Sonny en Janneke en de reis door Amerika deel 2

Wat vooraf ging in Sonny en Janneke..

De twee zijn vertrokken uit de hoge besneeuwde bergen van Colorado en baanden zich een weg door de rotsachtige landschappen van Arizona en Nevada. Achtervolgd door de Baron, B100 en Handige Harry stapelde het ene pech geval zich op het andere pech geval. Zullen ze in het tweede en laatste deel wél van problemen verwijderd blijven?

Na onze terugkeer uit Denver, van een fantastische Thanksgiving, wachtte Las Vegas op ons bezoek. Het vliegveld van Las Vegas ligt echt midden in het centrum. Handig gebruik makend van het uur tijdverschil met Denver (volgens de klok hebben we 5 minuten gedaan over deze vlucht) zijn we vanuit het vliegveld meteen de strip op gereden. In het donker 1,  grote lichtshow! Armin van Buuren, Thiesto, Hardwel, Afrojack, allemaal hebben ze hun eigen Billboard op de strip. Leuk om te zien en het maakt je toch ook trots, dat 'onze' jongens hier hele grote meneren zijn. Voor wie niet net als ons tijd heeft om 'de wereld' te ontdekken kan zich beperken tot een stedentrip Las Vegas. De strip is opgedeeld in meerdere delen. Het Emprie State Building, de Eifeltoren, het Vrijheidsbeeld, verschillende natuur parken, de Arc de Triomph, Piramide's, London Eye, Pretparken, allemaal zijn ze vertegenwoordigd op de Strip. Maakt het reizen een stuk gemakkelijker. De zoektocht naar een camping ging heel wat moeilijker dit keer. Niet voor het eerst deze reis heeft ons accent ons gered. Hoewel het normaal gesproken uit den boze is met een auto op een RV (Recreational Vehicle) Park te staan werd het nu wel geoorloofd omdat we het als buitenlander nooit hadden kunnen weten, Quote: "als jullie Amerikaan waren geweest had ik jullie van het terein afgeschopt". We hebben de camping meneer maar niet verteld dat we al 2 en halve maand rondreizen door Amerika. Het heeft ons weer een gratis overnachting opgeleverd. Door het onverwachte bezoek aan Denver hebben we ons bezoek aan Las Vegas wat in moeten korten. Van een 2-daags bezoek wat gepland stond hebben we nu alleen over de Strip gereden. 

Volgende bestemming was Death Valley. Bewapend met een doos eieren gingen we op pad. Voor degene die van uitgestrekte woestijnlandschappen houdt moet dit geweldig zijn. Het heeft iets mysterieus. Kale rotsen, geen beplanting of bomen te bekennen. Als eerst zijn we naar Dantes View gereden. Bovenop deze berg hadden we een fantastisch uitzicht over Death Valley. Het laagste punt van Amerika en de heetste plek op aarde. Zien we daar nou sneeuw??? Ja! Er ligt gewoon sneeuw in Death Valley! Ongelofelijk. De afdaling op weg naar de camping midden in Death Valley  was fantastisch! Leuke haarspeldbochten en lange rechte stukken. Het blijft leuk om te rijden, hoewel Janneke daar iets anders over denkt. Oei! Geen plekken meer beschikbaar met elektriciteit? Maar het gaat vriezen..dat gaat koud worden zonder onze kachel! De volgende ochtend leefden we nog. Hoewel, onze neuzen waren bevroren en de chickenskin stond op ons hele lichaam. Natuurlijk, wij zijn weer is in Death Valley. Heetste plek,,jaja. Vandaag gingen we op pad met een missie. Zal het ons lukken? We voelden ons net de Mythbusters. Kan je echt een ei bakken op de motorkap? We hebben de auto op een mooie plek geparkeerd midden in de zon. De doos eieren werd tevoorschijn gehaald, de olie, de zout en een spatel. En jahoor! 5 minuten later lag er een heerlijk gebakken eitje op de motorkap. Helaas hadden we wel de hulp van ons kookstelletje dringend nodig. Misschien lukt het in juli wel, maar eind november is het zelfs in Death Valley te koud. De koelvloeistof hebben we desalniettemin maar in het daarvoor bestemde reservoir gelaten en hebben de vuile vaat in de auto gelegd. 

DROMMELS, DROMMELS EN NOG EENS DROMMELS!!!!!!! Na een net zo'n fantastische klim als afdaling om Death Valley uit te komen hebben we bij een restaurantje geluncht. Met de WiFi die we daar hadden, kwamen we erachter dat de enige toegangsweg die vanaf deze kant naar het Yosemite park leid, afgesloten is wegens sneeuwval. Een omleiding van 650km vonden we wat overdreven. Tja en nu? Hoe gaan we nu de gigantische bomen bekijken die Bassie en Adriaan gezien hebben? Google is nog steeds onze beste vriend en google weet alles. Dus google wist ook dat deze enorme bomen in het Seqouia park staan. Sterker nog, de grootste boom ter wereld staat in dit park! Geluk bij een ongeluk kwamen we dus de volgende dag aan bij de General Sherman. Een boom van 82 meter hoog en 11 meter breed en een leeftijd van 2200 jaar! De boom zelf is net zo indrukwekkend als de cijfers! Ook de andere bomen in de omgeving van de General Sherman zijn niet bepaald klein te noemen. De Seqouia boom weegt gemiddeld zo'n 1 miljoen kilo. De enige reden waarom ze nooit gekapt zijn en dus zo oud zijn geworden. Er was simpelweg geen zaag, vrachtauto en hijskraan die deze enorme bomen kon verwerken. Na dit letterlijke hoogtepunt hebben we een camping op de route richting Los Angelos gevonden. 

In bed lagen we te fantaseren welke sterren we allemaal zouden zien de volgende dag. In Los Angelos, Hollywood en Beverly Hills moeten we toch op z'n minst 1 beroemdheid tegen komen? We hebben er heerlijk over gedroomd en baanden ons de volgende ochtend een weg door de druif, walnoot, mandarijn, lychee, aardbei, almond, sinaasappel en appelboom velden, voor we de volgende middag aan kwamen in Los Angelos. We hadden al vernomen dat het Hollywood bord  moeilijk te zien is vanuit de stad. We vonden op internet een plek waarbij je erg dichtbij zou moeten kunnen komen. Weliswaar midden in een woonwijk maar hé je moet wat! Aan het begin stond er een bord 'geen toegang tot het Hollywood bord'. Eigenwijs als we waren hebben we het toch geprobeerd en met succes! We waren vrijwel de enige maar hebben er toch een mooie foto van kunnen maken! We hadden er al over gedroomd, maar hadden nooit gedacht dat het werkelijkheid zou worden. Eddy Murphy, Arnold Schwarznegger, Madonna, Hugh Jackman, Sylvester Stallone,  Angelina Jolie, Jenniffer Lopez, Britney Spears, Christina Aguilera. We moesten letterlijk over de sterren heen lopen, het waren er teveel. Voordeel was wel dat we op deze manier mooi op hun neer konden kijken en letterrijk in hun voetsporen konden lopen. 

Een ander hoogtepunt vandaag was de aankomst bij de Pacific Ocean! We hebben het gehaald! We hebben letterlijk de U.S.A. doorkruist. Van Noordoost naar Zuidwest. We hebben op de camping heerlijk naar de ondergaande zon zitten kijken. De zon die in de zee verdween, we voelden ons weer helemaal thuis. 
Na genietend van deze heerlijke avond aan de kust was het ineens weer woensdag. Tijd voor het wekelijkse dieptepunt. Boodschappen! Net op het moment dat er weer voldoende ruimte in de auto is om te zitten omdat al het eten en drinken op is, komen er weer nieuwe spullen bij. We hebben een aantal mensen ook blij gemaakt met een kaartje en ons zelf met een taartje. Dieptepunten en hoogtepunten volgen zich razendsnel op deze dag. We vonden op nauwelijks 50km van onze camping een nieuwe camping. Letterlijk op het strand! Geen seconden hoefden we hier over na te denken. We hebben een plek geboekt, vlees gekocht bij de Walmart en hebben een heerlijke middag in de zon op het strand afgesloten met een BBQ! Een week geleden nog in de sneeuw, nu in ons korte broek op het strand. Het kan snel gaan!

De volgende ochtend wilden we onze weg vervolgen via Highway 1 die langs de kust gaat. Vlak voor ons vertrek kwam de camping manager naar ons toe om te vertellen dat deze weg voor een gedeelte afgesloten is door een ongeluk. Ze adviseerde ons een omleiding. Gelukkig was deze weg bepaald geen straf. Deze weg kronkelde over een bergpass heen en ging door een mooi dal heen. Toen we onze oorspronkelijke route weer hadden gevonden werden we verrast door iets wat we anderhalve maand geleden voor het laatst gezien hebben. Regen! We moesten even in het woordenboek opzoeken wat dit water uit de hemel moest voorstellen. Te lang geleden! Toen we lazen dat het veelal als vervelend wordt omschreven hoopte we dat het snel weer droog werd. Onze gebeden werden gehoord en Eenmaal op camping aangekomen was het droog. De route erheen was fantastisch. Hoewel de dijk en duinen in Den Helder ontzettend mooi zijn en we er graag komen, waren de hoge cliffen, rotsachtige omgeving en de hoge golfen toch van een andere orde. De camping was toch wel een kleine domper op deze fantastische dag. De camping manager vertelde ons met trots dat ze de duurste KOA van Amerika zijn. Hoe je trots kan zijn op zoiets is ons vooralsnog een raadsel. 

We hebben ook altijd pech! Ze moeten altijd ons hebben! Aan het einde van de vorige dag hoorden we een hard 'metaal op metaal' geratel vanuit de motr. Vandaag dag dus meteen een garage opgezocht om dit euvel te verhelpen. Goddank bleek het slechts een schroef te zijn die los zat bij de eerder gemaakte uitlaat. Weg was het geratel! We konden onze weg vervolgen naar onze nieuwe eindbestemming, San Fransisco. Ons grootste doel voor deze stad is uiteraard de Golden Gate Bridge, maar ook een bezoek aan het voormalige gevangenis eiland Alcatraz. Dit om die vervelende boeven achter ons te laten. Helaas, vol! Over 2 dagen pas de eerstvolgende mogelijkheid? Ja! Dat wordt dus wachten. Aangezien we door het missen van Yosemite park 2 dagen 'extra' hadden konden we het ons veroorloven te wachten. We vonden na urenlang zoeken een state park nabij San Fransisco waar we 2 dagen geboekt hebben. We hebben deze 'vrije' dag gebruikt om de was te doen, de bumper profesorisch te maken en eindelijk weer eens de benen te strekken met een lange wandeling in het state park. 

Het is ongelofelijk hoe druk je het kan hebben met reizen. Het klinkt te idioot voor woorden, maar er zijn dagen dat we echt tijd te kort komen. Foto's sorteren en uitzoeken, volgende bestemming uitkiezen, camping zoeken, blog schrijven, rijden, boodschappen doen, was doen, wandelingen maken, genieten van de omgeving, nieuwe mensen ontmoeten en met de weinige WiFi punten het thuisfront via facebook en Watsapp een teken van leven geven. Zelfs ons traditionele kaart spelletje schiet er vaak bij in. We klagen niet, maar reizen is een drukke aangelegenheid. 

Als afsluiter van onze 'Sonny en Janneke en de reis door Amerika' reis hebben we het voormalige gevangenis eiland Alcatraz bezocht. We hopen hier de boeven achter ons te laten zodat we zonder pech onze eindbestemming Seattle kunnen bereiken. Bij aankomst werd je al meteen even flink met je neus op de feiten gedrukt. 'if you brake the rules, you go to prison. If you brake the prisonrules, you go to alcatraz' is de slogan van Alcatraz. Als je het lijstje criminelen inderdaad voorbij ziet komen kan je dit niet anders dan beamen. Al Capone en the Birdman waren de beroemdste criminelen. Alcatraz is een eiland dat slechts 2km uit de kust van San Fransisco ligt. Door de sterke stroming en extreme kou van het water was het bijna onmogelijk te ontsnappen van het eiland. In de 29 jaar dat gevangenis  open is geweest hebben 34 mensen geprobeerd te ontkomen aan het eiland. Vijf hiervan zijn officieel nog steeds voorvluchtig. Vermoedelijk zijn ze gestorven tijdens de zwemtocht naar San Fransisco, er is nooit een stoffelijk overschot gevonden. 3 van de 5 die het wel gehaald zouden hebben, zouden een postkaart naar de FBI hebben gestuurd met de tekst; HA HA HA we've made it! Het is echter nooit bewezen dat dit van het 3-tal afkomt. Wij hebben het gelukkig ook gered, na een 3 uur durende rondleiding zetten we weer voet aan de kade van San Fransisco. Zonder de Baron, B100 en handige Harry. 

Helaas begint nu onze laatste etappe van deze fantastische roadtrip door Amerika. We zullen in 5 dagen langs de Westkust naar Seattle rijden. We zullen daar dus vrijdag aankomen. Dat is inderdaad 2 weken voor ons vertrek naar Australië. We zullen deze tijd besteden om de auto te verkopen en nog een aantal andere verrassende dingen waarover meer in de volgende blog!