus. De oude lui besloten gebruikt te maken van deze service terwijl het jonge grut nog even naar een uitkijkpunt liepen om van een prachtig en kraakhelder uitzicht over het gehele dal te genieten. Diverse drieduizend meter hoge bergen omringde ons! Het is ons een volstrekt raadsel waarom onze reis agent ons dit bezoekje heeft afgeraden en zelfs bestempelde als tijdverspilling! Rond een uurtje of 5 kwamen we met de auto weer aan bij de camper en hebben we de 200Km van de dag aan 1 stuk gereden naar het plaatsje Kelowna.

We hadden de verschroeiende hitte nog niet achter gelaten en zelfs om 7 uur savonds botsten we tegen een muur van hitte op. Maar dan die camping! Deze camping passeerde zelfs de grens van aandoenlijk. Lesley was de eigenaresse van deze mini camping waar slechts plek was voor 10 campers, maar had zoveel liefde in de camping gestopt dat zelfs menig 4 sterren hotels hier een puntje aan kan zuigen. Het toilet gebouw was vlekkeloos en luxe! We waren van alle gemakken voorzien. Het badminton veld werd al snel ingewijd door de broertjes nadat binnen no-time het tentenkamp weer was opgezet. Wat is het jammer dat we op de afgelopen dagen telkens maar 1 nacht op de camping stonden! Het waren stuk voor stuk prachtige campings! Ondertussen waren onmiskenbaar in de fruit Valley aangekomen, dus wijn. Voor vandaag hadden we dan ook 2 wijnproeverijen uitgekozen. 1 bijzondere, 1 normale. We begonnen namelijk bij een honingwijn proeverij. Een kleine wijn tuin met toegewijde mensen die award winnende wijnen maken. Na de proeverij waarbij we verschillende honingwijnen te proeven kregen besloten we met een kleine rondleiding door de tuin waar allerlei producten groeien die ze gebruiken voor de wijn. De boxen met de honderden bijen er om heen vliegend waren natuurlijk het middelpunt en belangrijkste ingrediënt. De volgende proeverij was een traditionele wijn boer en beschikt over een enorme lap grond waarop de druiven worden gekweekt die vervolgens in de wijn belanden. Je merkte meteen dat het hier lopende band werk was, de ene proeverij na de andere vond plaats waarbij we witte en rode wijn en rosé maar ook bling, een sparkling wijn ontstaan uit een mislukte oogst ter proeven kregen. Alle druiven die enigszins gelukt waren hebben ze samengevoegd en toegevoegd aan bubbels. Het bleek een succes want het werd een geliefd drankje in de omgeving en tijdens proeverijen. Bij beide wijnboeren hebben we uiteraard een flesje gekocht zodat we nog eens na kunnen genieten van de heerlijke wijnen die we geproefd hebben!

Na beide proeverijen in de ochtend die we hebben gedaan onder het mom van ‘het is ergens ter wereld 17 uur’ zijn we terug gereden naar de camping om de camper op te halen en Lesley te bedanken voor al de liefde die ze zichtbaar in de camping stopt. We hadden Ouwe en Jer aangewezen als Bob zodat we veilig naar de volgende camping konden komen. Rustig begonnen we aan de lange rit die wederom op ons stond te wachten. De natuur veranderde spectaculair. Van groen bergachtig en sneeuw, naar eindeloze heuvelachtige fruit hectares naar uitgestrekte droge vlaktes en rotsen. Allemaal hadden we niet gedacht dat er in Canada dat toch relatief Noordelijk ligt zoveel woestijn achtig gebied lag. Op 1 van de heetste dagen tot nu toe begonnen we aan een eindeloze klim die zonder haarspeldbochten 40Km voortduurde. Ouwe begon met zijn 4 ton zware camper plankgas aan de klim en bleef plankgas rijden, lees; 100Km per uur, want zachter rijden is natuurlijk heel vreemd! De V8 in het vooronder galmt nog na tussen de bergen maar hielt zich knap staande tijdens deze slijtage slag. Moeders zag het ondertussen al gebeuren, de benzine meter ging zienderogen naar beneden, maar zorgelijker was de temperatuur meter die zichtbaar omhoog liep. Advies van een vrouw aannemen om zachter te gaan rijden terwijl de man des huizes stuurt is natuurlijk tegen het zere been. De camper bulderde dus in sneltreinvaart verder tot we vlak onder de top waren. Jer en consorten reden in de auto achter de camper toen ze door een wolk van witte rook reden! Duidelijke verschijnselen van oververhitting. Overige weggebruikers gebaarde zelfs vaart te minderen. Maar nee hoor, gelukkig bracht de afdaling de nodige verkoeling voor de bulderende V8. Gelukkig bleek er op een tussenstop die snel volgde geen blijvende schade te zijn ontstaan. Met een gerust hart konden we verder met een ernstige snelheid restricties omdat er 5 dwingende ogen richting ouwe tuurde. Na vele mooie kilometers langs uitgedroogde valleien, mooie meren en prachtige vergezichten kwamen we in het piep kleine dorpje Hat Creek Range aan.

Hat Creek Range is het overblijfsel van de Gold Rush die in Canada heeft gewoed. Gelegen aan de drukste route van mannen en goederen tijdens de Gold Rush en nog steeds in perfecte en originele staat zoals het in 1860 is gebouwd. De echte mannen kwamen boven drijven op deze camping waar we terug in de tijd gingen. Toen de gebroeders een baan zagen liggen waar er gegooid moest worden met hoefijzers stonden ze natuurlijk vooraan. Beide blinken ze met hun geschoren wielrenners benen en het ontbreken van enige baardgroei niet echt uit in mannelijkheid maar nu kwam dit toch echt bovendrijven. Het bleek echter verdomd moeilijk! Vanaf een afstand van ongeveer 15 meter moest je de hoefijzer om een staaf gooien die ongeveer 30cm uit de grond stak. Sonny had bij zijn eerste worp nog een toevalstreffer maar later was enkel kommer en kwel en kregen we het beide niet meer voor elkaar. Toch voelde we ons mannelijker dan ooit te voren! Vol testosteron begonnen we aan de afwas en waren we terug in de realiteit. De avond sloten we op de bomvolle camping, vanwege een reünie van een uit de kluiten gewassen familie, af met een gezellig spelletje dat tot diep in de nacht duurde!

Onderweg naar Whistler op de volgende dag was het Moeders die voor de rookontwikkeling zorgde in de camper. Tijdens een vakantie als deze komt haar erbarmelijke voedingstoestand telkens weer bovendrijven. Tijdens de 3 maaltijden nauwelijks eten maar tussendoor chips, koek, snoep en alle andere slechte dingen eten die los en vast zitten. De kinders konden dit niet langer aanzien en namen maatregelen. Tijdens 1 van de tussenstops, die overigens super mooi was met een uitzicht over een canyon, sluipten Janneke en Klaaz naar de camper om alle zoete etenswaren weg te roven. Toen ze voorzichtig te werk gingen besloot moeders dat het tijd was om verder te rijden en draaide zich om richting de camper. Sonny zag dit net op tijd en besloot in te grijpen! MAM!!! Kom, selfie! Hoewel moeders niks erger vind dan gefotografeerd te worden werkte ze toch mee zodat de dames verder konden met hun criminele praktijken. Langer kon Sonny Moeders niet aan de gang houden maar het was net genoeg. Ze zag nog net een glimp van de tassen verdwijnen in de auto! Ze was werkelijk perplex! Verstijfd van verbazing stond ze vastgenageld aan de uitgedroogde grond en wist ze geen woord uit te brengen! In de camper zagen we wederom witte rook komen, woede, verbazing maar later kon ze er toch vooral de humor van in zien! We zijn benieuwd of het gaat werken en ze nu eindelijk eens normaal gaat eten!

In Whistler gaan we de de laatste dagen van onze roadtrip tegemoet voor we in Vancouver aan zullen komen. Wordt vervolgt!

Aju!