Country Roads

Jasper National park stond voor 3 dagen op het programma. En een programma werd het! Waar we welhaast bevroren naar bed gingen kwamen we er als ijsklompjes uit! Sonny ontstak het kampvuur met de resterende warmte van de voorgaande nacht zodat we enigszins warm konden worden. Het mocht de pret niet drukken. We vertrokken een paar uur later richting het toeristen stadje Jasper. Op naar het informatie centrum! Voor Janneke stond 1 ding als een paal boven water, paardrijden! Voorafgaand aan de vakantie wist ze al zeker dat ze wilde paardrijden in Canada, nu was dan ook de bestemming zeker! Gericht liep ze dan ook het visite centrum in om wat informatie hierover te vinden. Moeders had ze ondertussen ook gestrikt om dit te gaan doen zodat ze niet alleen hoefde. Met de telefoon die beschikbaar was gesteld heeft ze de reservering gemaakt en zou ze de volgende dag dan gaan paardrijden. De mannen en Klaaz hadden ondertussen een aardig tijdverdrijf gevonden. Raften! Ook wij zouden dus de dag wel doorkomen. Voor vandaag werd het echter de Maligne Valley met als eindpunt Maligne Lake. Onderweg hier naartoe zagen we wat voor ‘schade’ een bosbrand aan kan richten. Het verbrande gebied was enorm! Voor tientallen kilometers reden we langs verbranden bossen en vielen sommige bomen als twijgjes om door de opstekende wind. Schade tussen hakjes omdat de natuur bosbranden nodig heeft om gezond te blijven. Het is de cirkel van het leven. De een zijn dood is de ander zijn brood om er nog maar een standaard zinnetje tegen aan te gooien. Wat er gebeurd als er geen bosbranden uitbreken of als ze worden tegengehouden door de mens is duidelijk te zien op de camping en andere bossen. Het resultaat is een gebied vol dode bomen, aangericht door een kever die de bomen aantasten. Een bosbrand zou deze kevers doden zodat er een nieuw gezond bos kan groeien. Het gebied direct rondom Jasper en dus onze camping is te toeristisch en dus te druk bezocht om dergelijke branden toe te staan. Wat beter lijkt voor de natuur lijkt dus ineens niet zo goed te zijn. Wederom door toedoen van de mens….De gevolgen van een brand die in dit gebied zou uitbreken met alle aanwezige dode bomen zouden niet te overzien zijn!

Terug in de realiteit hadden wij zo onze eigen drama’s want de aangetrokken wind die de verbrande bomen als twijgjes deden breken had zich ontwikkeld tot een enorme regen en onweersbui. De laaghangende bewolking had ons uitzicht ondertussen ook volledig ontnomen. We zijn stug doorgereden naar het einde van deze weg, maar tegen beter weten in. Bij aankomst waren de wolken nog steeds flink aanwezig. Het was koud, nat en winderig. Het was ondertussen ver voorbij lunchtijd dus besloten we op aanraden van Jer om dan hier maar te gaan lunchen. Hoewel de lunch heerlijk bleek, was het toetje toch wel het beste. Tijdens de lunch waren alle wolken als sneeuw voor de zon verdwenen. Weerkundig geven we de bergen maar de schuld want het was toch een flinke storm waarheen we waren gekomen. Hoe dan ook, we konden nu echt genieten van dit prachtige meer dat omringt werd door verschillende bergen van meer dan 3000 meter. Klaaz besloot op een nabij gelegen wiebelende stijger haar elastische vermogen te showen. Ze hief haar armen en 1 been in de lucht, boog voorover en stond enkele seconden in deze hachelijke houding. Sonny kreeg de lachers op zijn hand doordat hij dit ritueel probeerde na te doen met zijn houten lichaam . Uiteraard mislukte dit volledig en liepen we lachend gezamenlijk verder voor een kleine wandeling naar het Moose Lake. Het werd een blubberige wandeling met een prachtig einde. De Moose hebben we helaas niet gezien waarna dit meer is vernoemd, toch gingen we voldaan terug. De gebroeders Agema waren goed op dreef dit uur. Dit keer kreeg Jer iedereen gestrekt van het lachen. Op zijn sportschoenen had hij totaal geen grip op de blubberige ondergrond en ging dan ook onderuit. Met een wonderbaarlijke reflex hield hij zijn kleding schoon. De stemming zat er goed in en lachend vertrokken we weer richting de camping toen Klaaz uit het niets brulde dat ze een beest had gezien. De anderen hadden niks gezien maar toch keer we om. Het bleek een Caribou te zijn die heerlijk zat te grazen. Een uiterst zeldzaam beest in dit gebied. In dit hele gebied komen er nog maar 8 voor! Wat een geluk! Goed gezien Klaaz! Bij Lake Medicine hadden we dit keer wel een uitzicht dus dit zorgde nog voor een kleine tussenstop. Op de camping werd het kampvuur weer aangestoken, zorgde ouwe voor het eten, lazen de dames een boek en vermaakten Jer en Sonny zich met de star view app op Jer z’n telefoon. Een gemakkelijke app waarmee je de sterrenhemel kan afspeuren naar planeten, manen en sterrenbeelden.

Een bevroren nacht later zaten we weer gezamenlijk aan het ontbijt te geinen wie de dag zouden overleven. De conclusie was dat moeders en Janneke met gebroken benen in het ziekenhuis zouden liggen na verschillende aanvallen van het paard en de andere vier zouden verdrinken tijdens het raften. Voordat deze drama’s zouden plaatsvinden vermaakten we ons eerst nog in de Valley of the 5 lakes. Een kleine wandeling langs logischerwijs 5 kleine meertjes. Het waren echter de muggen die vrijwel alle aandacht wegnamen van de schoonheid. We Waren al bewapend met muggen spray maar dit interesseerde de Canadese gigantische killer mug niks. Egaal rood waren we allemaal van de gigantische hoeveelheid muggen bulden die we hadden. Na deze wandeling telden we tientallen muggen bulten PER LEDEMAAT!!! We konden wel janken. Moeders keek het zonder medelijden aan, ze had er welgeteld 1! Maar nu werd het enthousiasme toch groter dan het leed met alle activiteiten in het vooruitzicht. Janneke en moeders zetten de rest af bij het raften en gingen zelf door richting de Manege. Daar wachtten in een kleine groep en leuke begeleiding 2 paarden op hun. Voor moeders was het de eerste keer op een paard maar toch zat ze direct comfortabel. Voor Janneke was het gesneden koek en zat direct lekker. Het was een 2 uur durende rit die volgde langs mooie uitzichten, afgronden en met veel informatie. Zo blijken beren ontzettend bang te zijn voor paarden. Ondanks dat paarden waarschijnlijk niets kunnen beginnen tegen de enorme kracht van de zwarte en grizzly beer zullen de beren nooit het gevecht aangaan met de trouwe viervoeter. Zoals de tourgids dus al zei, de beren spray is schattig, je kan beter een paard bij je hebben! Helaas hebben wij geen paard in ons bezit dus zullen we het moeten doen met beren spray. Klaaz en de mannen zaten ondertussen in de bus richting het begin punt. We hadden ons ingeschreven voor het moeilijkste raft niveau dus het beloofde een leuke dag te worden. Op de plek van bestemming werden we in ons raft kostuum gehesen en werden we voor het laatste stukje in een andere bus overgeheveld. Nadat de groepen waren ingedeeld stapten we onze raft in met nog 4 anderen. Twee chinezen die hier beide studeren en twee Canadezen die net als ons genieten van een welverdiende vakantie. Het eerste gedeelte ging over rustig kabbelend water maar was het uitzicht fenomenaal! Ook nu waren de weergoden ons gunstig gestemd. De hele dag was het druilerig weer geweest maar nu brak opnieuw de zon door de wolken! Het raften begon pas echt toen de eerste golven in zicht kwamen! Jer en Sonny zaten voor aan en hadden meteen de familie yell ‘HUUUUPPP’ geïntroduceerd zodat iedereen op gelijke maat mee kon doen. We doken de ene na de andere golf in dus binnen de kortste keren hadden we geen droge draad meer aan ons lijf. Het was machtig mooi en we genoten alle 8 even veel! Het eerste gedeelte zat er nu op en moesten we de raft voorbij een waterval tillen over land! Toen alles goed en wel was overgetild vervolgde we onze weg langs het meest spectaculairste deel. Dwars door een Canyon heen met enorme golven. Samenwerken was groot belang dus uit vele borst ging het van HUUUUUP, HUUUUP, HUUUUP, HUUUUP, om voldoende snelheid te pakken. Zonder kleerscheuren maar vol adrenaline overleefden we canyon en konden we genieten van het mooie weer. We sprongen allemaal het water in bonden onze voeten vast aan het touw. Even afkoelen! In het ondiepere water werden we gered en vaarden we het laatste stukje verder. Op de terugweg raakte we aan de praat met het Canadese stel en ging het natuurlijk al snel over Amsterdam, hoeren en wiet. Maar ook over de drukte in ons landje, de ENORME Canadese treinen en werden we ook nog even gerustgesteld, hoe westelijker we komen, hoe minder muggen we tegen zullen komen! Op de camping zaten we allemaal vol verhalen die we elkaar vertelde onder het genot van een heerlijke maaltijd en later een hapje en een drankje. Het was een lange vermoeiende dag waarvan we heerlijk genoten hebben allemaal en waarna we moe maar voldaan naar bed gingen.

Nu we de drukke toeristische plekken voor even hebben gehad zullen we nu gaan afwijken van de ‘normale’ Calgary - Vancouver route en gaan we de wat minder bekende plekken van Canada opzoeken. We hebben er zin in!

Groetjes!