Zwart wit Chengdu
De regenboogbergen die we nu achter lieten stonden dan wel op nummer 1, maar met een minimaal verschil stond het gene wat we in Chengdu zouden gaan doen op nummer 2! We zullen ons 2 dagen lang laten omringen door Panda’s. En niet alleen maar om ze te bekijken, nee we zouden ook daadwerkelijk met ze aan het werk gaan! Zoals gezegd in onze vorige blog zou onze vlucht een kleine 3 uur in beslag nemen met een korte korte tussenstop in Lanzhuo. De eerste van de 2 korte vluchten was verschrikkelijk. Een ander woord is er niet voor! We hadden een ongelofelijke last van turbulentie waardoor Sonny net niet zijn spuugzakje nodig had, maar groen en geel het vliegtuig uit stapten in Lanzhuo. De tussenstop was zeer welkom om weer even bij te komen! Even wat eten en drinken en hup het vliegtuig weer in voor de volgende vlucht die er gelukkig een stuk rustiger aan toe ging. Bij het vliegveld werden we weer opgewacht door onze verassend goed engels sprekende chauffeur die ons naar het hotel bracht. De nasleep van de vreselijke aardbeving in dit gebied in 2008 heeft nog steeds zijn nasleep. Soms in positieve zin soms in negatieve zin. In de buitenwijken van Chengdu waren de wegen en de huizen in erbarmelijke staat! Op sommige stukken kon er niet harder dan 20km per uur gereden worden vanwege de staat van het wegdek. Maar hoe dichter we bij het centrum kwamen hoe moderner en mooier alles eruit begon te zien tot we ons tussen de gloednieuwe wolkenkrabbers bevonden. Onze chauffeur vertelde ook meteen waarom het in Chengdu altijd en eeuwig vast staat met files. Sinds de aardbeving van 2008 waarbij ruim 51.000 doden waren te betreuren besloot iedereen een auto aan te schaffen om zo in geval van nood te kunnen vluchten én om in hun auto te kunnen ‘wonen’ mocht er ooit weer eens zo’n aardbeving plaatsvinden. De waarheid zal ergens in het midden liggen, want het feit dat er ruim 10 miljoen mensen in deze stad wonen zal ook niet bepaald meewerken. Na 2008 gingen de auto’s dus als warme broodjes over de toonbank, en tegelijkertijd waarschijnlijk ook de rijbewijzen. We zijn er nog niet achter hoe de Chinezen precies hun rijbewijs krijgen maar een spaarkaart bij een lokale supermarkt moet hier, denken we, voldoende voor zijn! Verkeersregels lijken er niet te bestaan, links en rechts wordt er ingehaald, van 2 rijbanen worden er rustig 3 gemaakt als dat nodig is, de toeter doet het op elke auto perfect, stoplichten zijn nergens voor nodig en het gaspedaal kent met plankgas of niks maar 2 standen! Nee in autorijden zijn de chinezen bepaald geen uitblinkers! Het is daarom des te vreemder dat vrijwel niemand zijn autogordel draagt! Wij hebben gelukkig de auto rit naar het hotel weer overleefd waar we ons bed meteen opzochten!
Na een uiterst korte nacht, alweer, werden we na het ontbijt opgehaald door onze chauffeur die ons naar het Panda centrum zou brengen. Nou scharen wij ons graag ons het kopje ‘makkelijke eters’ en vinden we de chinezen keuken echt wel lekker en kunnen we zelfs het pittige eten goed verdragen. Maar wat we ondertussen wel beginnen te missen is een normaal ontbijt! Rijst, pepers, en warm gekookt eten dat niet veel van de lunch en avondeten afwijkt begint wel eens vervelend te worden. Een westers ontbijt zou wel weer eens lekker zijn! Maar, we klagen niet, we wisten het van te voren dus proppen we ons gewoon 3 keer per dag vol met rijst en de meest wazige groente! Nauwelijks bekomen van ons ontbijt werden we dus al opgepikt voor een ruim 2 uur durende rit naar het Panda verblijf waar we een hele dag aan het werk zouden worden gezet. Chengdu is het centrum van zeer groot en wijds gebied waar de Panda’s voorkomen, of bijna voorkwamen want de Panda word al jaren met uitsterven bedreigt. Door jarenlange inzet van tientallen Panda centra is het aantal Panda’s groeiende! De laatste 10 jaar zelfs met 17% waardoor het aantal Panda’s nu op ongeveer 1800 ligt en het sinds vorig jaar niet meer op de rode lijst van de bedreigde diersoorten staat maar op de oranje lijst. Een flinke vooruitgang! Tijdens de introductie maakte we kennis met onze ‘collega’s’ en gingen we gehuld in een blauwe overal op pad naar het gedeelte waar wij vandaag aan de slag zouden gaan. We kwamen aan in een gedeelte waar 4 Panda’s wonen. Alle Panda’s die ouder als 2 jaar zijn leven in het wild apart waardoor hier dus ook alle Panda’s in aparte hokken leven. Wij kregen 1 hok toegewezen waarvan we eerst het buitenverblijf moesten schoonmaken. Als professioneel poep rapers gingen we aan de slag. De fijne kneepjes van het poep rapen hebben we natuurlijk bij Annie op de Kangaroo boerderij geleerd waardoor dit fluitje van een cent binnen enkele minuten was geklaard. Janneke aan de randen van het verblijf, Sonny de binnenkant, net zoals we dat bij Annie hadden gedaan. Verbaasd keken ze ons aan toen we al zo snel klaar waren! Na deze schoonmaak werd er een oneindig lijkende stapel bamboe aangeleverd die verdeeld moest worden over de 4 hokken. Elke Panda eet gemiddeld 40Kg van deze Bamboe per dag! Dit omdat zijn spijsvertering alles behalve efficiënt is. Van die 40Kg bamboe wordt slechts 20% omgezet in energie en de overige 80% komt er kant en klaar aan de achterkant weer uit. Tijdens dit werk stonden we natuurlijk constant oog in oog met ‘onze’ Panda Hui Hui, uitsprekend als Gouwej Gouwej, een 23 jarig mannetje. Een echte panda! We snappen meteen waarom iedereen dit zulke schattige beesten vind en waarom er alles aan gedaan wordt om ze te behouden! Ze zien er veel te aandoenlijk met hun grote pluizige witte kop en zwarte ogen en oren! Doe daarbij nog hun waggelende manier van lopen, hun op hun rug liggende manier van eten en je hebt het perfecte plaatje voor een veel te schattig beest! Maar net als de leuk uitziende zwart witte orka’s is het ook bij de Panda’s dat de schijn bedriegt. Het zijn echte carnivoren waarbij je maar beter uit de buurt kan blijven. Voordat we aan de lunch begonnen kregen we eerst nog een rondleiding door het park waarbij we alle verblijven te zien kregen. Hoogtepunt hiervan waren de 2 kleine panda’s die slechts 1 jaar oud waren. Precies op het moment dat wij keken werden ze gevoerd, alleen ging dit niet echt als gepland. Om potentieel gevaar te voorkomen kruipen jonge panda’s van nature in bomen, en dan het liefst op de hoogste tak. Maar om ze dan voor het eten naar beneden te krijgen, kan nogal lastig worden! En dat werd het natuurlijk. Met de grootste en gevaarlijkste capriolen kwam de tweede panda dan eindelijk naar beneden. Het was een leuk schouwspel tussen begeleider en Panda.
Na de goed verzorgde lunch kregen we een uur durende film te zien over het succesvolle panda programma in China. Het teruggeven van het land aan de panda is 1 van de succesvolste gebleken. Het originele leefgebied van de panda is door boeren ingenomen en wordt nu door de regering van China langzaam teruggegeven aan deze mooie beesten. Toch is het niet alleen de mens die verantwoordelijk is voor de bedreiging van de diersoort. De panda zelf vormt misschien wel de grootste bedreiging voor zichzelf bleek uit de film. Slechts 12 uur per jaar is het vrouwtje vruchtbaar! 12 uur in een heel jaar! Tel daarbij op het zeer zwakke libido van het mannetje en het feit dat Panda’s alleen leven en niet in groepen en je krijgt een diersoort die zich überhaupt al zeer moeilijk voortplant! Mocht het dan toch tot voortplanting komen zijn de vrouwtjes regelmatig zwanger van een tweeling. Echter kan een moeder panda slechts voeding produceren voor 1 panda. In het wild zal een moeder panda dan ook altijd 1 van de 2 afstoten. Ook zonder invloeden van de mens is de panda altijd een diersoort geweest die nooit in grote getallen voorkwam. In de Chinese oudheid zijn er nooit teksten of tekeningen gevonden over het bestaan van de panda. De panda base waar wij vandaag verbleven is uiteraard gericht op voorplanting, maar niet op uitzetting van de panda in het wild. Daarvoor komt de panda in dit park te veel in aanraking met mensen. Er zijn echter wel andere parken waarbij de baby panda’s op een zo natuurlijk mogelijke manier worden groot gebracht waarbij de panda verzorgers zich verkleden in panda kostuums om ze zo niet te laten wennen aan de mensen! Er zijn al enkele succesvolle panda’s groot gebracht die nu een gelukkig leven lijden in het wild, de plek waar ze horen! Dat de panda buiten China nauwelijks te zien in dierentuinen komt doordat alle levende panda’s ter wereld officieel eigenaar van China zijn. De panda’s die wel buiten China leven woorden in dierentuinen gehouden en moeten worden geleased voor ruim 800.000 euro per jaar! Daarnaast moeten ze terugkeren naar China als ze ouder dan 3 jaar zijn zodat ze gebruikt kunnen worden voor voortplanting. Na deze interessante film was het voor ons weer tijd om terug te gaan naar ‘onze’ panda en hem te gaan voeren. Hieruit bleek wel hoe hij getraind en gewend is geraakt aan mensen. Hij gaat rustig op zijn kont zitten en wacht tot hij het eten aangereikt kreeg. Het was een hoogtepunt van deze ontzettend leuke dag! Na de 2 uur durende terugreis hebben we onze hongerige buiken gevuld en zijn we volledig uitgeput in ons bed geploft!
De volgende dag werden we alweer vroeg opgehaald voor een tweede excursie naar de Panda’s! Hoewel dat eigenlijk maar bijzaak was tijdens deze dag. We wilden graag naar de grootste Boeddha ter wereld, maar dat was goedkoper om dat in combinatie met een bezoekje aan de Panda’s te doen dan alleen naar de Boeddha te gaan. Het was een ontzettende straf om deze beesten nog weer eens te moeten bezoeken. We ondergingen ons lot lijdzaam! Dit keer waren we deel van een groep met super leuke mensen. Een stel uit Canada, Amerika en India en iemand uit Schotland waren onze reisgenoten vandaag. Leuk was wel dat we dit keer naar een ander panda park gingen. Nadat we ons weer verbaasd hadden over deze geweldige dieren zijn we verder gereden richting de Leshan Boeddha. Dit keer was het niet zoals vorige keer een ‘grootste’ op een bepaalde manier, maar écht de grootste boeddha ter wereld! De boeddha is uit een zandstenen rots gehakt en telt maar liefst 71 meter hoogte en is gemaakt in het jaar 803 door de Monnik Haitong! Lang heeft Haitong niet van zijn creatie kunnen genieten doordat hij zijn eigen ogen heeft uitgelepeld! Het geld dat hij had gekregen van de bevolking om deze Boeddha te bouwen was hij niet van plan aan de regering te geven die dit bedrag veel te hoog vonden. Haitong dreigde zijn eigen ogen uit te krabben als hij dit geld meest teruggeven. De rest is geschiedenis. Aan de voet van de Boeddha hamerde onze gids er erg op om een boottocht te maken naar de Boeddha ‘omdat je hem dan helemaal kan zien’! Maar wij wilden allemaal na de 3 uur durende autorit graag onze benen strekken en besloten naar de boeddha te lopen. De route was glad, nat en zou minstens 2 uur duren maar wat schetsten onze verbazing! Binnen een half uur stonden naast het hoofd van de Boeddha en konden we de gehele boeddha zien. De omgeving van de Boeddha was minstens zo indrukwekkend als het bouwwerk zelf! Het uitzicht op het stadje Leshan was fantastisch! Via een spectaculair smal berg padje konden we zelfs nog naar de voet van de Boeddha om vervolgens via een net zo spectaculair pad omhoog te lopen naar het hoofd van de Boeddha. In 1 van de tempels bij de Boeddha waren we getuigen van een religieus ritueel van de monniken. Het was mooi om te zien hoe toegewijd ze waren en stonden te bidden. Nadat het gebed al ruim 5 minuten onderweg was vroegen we ons af hoe lang ze dit nog moesten doen. Een uur, zij onze gids. Een uur??? Ja een uur, en dat doen ze elke dag weer! Wat een toewijding! Wij hebben dit uur niet vol gemaakt en begonnen aan de terugweg naar de auto. Met de leuke groep waren we gezellig aan het kletsen terwijl we door de mooie natuur liepen en voor we het wisten kwamen we weer aan bij de auto aan waarna de terugrit naar ons hotel begon. Althans dat dachten we als groep zijnde. We waren allemaal bij ons hotel opgepikt en gingen er van uit dat we daar ook weer afgezet zouden worden. Zo stond het ook bij ons allemaal in de papieren, maar de chauffeur en gids dachten daar anders over toen we ineens midden in de stad werden afgezet. Niemand wist waar we waren of hoe we nu verder moesten. Na wat verwarring bij iedereen inclusief de gids heeft de gids het allemaal netjes opgelost door iedereen aanwijzingen te geven over hoe terug te komen bij het hotel. Sommige gingen lopend, sommige met de metro voor ons lag het hotel wat verder weg dus heeft ze voor ons een taxi geregeld. Top service! Eind goed al goed van een geweldige 2 dagen in Panda-stad Chengdu!
Ons avontuur gaat na een korte vlucht weer verder in Dali! Dat deel van deze China reis komt in de volgende blog!
Auf Wiedersehen
