Vrijdag de 13de

15 oktober 2017 - Shangri-la, China

Aangezien we zo veel doen deze weken en we dus nauwelijks kunnen onthouden wat er allemaal op het programma staat, leven we echt met de dag. Zo ook de avond voordat we vanuit Dali werden opgehaald. We bleken vanuit Dali naar Wumu te gaan rijden via de Jade Snow Mountain. Even google maps bekijken waar dat precies ligt! O, slechts 300Km rijden! Huh? 8 en half uur??? Ja tuurlijk! Dat moet een foutjes zijn! Maargoed, Jade Snow Mountain wat is dat eigenlijk? Een korte zoektocht op internet bracht ons de antwoorden! Wow! Jade Snow Mountain is een berg die maar liefst 5.596 meter boven het zeeniveau uittorent! Zo hoog konden we natuurlijk niet komen maar met 1 van de 3 kabelbanen konden we wel naar ruim 4600 meter hoogte komen, de moeite waard zegmaar. Reikhalzend keken we uit naar dit hoogtepunt, maar toen we de volgende ochtend wakker werden konden we nauwelijks uit ons raam kijken, regen en mist vulde ons uitzicht. Jim verbeterde ons humeur een klein beetje met zijn fantastische ontbijt en met de woorden dat je op die hoogte vaak wel boven de wolken uitkomt! Met die gedachte stapten we in de auto bij Jeff, de eigenaar van Guesthouse in Wumu. Het eerste stuk ging volledig over snelwegen en de eerste 200Km was dan ook zo afgelegd en kwamen we aan in Lijiang. In Wumu is er geen supermarkt of restaurant dus zijn we met Jeff over de markt gegaan waar hij nog wat verse spullen nodig had. We schreven het al in onze vorige blog dat vlees hier op een vreemde manier vlees wordt verkocht. Dit bereikte een next level op de markt in Lijiang. Alle hompen lagen ongekoeld op grote houten tafels, onder de tafels lagen andere hompen gewoon op de grond te wachten totdat ze verkocht werden. Tientallen vrouwen stonden achter deze tafels en sneden het vlees zo nodig met de blote hand op een groot hakblok. Andere ledematen werden ter plekken gevilt en de organen lagen daar gewoon te liggen. Het is een prima plek voor een uitgebreide anatomie les! We konden de gedachte niet uit schakelen dat het vlees dat wij in de restaurants voorgeschoteld krijgen hier waarschijnlijk ook hier vaardan komt. Is het wonder dat we nog niet ziek zijn geworden? Wie zal het zeggen…Hoe dan ook, met een onvoorstelbare hoeveelheid groente en vlees keerden we terug naar de auto, waarna we naar een restaurant gingen. Tijdens de lunch ontmoetten we ook Wendy. Een Belgische die hier samen met Jeff een bestaan heeft opgebouwd. Er volgde leuke gesprekken tijdens de gezellige lunch. 

We vervolgden onze weg naar Wumu waarbij we door het National Park reden waar dus ook de Jade Mountain moest zijn! Iedereen had ons kunnen wijsmaken dat het zo was. Het enige dat wij zagen was een witte muur van mist, wolken en regen. Ook op de 3300 meter waar we ons nu bevonden. Komop vrijdag de 13de! Laat het alsjeblieft geen échte vrijdag de 13de zijn! Weg met die wolken! Maar nee, ze bleven….Ook op 4600 meter bleken we niet boven het wolkendek uit te komen dus was het zinloos om de kabelbaan in te gaan. We konden de teleurstelling hiervan maar moeilijk verkroppen. Wel maakte de Blue Moon Valley een hoop goed! Waar de naam vandaan komt is makkelijk te zien. De 4 meertjes die allen verbonden zijn met watervallen zijn helder blauw gekleurd! Wow! Lang konden we niet blijven maar wat was het vet om dit te zien! We zijn om 2 van de 4 meertjes gelopen en ons verbaasd hoe het water zo blauw kon zijn! Door de afwezigheid van engelse bordjes zijn we er helaas ook niet achter gekomen maar mooi was het zeker! Door de regen zijn we niet lang gebleven en hebben we onze weg vervolgd. Nog slechts 70Km! Waar we meer dan 2 uur over hebben gedaan! Over erbarmelijk slechte wegen volgde de ene na de andere haarspeldbocht waarmee we ons een weg baande door de Chinese bergen! Sommige delen waren zo stijl dat we nauwelijks de berg op kwamen maar na 2 uur lang slingeren kwamen we dan toch eindelijk aan in Wumu. Een piepklein dorpje met ongeveer 600 inwoners waar Wendy en Jeff een guesthouse hebben gebouwd. Het uitzicht is werkelijk fantastisch. Een ander woord is er niet voor. We keken uit over het dorpje, de rijstvelden, de Yangtze rivier die zich een weg heeft gebaand tussen de vele minstens 4000 meter hoge bergen en andere dorpjes die als het ware tegen de berg aangeplakt zijn. We kregen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld door het enige personeelslid dat in het hotel werkt dat nog eens veel beter smaakte met zo’n uitzicht!

De volgende dag stond in onze papieren omschreven als ‘vrije dag’. Nu hadden we ons daar natuurlijk aan kunnen houden en heerlijk op het terras kunnen zitten en genieten van het uitzicht. Of we konden 1 van de tours doen die aangeboden werden. Wij kozen voor het tweede! Er werd een lokale inwoner opgetrommeld om ons te begeleiden en met z’n drieën vertrokken we richting de Yangtze rivier die door eindeloze rijstvelden ging. De ‘gids’ sprak geen woord engels maar probeerde ons toch verschillende dingen duidelijk te maken. We kregen allerlei dingen te proeven waaronder zelfs wilde walnoten! Smaakt toch altijd net even lekkerder! Ook wees ze dingen aan en gokten we maar wat ze bedoelde, maar ze leek ons echt een leuke tijd te willen bezorgen. Dat bleek ook wel aan de waanzinnige uitkijkpunten die ze ons liet zien, het was een leven schilderij waar we ons in bevonden. Tijdens de wandeling werden we zowaar vergezeld door de zon! DE ZON!!!! Dit keer niet zoals in Dali een klein streepje in het wolkendek, nee, de zon scheen echt! Er was blauwe lucht! Toen we na een kleine 2 uur wandelen de rivier bereikten kwam daar een half uurtje later een klein gammel bootje aangevaren voor een boottocht door de Yangtze rivier. Met 6380Km de derde langste rivier ter wereld. Hij begint als verzameling van gletsjer water in de Himalaya’s en eindigt bij Shanghai in de Chinese Oostzee. De rivier is van levensbelang voor ongeveer 430 miljoen Chinezen die aan de oevers van de Yangtze wonen. Door de onvoorspelbaarheid van de hoeveelheid gletsjer en regen water dat de rivier instroomt zijn er in het verleden verschillende overstromingen geweest waarbij er soms wel tienduizenden mensen verdronken zijn. Door de bouw van niet altijd onomstreden dammen is dit probleem iets verholpen in sommige gebieden, maar zijn andere gebieden permanent onder water gelopen. Hierdoor moesten honderduizenden mensen naar hoger gelegen gebieden verhuizen! Een ander nadeel van de dammen is de aantrekking van riviercruises naar de normaal zo rustige gebieden als die bij Wumu. De ooit zo wilde rivier is nu letterlijk ingedamd en perfect geschikt voor de massale rivier cruise schepen. 

Het gammele bootje waarmee wij opgehaald werden was ver verwijderd van de luxe rivier cruiseschepen maar zat evengoed bomvol met chinezen! En daar begon het ritueel dat zich al zo vaak herhaald heeft weer van voren af aan. Ineens waren wij de attractie inplaats van de vreselijk mooie Gorge waar we doorheen vaarden. Als ze een foto van ons willen is dat prima, maar ga niet pontificaal voor ons staan om ongegeneerd een foto van ons te maken. Vraag het gewoon even! Na ongeveer 10 minuten waarin alle Chinese in ongekende extase verkeerde door de aanwezigheid van 2 westerlingen keerde de rust enigszins terug en konden we dan echt gaan genieten van de omgeving! Want wat is het hier ongelofelijk mooi! Via google translate vroegen 2 Chinezen zich af hoe we in vredesnaam hier terecht kwamen, ver van al het massale toerisme verwijderd. We hebben geprobeerd uit te leggen hoe we hier terecht zijn gekomen en wezen onder andere naar de vrouw die onze gids was. Bij de stop waar wij er uit moesten konden we duidelijk zien wat voor nadelige gevolgen de dam heeft. We stonden oog in oog met een betonnen bak, dat in de toekomst een aanleghaven moet worden voor de cruiseschepen. De locatie is natuurlijk perfect want ook voor ons was dit het hoogtepunt van de dag. Stone City! Nauwelijks bereikbaar via de weg is dit dorpje letterlijk uit een rots gehakt! Straten zijn er niet, alleen maar trappen en modderige paatjes. Toch heeft ook dit kleine dorpje een hotel waar we onze hongerige buiken gevuld hebben naast een schilderij. Althans zo leek het, ons uitzicht tijdens deze lunch was onwerkelijk, stone city, de Gorge, de rivier, de rijstvelden, de zon, de bergen én ongelofelijk lekker eten! We zijn na de lunch nog naar een uitkijkpunt in het dorpje gelopen voordat we door Jeff werden opgepikt om weer naar Wumu te rijden. De weg terug ging over een eeuwig durende gravel road terug naar Wumu. De gehele terugreis duurde bijna net zo lang als de heenreis per voet en per boot, maar het uitzicht in de ze bergen verveelt nooit! Dit was by far de beste excursie tot nu toe!

We hadden hier nog dagen of weken kunnen blijven maar de volgende ochtend werden we toch echt weer opgehaald! Op naar Shangri-La!

Het is toch om te giereeeeeeeeeeen!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s