Anders

Weer eens écht op vakantie. Dat was best lang geleden. Net als de rest van de wereld zijn we gebonden aan restricties en konden we bijna geen kant op. Dus hoe? De vakantie dagen hadden we al lang geleden opgenomen maar wat voor vakantie het zou worden hebben we pas op het laatste moment besloten. Anderhalf jaar geleden hadden we al wat geboekt met het idee dat de corona crisis wel eens voorbij zou zijn. Toentertijd hadden we besloten een paar weken naar Amerika te gaan om onze vrienden daar op te zoeken en thanksgiving te vieren. Toen bleek dat Amerika de grenzen langer dicht zou houden voor toeristen hebben we al vroegtijdig besloten de vakantie te cancelen en op het laatste moment wat te gaan boeken. Zoals de meeste ons kennen veranderen die plannen zon beetje dagelijks. Van vakantie in Nederland, naar een roodtrip in zuid Europa, naar Lapland, een zonvakantie in Mallorca. 1 ding was zeker, we gaan ergens heen. Tijdens 1 van de vele zoek sessies op internet naar een geschikte vakantie kwam Janneke uit op een website van een cruise maatschappij die 50% korting boden voor verplegend personeel “als bedankje voor het harde werk tijdens de corona crisis”. Laat Sonny nou net in die categorie vallen! Nou zijn we niet vreemd met cruisen, we weten hoe leuk het is, dus hebben we de keuze meteen gemaakt! Tijdens het boekingsproces moest Sonny een kopie van zijn loonstrook en werkpas opsturen als bewijs en het was allemaal meteen geregeld.

Vanaf 20 november konden we dus gaan genieten van een welverdiende vakantie met z’n 3en. Drukmaken was een groot woord, maar waar we wel onze bedenkingen bij hadden was de vlucht naar Barcelona, want daar zou het cruise schip vandaan vertrekken. Hoe zou dat gaan met een kleintje van 15 maanden? We hielden ons hart vast maar wat bleek toen we 7 uur smorgens het vliegtuig instapte? Meneer was opperbest gestemd en vermaakte zich tijdens de 2 uur durende vlucht prima met zijn gordel en het tafeltje in de stoel voor hem. Waar een kind wel niet tevreden mee kan zijn. In Barcelona aangekomen werden we opgepikt door een busje die ons naar de haven bracht. Waar het inchecken normaal gesproken een fluitje van een cent is duurt het nu eeuwen. Van te voren moesten we al een aantal gezondheidscheck’s invullen en een vaccinatie bewijs tonen. Nadat dit gedaan was werden we in groepen verdeeld en moesten we wachten totdat we opgeroepen werden voor een corona test. Hiervoor knepen we hem toch wel! Sonny had een vergadering gehad van zijn werk waar na afloop bleek dat er meerdere mensen besmet waren met COVID en bij het koor waar Janneke bij zit bleek het Corona virus ook de vrije hand te hebben genomen. We waren dus omringt geweest door met COVID besmette mensen en vreesde met grote vrezen voor onze vakantie. Vanzelfsprekend hadden we al meerdere zelftests afgenomen in de week voor de vakantie die allemaal negatief waren. Gelukkig konden we na deze gevreesde COVID test met een gerust hart zeggen dat we wederom negatief getest waren en konden we verder met het eeuwig durende incheck proces. Na enkele uren konden we dan eindelijk aan boord stappen van de MSC Grandiosa. Een nieuw cruise schip van pas 1 jaar oud van buitengewone proporties. Met enorme afstand het grootste cruise schip waar we ooit mee op vakantie zijn geweest. Er is maar liefst plaats voor 6334 passagiers en 1704 crew leden. Oftewel er is plek voor bijna 3 keer het aantal inwoners van ons huidige woonplaats Breezand! We hadden voor deze cruise een binnenhut geboekt maar zijn tijdens het inchecken omgezet naar een kamer met balkon. Heerlijk!

Stein was ondertussen aan het einde van zijn latijn en hebben we meteen op bed gelegd. Binnen no time was hij vertrokken naar dromenland waarna wij besloten de boot te gaan verkennen. We hadden de babyphone meegenomen maar die bleek door de enorme hoeveelheid staal aan boord vrijwel meteen buiten de kamer geen bereik meer te hebben. We weten ondertussen van hem dat hij altijd en overal slaapt dus daarom ook konden we hem met een gerust hart achterlaten op de kamer. Koffie en eten! Dus op naar het buffet! Het zag er allemaal prachtig en prima verzorgd uit op deze boot. Met onze gevulde buiken liepen we nog een rondje over het deck en uiteindelijk weer richting onze kamer waar Stein net weer begon wakker te worden. Rond 6 uur savonds vertrokken we uit de haven van Barcelona voor onze cruise in de Middellandse zee. Naast Barcelona zouden we nog aanmeren in Marseille in Frankrijk. Genua, Rome en Palermo in Italië en Valleta in Malta. Het begint ondertussen een al indrukwekkend rijtje met landen te worden voor Stein die met 15 maanden al in 8 verschillende landen is geweest. Leuk hoor zulke reislustige ouders.

Na een heerlijke nacht waarin we alle 3 als een blok hebben geslapen waren we ondertussen alweer aangemeerd in Marseille. Tijdens onze wandeling naar het ontbijt buffet bleek dat onze temperatuur elke dag zal worden opgemeten. Een regel om COVID in een vroeg stadium de kiem te smoren. Ook is het dragen van mondkapjes overal verplicht tenzij je in je eigen kamer bent of ergens zit. Overal wordt er zoveel mogelijk aangedaan om iedereen op 1.5 meter afstand te houden. Je mag niet aan de bar zitten, moet reserveren om bijvoorbeeld naar het theater te gaan of om aan andere activiteiten mee te doen en overal is er een maximum aantal aan mensen dat aanwezig mag zijn in een ruimte. Het gros van de mensen houd zich uiteraard keurig aan al deze regels maar zoals altijd zijn er mensen die zich hier niets van aantrekken. Een andere regel om COVID de baas te blijven, en waar je echt niet omheen kon draaien, is dat je een excursie moest boeken om in de haven van de boot af te mogen. Wij hebben vrijwel nog nooit een excursie geboekt tijdens onze vorige cruises en maken altijd ons eigen plan. Nu hadden we dus geen keuze en moesten we een excursie boeken. Zo gezegd zo gedaan. Voor Marseille hadden we een ‘walking tour’ geboekt. Met een bus werden we naar het centrum van Marseille gereden waar we onze benen even konden gaan strekken. Dachten we. Het tempo lag zo erbarmelijk laag dat we in de 3 uur durende tour slechts enkele kilometers hebben afgelegd. We begonnen bij de Cathédrale de la Major de Marseille. Gebouwd in 1896 en de thuisbasis van de aartsbisschop van Marseille. Na dit bezoekje liepen we verder door de kleine straatjes van Marseille waar onze Duitse toergids liet merken niet onder de indruk te zijn van de rijkunsten van de lokals. Ze stelde dat ze allemaal reden alsof de benzine hier gratis is. In de kleine straatjes, waar de muren versierd werden door prachtige muurschilderingen, planten, mooie balkons en vele BH’s hadden we door de heuvelachtige kust soms prachtige uitzichten over de stad. Na een klein uurtje slenteren door deze straatjes kwamen we aan in Vieux-Port, de oude haven van Marseille. Een prachtige haven omringt door gezellige winkelstraten, markten, restaurantjes en het prachtige Fort Saint-jean. We hadden wat vrije tijd en hebben zelf wat rondgelopen in deze haven voor we door de bus weer werden opgepikt. Op de boot genoot Stein van zijn welverdiende middagdutje en wij van onze welverdiende cocktails. Op deze boot is er een groot gedeelte ingericht speciaal voor iedereen onder de 18 jaar, de doremi club. In verschillende ruimtes per leeftijdscategorie kan ieder kind zich helemaal uitleven. De ruimte voor Stein ligt vol met speelgoed, puzzels en trapautootjes waardoor hij zich prima kan vermaken. Buiten de COVID is dit een kinderdagverblijf waar je je kind zou kunnen achterlaten om zelf iets te kunnen gaan doen terwijl je kind in goede handen is. Maar nu is alles anders dus is het aan de ouder zelf om toezicht te houden. Na zijn welverdiende middagdutje heeft Stein zich hier dan ook prima vermaakt voor we aanschoven bij het diner in het restaurant. Stein is zijn hele leven al geen ster geweest in lang stilzitten dus ook nu was dit het geval. Al onze papa en mama skills moesten er aan te pas komen om hem in het gareel te houden. Van lekker rustig dineren was dus beslist geen sprake, maar goed, onze buiken waren weer gevuld! Het laatste restje van Stein z’n energie hebben we er uitgeperst in het zwembad voor hij heerlijk zijn bed opzocht. Wij zochten ons balkon op tot we zeker wisten dat hij sliep om daarna 1 van de barretjes op te zoeken voor een paar welverdiende alcoholische versnaperingen.

In de nacht werden we opgeschrikt door Stein. Hij werd wakker, was aan het zeuren en huilen en maakte een zieke indruk. Gelukkig hadden we bij het inpakken de helderheid van geest om een temperatuur meter mee te nemen en wat paracetamol. Hij bleek 39.5 graden koorts te hebben. Uiteraard spookt dan tegenwoordig meteen COVID door je hoofd. Dat zou thuis al heel vervelend zijn maar hier, tijdens onze vakantie zou dat eenzame opsluiting op onze kamer tot gevolg hebben. Vooralsnog had hij geen andere klachten dan alleen koorts dus volstond paracetamol en heeft hij de rest van de nacht gewoon geslapen. Aangezien wij de afgelopen week beide 4 negatieve COVID testen hadden leek het ons vrijwel onmogelijk dat Stein wel COVID zou hebben. In de ochtend was hij gewoon weer de vrolijke Stein die met iedereen op de boot aan het sjansen was. De temperatuur check was dan ook geen probleem en een uurtje later konden we dan gaan genieten van onze Excursie in Genua. Voor deze haven hadden we een bezoekje aan het grootste aquarium van Italië gepland. Hoewel we het aquarium vanaf de boot al konden zien werden we daar toch heengebracht per bus en later zelfs nog een stukje met een boot. Vooral het stukje per boot zorgde voor gefronste wenkbrauwen. Tot nu toe hadden we ons overal veilig gevoeld met het oog op COVID en hadden we het gevoel dat er alles aan werd gedaan om besmettingen te voorkomen. Maar nu…In een relatief klein bootje werd buslading na buslading bijgeladen. Uiteindelijk waren er geen zitplaatsen meer en stonden mensen in de gangpaden en was de 1.5meter afstand veranderd in 1.5centimeter afstand. Vooral de gepassioneerde Italianen lieten van zich horen waardoor de sfeer zelfs wat grimmig werd. Uiteindelijk is meer dan de helft van de passagiers vrijwillig van de boot gestapt waardoor we met enige vertraging toch nog naar het aquarium vertrokken. Op het eerste gezicht zag het er allemaal erg mooi uit maar als je de boel van dichterbij bekeek kon het allemaal wel wat onderhoud gebruiken. Het mocht de pret niet drukken. De verschillende bassins waren mooi en schoon. Van kleine kleurrijke visjes die je in het koraalrif vind tot aan haaien en dolfijnen. De dolfijnen show was een hoogtepunt waarna we na een paar uur rond slenteren tevreden weer richting de boot gingen. De middag hebben we doorgebracht in de speelruimte voor Stein, in de Formule 1 simulator en met veel verschillende soorten cocktails. De koorts van Stein was ondertussen nog niet echt onder controle ondanks de paracetamol dus meneer lag vroeg te bed. In de avond werd het van kwaad tot erger en hebben we hem zelfs tussen ons in laten slapen.

Na een bijna slapeloze nacht waren we ondertussen wel aangekomen in een havenstadje nabij Rome. We hadden hier weer een excursie geboekt maar hadden besloten dat we Stein niet mee zouden nemen. Janneke bleef bij hem achter terwijl Sonny aansloot bij de groep voor opnieuw een walking tour door het havenstadje. Rome hadden we 2 jaar geleden al uitgebreid bezocht waardoor we deze stad nu achterwegen lieten. Civitavecha was het havenstadje en is de 2de grootste havenstad van Italië. Over de bijzondere naam van deze stad zijn vele boeken geschreven omdat nauwelijks te herleiden is waar het vandaan komt. Verschillende pauzen en andere belanghebbende hebben over de jaren heen de naam gewijzigd en herschreven wat nu deze bijzondere naam heeft opgeleverd. Het meest in het oog springende bouwwerk is het Fort dat destijds gebouwd is om het kasteel van de Paus te beschermen. We slingerde wat door het centrum van deze stad met gezellige straatjes en kleurrijke pleintjes. De tour eindigde bij een restaurantje waar we een typische Italiaanse koffie pauze getrakteerd kregen. Wat kleine hapjes die ze traditioneel eten met vrienden als voorafje op de lunch. Met een korte busrit kwamen we weer aan bij de boot en zat ook deze tour er weer op. Stein had zijn broodnodige slaap weer ingehaald door de hele ochtend te slapen dus in de middag konden we er weer tegenaan met zn 3en. Van het zwembad naar de bar, naar de speelruimte en weer terug naar de bar. Het was even heerlijk genieten. In het restaurant was er ondertussen van ober gewisseld wat het tempo niet ten goede kwam. Waar Stein al nauwelijks houdbaar was in het voorheen snelle tempo was er nu geen houden meer aan. We moesten letterlijk een uur wachten voor we eindelijk ons voorafje kregen. Niet te doen met een ongeduldige baby!

Palermo was onze volgende plek van bestemming. Voor het eerst opende we de gordijnen en zagen we een uitbundig zonnetje schijnen! Warm was het niet te noemen maar de zon scheen! We hadden voor vandaag een bustour naar verschillende bestemmingen geboekt. De eerste was in het nabij gelegen Monreale. We stopte op een parkeerplaats in de bergen uit en moesten daarna nog een paar trappen op. Een paar werden er meer, nog meer en nog veel meer! Oké, nu was het wel warm. Boven aan de heuvel liepen we een pleintje op waar de Duomo di Monreale was gelegen. Niet heel indrukwekkend van de buitenkant maar van binnen adembenemend. De gehele kerk was met miljoenen stukjes mozaïek bekleed. Stein ontdekte ondertussen een nieuw fenomeen. Zijn eigen echo. Hoewel ons gevraagd werd stil te zijn in de kerk had Stein daar geen boodschap en galmde dan ook luidkeels in het rond. Hoe harder de echo hoe groter zijn glimlach. Na dit bezoekje had de tourgids nog een verassing in petto. Op een klein stukje lopen van de kerk hadden we een ongelofelijk uitzicht over de gehele valei waar Palermo in ligt. Met het stralende zonnetje was het een aangename verassing. Stein liet dit allemaal aan zich voorbij gaan en was vertrokken naar dromenland waar hij ongetwijfeld nog binnenpretjes had van zijn eigen echo! Na een mooie wandeling terug naar de bus reden we naar bestemming 2. Nog een kerk. De Cattedrale di Palermo. STERVENS DRUK! Het imposante bouwwerk uit 1179 lieten wij na een bliksembezoek voor wat het was en liepen door naar een een nabij gelegen en prachtig aangelegd parkje. Na een tijd vervoegde wij ons weer bij de groep en liepen we naar de bus. Janneke zorgde ervoor dat de kinderwagen weer de bus in kon terwijl Sonny met Stein alvast de bus in liep. In de bus zat Stein op schoot bij Sonny terwijl Janneke de bus in liep en keek waar ze zaten. Ze keek volledig over ons heen totdat Stein iets riep wat erg leek op “he mam”! Janneke keek meteen om en daar zat Stein, ronduit te glimlachen bij de aanblik van zijn moeder. Alle andere passagiers smolten, net als wij. Terug op de boot was het voor Stein ver voorbij bedtijd dus lag hij heerlijk een paar uur te knorren op bed terwijl wij met veelte veel cocktails op het zwembad deck genoten van de “sail away” uit Palermo vandaan!

In Valleta, malta, onze volgende bestemming, was het qua weer tot een historisch dieptepunt gezakt. Het stortregende, het onweerde, waaide vreselijk hard en was het koud. Toch hadden we wederom een excursie geboekt. Een boottochtje door de haven. Het houd je van de straat maar deze excursie stelde maar weinig voor. Door de regen en het slechte weer was er nauwelijks wat zien. Toen we deze haven uit vaarde namen de golven al flink toe waardoor het gammele bootje alle kanten op ging. Sonny’s gedachten gingen meteen terug naar 2016, toen hij in Australie onderweg naar het Great Barrier reef groen en geel zag van de woeste golven op zee. Hoewel de golven nu vele malen erger waren ging dit gelukkig aan hem voorbij. De bedoeling was om via de zee naar een andere haven te varen voor het vervolg van deze rondvaart. De golven en wind waren alleen zo heftig geworden dat het niet mogelijk was om die haven in te varen op een veilige manier. Op open zee vloog het bootje alle kanten op en kon je aan de stem van de tourgids merken dat ze er alles behalve gerust op was. De kapitein dreef wat rond, maakte wat rondjes heen en weer in verschillende pogingen weer de haven in te komen. Waarschijnlijk leek het langer te duren dan dat het werkelijk was maar na een tijdje gelukte het de kapitein toch de eerste haven weer in te komen waarna er ook meteen een abrupt einde van de tour kwam. Na Stein z’n middagdutje veranderde het weer en werden we getrakteerd op een uitbundig zonnetje! Natuurlijk zijn we dan te vinden op het zwembad deck met heerlijke cocktails in ons hand! Deze avond was het ook Formal Night. Hoewel de koorts ondertussen weg was voelde Stein zich nog verre van lekker en hebben we hem toch in zijn speciaal voor deze avond gekochte pak gestoken en probeerde we er het beste van te maken. Maar waar we al bang voor waren gebeurde, hij was onhandelbaar in het restaurant waarna we na alleen ons voorgerecht te hebben gegeten weer zijn vertrokken. Meneer was uitgeput en had nodig wat slaap nodig! We hebben met zijn 2en het buffet opgezocht toen Stein sliep en zijn daarna nog naar het theater geweest voor we ons ook weer terugtrokken in onze kamer.

De laatste dag alweer was een zee dag. Hoewel de bestemmingen tijdens zo’n cruise altijd erg leuk zijn blijven de zeedagen bij ons toch favoriet. Lekker rustig genieten van een drankje hier en daar, elkaar en alle activiteiten die aan boord zijn. Tijd ook om even terug te kijken, want hoewel dit zeker niet de eerste cruise was voor ons was deze niet te vergelijken met eerdere cruises. Ten eerste hadden we nu de verantwoording voor een kleintje waarmee je toch een stuk beperkter bent. Dat hij ook nog eens niet lekker was maakte het er niet beter op. Ten tweede was er COVID. Er zijn zoveel maatregelen dat het een stuk moeilijker is om met andere mensen in contact te komen, en dat is toch 1 van de dingen die cruisen zo leuk maakt! Ook de verplichting voor excursies om van de boot af te mogen maakt het een hele andere ervaring. Normaal gesproken zit onze hele dag prop vol met dingen om zoveel mogelijk te zien op de vele bestemmingen. Tijdens deze excursies waren we beperkt door maar een kleine selectie aan dingen die we konden doen en zien. En ten derde was er nog de maatschappij. De vorige cruises waren allemaal met Princess Cruises en deze was met MSC. Een wereld van verschil! Zonder al te veel te willen klagen was deze maatschappij op alle fronten net wat minder. Het maakt dan ook dat we hoogstwaarschijnlijk niet nog eens zullen kiezen voor deze maatschappij. Gelukkig zijn het maar details en hebben we echt een hele leuk week gehad aan boord van dit nieuwe schip die dan wel weer alle verwachtingen overtrof! Zo mooi, zo modern, zo groots.

En daarmee kwam er een einde aan onze vakantie. Een week nadat we vertrokken waren uit Barcelona meerde we weer aan op precies dezelfde plek en werden we na wederom een negatieve COVID test opgepikt door de bus en naar het vliegveld gebracht. Daar vertrok ons vliegtuig in de middag en zaten we naast exact dezelfde vrouw als een week eerder! Hoe toevallig. Een probleemloze 2 uur durende vlucht later bracht ons weer in Amsterdam. Stein lekker in zijn eigen bed, wij aan de sushi en een biertje om te proosten op een heerlijke week op de Middellandse zee.

Gegroet