Australië?

We hadden in December afscheid genomen van Australië in de wetenschap dat we er heeeeeeeeeeeel erg lang niet meer zouden komen. En nu, nog geen 4 maanden later zijn we weer in Melbourne. Het leven kan soms raar lopen. Maar wat een ongelofelijke reis door Zuid Amerika en de Pacifische Oceaan was dit. We zijn op plekken gekomen waar we nooit van hadden verwacht er ooit te komen. Helaas hebben we zoals we in onze vorige blog ook al hadden omschreven, onze bucketlist met plekken die we willen zien eerder groter gemaakt dan kleiner. Maar het reis gedeelte zit er voor nu echt op! Er moet weer geld binnen komen om onze volgende avonturen te betalen. Tot 13 april blijven we nog in Melbourne om iedereen weer te kunnen zien onder het mom van ‘we zijn er nu toch’. Op die dag pakken we het vliegtuig richting Auckland om onze jacht naar werk voort te zetten. Als het even mee zit kunnen we hetzelfde appartement betrekken en in ieder geval Janneke kan bij hetzelfde bedrijf beginnen waar ze voor onze Zuid Amerika reis was begonnen met werken. Voor Sonny zit er niks anders op dan weer alle bedrijven en uitzendbureau’s langs te gaan om werk te vinden. Hopelijk lukt het nu wat sneller dan 5 weken om een baan te vinden! Er zijn de afgelopen 7 weken behoorlijk wat mensen jarig geweest, waaronder naaste vrienden en familie, ook waren er verhuizingen, jubileums, etc, etc. We zijn door het reizen al geen ster in het onthouden van deze dagen, maar de afgelopen 7 weken is dit wel tot een droevig dieptepunt gezakt door het gebrek aan internet! Mochten we een verjaardag of andere bijzondere dag vergeten zijn en je voelt je aangesproken, bij deze, SORRY!!!! We zullen het goedmaken! Voor nu in ieder geval alsnog gefeliciteerd met wat voor hoogtepunt dan ook!

Tahiti was voor 1 van de absolute hoogtepunten van deze cruise. We kwamen smorgens in alle vroegte aan in Papeete, de hoofdstad van Frans Polynesië. Na 9 dagen lang alleen maar water gezien te hebben wist iedereen niet hoe snel ze van de boot af moesten komen. Vaste grond onder je voeten! Na 9 dagen afgesloten te zijn van de rest van de wereld was de zoektocht in Papeete vooral een zoektocht naar WiFi! Al snel vonden we een Mcdonalds waar we koffie gehaald om die in alle rust even van de WiFI gebruik te kunnen maken. Helaas Pindakaas werkte deze niet dus dropen we af. We waren samen met Jacob uit Canada, een van de crew leden aan boort, er op uit getrokken en liepen heerlijk door het stadje. We kwamen er al snel achter dat er weinig te beleven viel. We vonden uiteindelijk een ijs salon met WiFi en hebben daar de rest van de ochtend doorgebracht. Nadat we ons hadden gezwoegd door bijna 1000 Wattsapp berichten was de middag een stuk spectaculairder. We hadden een tour geboekt richting het binnenland van Tahiti. Met een 4WD auto waar 8 mensen in konden reden we eerst langs de kust voor we bij 1 van de valleien aankwamen. We sloegen rechtsaf en bevonden ons al snel in de oerwouden van Tahiti. Omringt door tientallen watervallen die van de hoge bergen afvielen was het spectaculair uitzicht! Ook Tahiti is net als Hawaii ontstaan uit vulkanische uitbarstingen en dus onderdeel van de in de vorige blog benoemde Ring of Fire! De vallei waar we doorheen reden was miljoenen jaren geleden het centrum van de vulkaan, we reden dus door de krater heen. Verbluft van alle uitzichten en en indrukken van dit mooiste stukje natuur dat we ooit gezien hebben kregen we op de terugweg de kans een duik te nemen in het water. Het water was heerlijk! Kraakhelder en een heerlijke temperatuur. De tourgids, die voor een fransman verassend goed engels sprak, liet ons vele soorten fruit proeven die we onderweg tegen kwamen, de tempel van de lokale bewoners die als dak van hun tempel slechts de hemel hebben en hij vertelde ons dat over miljoenen jaren Tahiti niet meer op de kaart zal staan. Langzaam maar zeker zinkt het eiland onder zijn eigen gewicht de oceaan in en zal er een prachtig nieuw koraalrif overblijven. De kringloop van het leven! Op de terugweg reden langs dezelfde kustweg weer terug en hadden we nog prachtig uitzicht over het stadje. Wat een geslaagde dag!!

Na Tahiti volgden er opnieuw 5 zeedagen onderweg naar Auckland, de plek waar het 6 weken geleden begon met die ene email die naar ons gestuurd werd. Nu zou het natuurlijk heel erg makkelijk zijn geweest om in Auckland van de boot af te stappen aangezien we over een paar dagen terug vliegen naar Auckland, maar eenmaal op een cruise boot, wil je daar ook zo lang mogelijk gebruik van maken! We hebben betaald van Buenos Aires naar Sydney, dan maken we er gebruik van ook! Maar zoals gezegd, we moesten eerst nog 5 zeedagen zien te overleven. Niet echt heel moeilijk naar onze mening. De eerste dag was er meteen alweer een feest op het open deck. Dit keer een Captain Circle feest. De groep waar je automatisch lid van wordt na de eerste keer dat je gecruised hebt. De groep bestaat uit verschillende klasse, na je eerste cruise ben je Goldmember, na je 3de cruise of 30 cruise dagen stap je over naar de Ruby members, na je 5de cruise of 50 cruise dagen wordt je Platinum member en na je 15de cruise of 150 cruise dagen ben je elite member. Hoe ‘hoger’ je bent des te meer voordelen je krijgt dat kan variëren van gratis internet minuten, korting op je volgende cruise, ‘gratis’ te besteden geld aan boord, etc, etc. Toen we net begonnen met cruisen dachten we dat het onmogelijk zou zijn om 150 dagen te volbrengen op een boot!. We weten nu wel beter. Tijdens het feest, waarbij er gratis drankjes werden uitgedeeld en de kapitein ook aanwezig was, werden de 3 koppels aan boord met de meeste cruise dagen achter hun naam in het zonnetje gezet als zijnde vaste klanten. We sloegen stijl achterover van het aantal  dagen dat deze mensen al aan boord zijn geweest van een Princess boot. Het koppel met de meeste dagen aan boord hebben meer dan 4 jaar besteed aan cruisen! Ruim 1500 dagen!!! Daarbij was het aantal Elite passagiers aan boord van deze boot 53%!! Het aantal passagiers met een Platinum status was 37% en wij behoorde met 190 andere passagiers tot de groep van Ruby of Gold members. Als laatste zijn er dan nog enkele tientallen mensen aan boord die voor het eerst met Princess cruisen en dus nog geen onderdeel waren van de captain circle. 

De tweede dag na Tahiti stond in het teken van dans. De Haka! Vanuit Nieuw Zeeland waren er 2 Maori ingevlogen die ons de Haka zouden leren. De Traditionele dans van de originele bewoners van Nieuw Zeeland. ‘The all Blacks’, het Nationale Rugby team van Nieuw Zeeland, hebben misschien wel de meeste bekendheid gegeven aan deze dans. Ze dansen voor elke wedstrijd deze ‘strijd’ dans! Waarom? Dat vroegen wij ons ook af. De dans is oorspronkelijk een traditionele Maori dans, die ze voerden voordat ten strijdden trokken. Het moest eenheid en kracht uit staan! De tekst die gezongen wordt wordt door een leider en zijn groep gezongen. De Haka wordt alleen gedanst door mannen, vrouwen mogen alleen toekijken naar dit machtsvertoon. Traditioneel wordt de Haka gedanst voor ze de strijd aan gaan, maar ook voordat de man liefde maakt met zijn vrouw. Na deze tekst en uitleg was het voor alle aanwezige mannen de beurt om deze ‘strijd’ dans te gaan leren. Stap voor stap kwamen we tot een complete Haka! Door het bulderende ‘gebrul en gestamp’ dat bij de Haka hoort mogen de de aanwezige op deze boot blij zijn dat we nog niet getrouwd zijn……..*knipoog*………Savonds ging deze dans dag rustig verder. Er was een heuse talentenshow georganiseerd! Dancing with the stripes! De vaste dansers aan boord, 5 vrouwelijke en 3 mannelijke dansers werden gekoppeld aan verschillende hoge piefen! Fotografen, Engineers, Managers, de Future cruise consultant en als klap op de vuurpijl de hoofd officier uit de machine kamer. Ze hebben 15 dagen voorbereiding gekregen om op die ene dag de strijd met elkaar aan te gaan. Het was leuk om te zien dat mensen waar van je het totaal niet verwacht toch enige dans skills blijken te hebben! Lol en plezier waren natuurlijk de belangrijkste ingrediënten onder de dansers en het werd dan ook een zeer geslaagde avond!  De jury leden hadden de eerste 5 koppels geëlimineerd waarna alle passagiers uit de laatste 4 koppels hun winnaar mochten kiezen! Alle 9 koppels hadden evenveel plezier gehad op het podium waardoor de winnaar er eigenlijk niet meer toe deed! Het was een geslaagde avond. De volgende dag gingen de optredens van crew leden die normaal gesproken ver weg van het podium werken vrolijk door. Het werd al snel duidelijk dat sommige crew leden meer kunnen dan alleen schoonmaken, bedienen of zorgen dat het schip blijft varen. Een jong meisje, die we normaal alleen heel verlegen de wc’s zien schoonmaken, stal wat ons betreft de show! Ze kon zich dan ook verheugen op een staande ovatie van vrijwel het hele theater dat afgeladen vol zat! Ze voelde zich als een vis in het water op het podium en rockte als geen ander het theater plat! 

Qua weer hebben we een paar engeltjes boven in de lucht zweven die er voor zorgen dat we niks te klagen hebben! Hoewel we als Nederlanders natuurlijk lekker kunnen klagen om het weer hebben we 7 weken lang niks kunnen bedenken! De zon achtervolgde ons vrijwel de gehele cruise! Voor en achter ons rommelde het echter aan alle kanten. De dag nadat we uit Lima waren vertrokken kregen we berichten dat er overal overstromingen waren en 2 weken later kwam er een orkaan op Australie af! Wat een geluk hebben we gehad. Zelfs met het slechts weer hebben geluk gehad. Eén dag hebben we slecht weer gehad. De 4de zeedag onderweg naar Auckland regende het pijpenstelen, en vaarden we de gehele dag door de mist.  En laat nou net die dag Janneke met een migraine aanval op bed hebben gelegen..Wat een timing! Savonds ging het gelukkig alweer een stuk beter en dat was maar goed ook! Het afscheidsfeest stond op het programma! Voor ongeveer 500 mensen zat het er in Auckland al op, voor 1000 mensen in Sydney en de overige 500 passagiers moesten 3 dagen later in Brisbane van de boot af. Het was een gala avond waarbij de de cocktails ons om de oren vlogen. Ballonnen, muziek, gezellige mensen en veel cocktails! Wederom een geslaagde avond! De laatste dag voor Auckland was er 1 van adressen en foto’s uitwisselen met alle mensen die moesten vertrekken. Ons adressen boekje is weer flink gegroeid! We hebben zelfs een aantal adressen waar we gebruik van mogen maken als we later in het jaar onze fietstocht door Nieuw Zeeland gaan maken! Waar zo’n cruise toch wel niet goed voor is!

De havendagen die we nog in het verschiet hadden voor we in Sydney onze eindbestemming hadden bereikt waren Auckland en de Bay of Island. In Auckland zochten we onze favoriete plek in de bibliotheek weer op en hadden we eindelijk weer eens fatsoenlijke internet toegang. In de Bay of Island was de haven niet groot genoeg voor onze boot waardoor we via de reddingsboten aan land konden komen. De reddingsboten zijn verassend groot! Aan de zijkant van het schip lijken ze niet veel groter dan een kleine sloep, maar in werkelijkheid doen ze niet veel onder voor een flink jacht! In geval van nood bieden ze plaats aan 150 mensen! Nu waren ze vooral gericht op comfort, maar gingen er nog altijd ongeveer 100 man in! De Sea Princess heeft 16 van deze reddingsboten aan de zijkant van het schip hangen, met daarbij ook nog ongeveer 50 reddingsvlotten, waardoor er een ruime overcapaciteit ontstaat in geval van nood. Hoe dan ook, Bay of Island was een boven verwachting leuke dag! Zodra we met de reddingsboten naar de kade waren gebracht gingen we op zoek naar een invulling van deze dag die we al snel gevonden hadden! We hebben een kayak tocht geboekt met wandeling terug. Onderweg naar de kayak verhuurder kwamen we de captain circle host en zijn vriendin tegen. Kelly en Lola! Kelly kon niet met ons mee omdat hij alweer aan het werk moest, maar Lola besloot samen met ons dit avontuur aan te gaan. Vanaf de plek waar we het water in konden zijn we naar een soort moeras gevaren. We konden door het moeras heen varen wat ontzettend indrukwekkend was! Na een paar keer heen en weer peddelen vonden we de uitgang en zijn we verder gegaan. Omringt door bergen en moerassen baande we ons een weg richting de watervallen. Na een uurtje varen kwamen we er aan en gingen we letterlijk onder de waterval door! Een zeer geslaagde kanotocht! We konden de kano’s achterlaten bij de waterval en zijn begonnen aan de 5Km lange wandeltocht terug naar het stadje waar we begonnen waren. Wat een mooie natuur! Wederom liepen we weer door de moerassen en leuke bergpadjes! Toen we terug bij de haven waren, zagen we voor ons neus de reddingsboot wegvaren! SH*T!!! Gelukkig lag er in het haventje ook nog een speedboot! Hij had plaats voor ongeveer 15 personen en bracht ons in recordtijd terug naar de boot! De heenweg had ons ruim 20 minuten gekost, de terugweg was in minder dan 5 minuten achter de rug! Een spectaculair einde van een zeer geslaagde dag!

Na deze 2 dagen in Nieuw Zeeland zat het er voor ons toch ook bijna op. We hadden nog 2 zeedagen voor dat we in Sydney aan zouden komen. En dat werden niet bepaald de meest rustigste! Orkaan Debbie had zich tot nu vooral aan de oostkust ten noorden van Sydney geklampt. Maar op het moment dat wij aan de oversteek begonnen van Nieuw Zeeland naar Australie besloot Debbie af te buigen……richting Nieuw Zeeland. Dat betekende dus dat ze recht op ons afkwam. Tijdens de middagspeech van de kapitein op de eerste van de 2 zeedagen vertelde hij dat veiligheid voor alles gaat en dat ze druk aan het overleggen zijn met de meteorologische instituten en het bedrijf om na te gaan wat de verstandigste keuze is. Doorvaren op dezelfde snelheid en recht tegen Debbie ingaan met alle regen, harde wind en meters hoge golven, of omvaren/langzamer varen wat een vertraagde aankomst in Sydney zou veroorzaken. Er werd voor het eerste gekozen. In de loop van de middag werd het inderdaad steeds onstuimiger. De wind werd harder, het begon te regenen en het werd steeds moeilijker om rechtdoor te lopen. En nee, dat was niet dankzij de flinke kater die we hadden van de avond ervoor! Vlak voor het avond eten besloten we om het voorste open deck op te gaan! We konden zelfs tegen de wind in leunen! Tijdens het eten zagen we de golven een paar keer tot aan ons raam rijken, oftewel op de 5de verdieping van de boot! De kapitein kwam savonds wederom over de luidspreker om te vertellen dat alle open decken afgesloten zouden worden vanwege de stormachtige wind die in de loop van de nacht nog eens sterker zou worden. Lopen was ondertussen alleen nog mogelijk door je aan de reling vast te houden en overal werden voorzorgsmaatregelen genomen. De wind was aangetrokken tot een behoorlijk onstuimige windkracht 12 met stoten van 120Km per uur en de golven waren zo’n 10 meter! De boot kraakte en piepte de hele nacht aan alle kanten door het constante gebeuk van de golfen waardoor we flink door elkaar geschud zijn! In de loop van de volgende ochtend werd het iets minder en konden we weer enigszins normaal lopen, hoewel het er nog steeds uit zag alsof iedereen een glaasje te veel op had. De hele dag bleef het nog zeer onstuimig met ongeveer windkracht 8 tot 10 en golfen van zo’n 4 tot 5 meter. En zo ging onze cruise in een nachtkaarsje uit. Bijna alle activiteiten werden geschrapt, de buiten decken bleven gesloten dus zat er niks anders op dan stilletjes onze tassen in te pakken. 

We hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan en dat 6 weken cruisen eigenlijk nog te kort is. De tassen waren zo ingepakt waardoor we rest van de dag genoeg tijd hadden om iedereen nog even te zien. Er werden adressen en telefoon nummers uitgewisseld, nieuwe vrienden gemaakt op Facebook. Nog 1 keer het veel te lekkere eten, nog 1 keer de gezelligheid, nog 1 keer naar het theater dat in de avond toch nog door kon gaan en savonds in de Legends Bar kwam de harde kern nog 1 keer bij elkaar om voor de laatste keer een gezellige avond te hebben met z’n allen. 5 April zat het er dan echt op. We kwamen ondanks de storm keurig op tijd aan in Sydney, parkeerde de boot naast het Sydney Opera House en moesten we om kwart 9 van de boot af. We werden in de loop van de ochtend naar het vliegveld gebracht en vlogen om 1 uur smiddags richting Melbourne. Het klinkt soepeler als dat het daadwerkelijk ging. Toen onze boot in Januari begon vanuit Sydney werden er tientallen kilo’s drugs gevonden bij de enige twee jonge mensen aan boord. Mede hierom werd de boot extra streng gecontroleerd bij aankomst. Een cruise door Zuid Amerika  met wederom een aantal jonge passagiers aan boord. Dat was voor de douane reden genoeg om ons er tussen uit te pikken en al onze tassen ondersteboven te kieperen! De inhoud van onze met zorg ingepakte backpack en tassen lag verspreid over 2 tafels. We konden wel janken. Uiteraard vonden ze niks wat verboden was en na een vragenvuur mochten we dan ook gaan, een uur later! Hierdoor hadden we onze geboekte busrit naar het vliegveld gemist. Hoewel alles via Princess geboekt was en het in feite hun verantwoording is als we de vlucht zouden missen werd het toch wel spannend! Om 1 uur smiddags zou onze vlucht vertrekken en om 11 uur waren we nog steeds in de haven terwijl het minstens een half uur rijden is naar het vliegveld. Uiteindelijk is het allemaal goedgekomen en zaten we op tijd als sardientjes in het vliegtuig gepropt. Slechts een uurtje later landde we in Melbourne. Een korte busrit naar het centrum en een treinrit naar Geelong verder kwamen we aan bij Russell en Diane. Een stel die we ontmoet hebben op de cruise en die ons uitnodigde een paar dagen bij hun te verblijven. Na een paar dagen vertrekken we naar Kees en Ria en de laatste dagen brengen we bij Isa en Javier door voordat we 13 april weer in het vliegtuig naar Auckland stappen voor poging 2 om een baan te vinden. 

Ten slotte nog wat leuke weetjes over deze cruise! We hebben in totaal 28.398Km gevaren. Dit hebben we met een gemiddelde snelheid van 31.2 Km per uur afgelegd wat dan weer betekend dat we 910 uur gevaren hebben de afgelopen 6 weken. Voor deze afstand had de Sea Princess een bijna onvoorstelbare 5 miljoen liter diesel nodig!! We zijn in 10 verschillende tijdzones geweest, hebben 2 keer de evenaar overgestoken en zijn de daggrens overgevaren waardoor 29 maart voor ons dit jaar niet bestaan heeft. De heetste dag was in Costa Rica met 37 graden, terwijl de koudste dag met 20 graden ook de laatste dag was. Alle crew en passagiers hebben in totaal 17.5 miljoen liter water gebruikt! Om onze kont af te vegen hebben we in totaal 18.920 rollen toilet papier gebruikt met z’n allen. We hebben in totaal 445.000Kg aan eten en drinken verorberd. Om precies te zijn, 21.000Kg aardappelen, 29.624 liter melk, 132.000 eieren, 5.720 pizza, 14.150Kg bloem, 12.370 flessen wijn en 27.235 bierflessen/blikjes! Het was een geslaagde cruise en misschien wel het beste dat we gedaan hebben sinds we anderhalf jaar geleden vertrokken zijn! Tot de volgende blog!

G’day!