Back on the road...Again

What is peace?
Peace is like a light, helping you shine bright.
Peace is love, that comes from above.
Peace is quiet like a mouse, sleeping in your house.
Peace is fun, for everyone.
Peace is a friend, generous, honest, and loyal.
Nothing is impossible, with peace.

Een gedicht wat we tegen kwamen in Atlanta! Geschreven door een 8 jarig meisje. Het greep vooral Sonny erg aan. Vandaar dat de blog hiermee begint. Hoe blij mogen we zijn dat we in een tijd leven waarin we deze reis gewoon mogen en kunnen maken! 

Eerder op de dag kwamen we aan in Atlanta. Vooraf dachten we, ach een grote stad en we rijden er toch langs dus we kunnen altijd even kijken. Er vanuit gaande dat we hier zo weer weg waren hebben we de metro gepakt naar het centum en zijn gaan rond lopen. We kwamen een soort VVV kantoor tegen en hebben wat info opgezocht. Daar stonden toch wel wat interessante dingen op. Coca cola komt hier vandaan? Hè Martin Luther King ook! We zijn het rondje wat de VVV Mw. ons aanbeveelde gaan lopen en kwamen als eerst een markt tegen vol verse producten waar we heerlijk hebben geluncht,,samen met twee Amsterdammers die we daar tegen kwamen. Erg gezellig! Verderop kwamen we bij het geboortehuis van Martin Luther King en zijn begraafplaats. We schrokken er allebei van hoe weinig we wisten over wat deze man heeft betekend voor de hedendaagse vrijheid. Dit was ook de plek waar vele gedichten van kinderen tentoongesteld werden. We realiseerden ons dat onze ouders, opa's en oma's in een tijd leefden waarin nog niet iedereen vrij was en slavernij aan de orde van de dag was. We schrokken hier toch wel even van. Bekomen van de schrik en na een goed gesprek over dit onderwerp zijn we verder gaan lopen naar het olympisch park. Even op de foto met de olympische ringen en verder naar het coca cola museum. Er stonden ongeveer 15 schoolbussen op de parkeerplaats. De wachttijd was gigantisch. Dit bezoek werd dus ingeruild voor een bezoek aan het grootste aquarium van de USA. Dachten we,,110 dollar p.p. voor alleen de toegang vonden we een beetje overdreven. Teleurgesteld dropen we af en hebben we nog wat rond gelopen voordat de volgende zoektocht begon. De zoektocht naar een camping. 

En wat een zoektocht was het. We kwamen aan bij onze derde grote vriend, na Google en Walmart hebben we KOA camgrounds tot onze derde vriend uitgeroepen. In het KOA boekje stond dat deze camping hét voorbeeld was van de zuid-Amerikaanse gastvrijheid. Nou dat kon niet misgaan dus. Zoals ook bij de vorige campings het geval was vroegen we om een tent side. Nee dat kan niet. Hoezo dat kan niet? Je mag niet niet in een auto slapen. Maar huh? We huren toch gewoon grond, wat maakt het nou uit hoe we slapen. We hebben zelfs ons bed in de auto laten zien en verteld dat het niet anders kan. Neehoor niks ervan zoek maar een ander camping. Opnieuw teleurgesteld afgedropen. In de omgeving waren nog 2 andere campings, dus daar heen gereden, maar allebei waren ze vol. Ondertussen was het al donker en hadden we het wel is gehad na deze lange dag. We hebben een rustplaats langs de snelweg gezocht en zijn daar gaan slapen. Armoedig? Neehoor we hadden dezelfde faciliteiten als wat we op de camping hadden gehad. Alleen nu gratis:) Uiteindelijk hebben we nog een hele gezellige avond gehad en heerlijk geslapen.

Na een wat korte nacht zijn we de volgende dag naar Jacksonville, Florida gereden. Een flink stuk maar wederom geen saaie dag. Halverwege de ochtend werden we aangehouden! Aangehouden door de politie. Terwijl de agent met z'n cowboy hoed uitstaptte hielden wij onze handen aan het stuur en keken we recht vooruit. Want als je de Amerikaanse films moet geloven wordt je meteen neergeschoten of krijg je een levenslange gevangenis straf voor je kiezen omdat je een agent zou hebben bedreigd. Nou het viel allemaal reuze mee, hij kon ons nummerbord niet lezen en wilde even weten of alles in orde was. Nou dat was het dus konden wij weer verder. Onderweg nog even een spelletje gedaan voor we aankwamen in Jacksonville. Nee niet op een parkeerplaats, maar rijdend:p de wegen waren zo recht, zo lang en zo leeg dat het makkelijk kon..

Nu we in Florida waren aangekomen waande we ons in een totaal andere wereld. Bomen, planten, dieren én weer wat we niet kennen. Het was gewoon warm, zonder dat het klef en drukkend warm was, er groeiden palmbomen in het wild, en er liepen salamanders, eekhoorns en de meest gruwelijke insecten gewoon in de stad rond. We zijn heerlijk langs de kust en het Ocala National forest naar Inverness gereden. Daar kwamen we op zondag aan. Er was een KOA vlakbij inverness dus hier een nachtje geboekt en de volgende dag vol goede moed naar de DMV gereden om onze auto te laten registeren. 

Eigenlijk klopt alles, we moeten alleen nog een autoverzekering hebben, wat we eigenlijk wel wisten maar we wilden het toch proberen aangezien we nog een lopende(tijdelijke) verzekering hadden. Het tweede wat ontbreekt en wat we dus nog moeten hebben is een lien satisfaction. Sorry een wat? Een lien satisfaction. Juist, okee, hoe komen we daar aan? Ja dat heb je gekregen van de dealer bij de aankoop. Sh*t, nee dus. Na een belletje met de dealer bleek hij het al zijn tegengekomen en het opgestuurd te hebben naar ons adres in Florida. Wauw! Het moet er dus vandaag al zijn. Unfortunately peanutbutter was het er niet. Net zoals de volgende dag, en die volgende en de daarop volgende dag. Ondertussen zijn we 4 dagen verder en is de dealer niet bereikbaar, ons pakketje spoorloos en kunnen wij niet verder omdat ons tijdelijke kentekennummer binnen een week afloopt. 
Tijdens die 4 dagen was het wachten, wachten, wachten. Wel hebben we de verzekering in orde gemaakt. Gelukkig ging dit soepel en zonder problemen. Hoewel we er wel achter kwamen dat de eerste autoverzekering die we hadden onnodig en onnodig duur was. De andere dagen hebben we ons vermaakt met midgetgolf, pesten, phase 10en, zwemmen, boodschappen doen en de jacht naar een gasfles. Gas heeft het ons niet opgeleverd maar wel een uitnodiging om bij iemand te komen eten!

Na 4 dagen wachten waren we het zat! We hebben nog 1 keer de dealer geprobeerd te bellen, en zowaar kregen we hem aan de lijn! En hij was aardig. Huh? Dat is echt voor het eerst! Hij heeft ons het tracking nummer gegeven zodat we konden zien waar het pakketje met die o zo belangrijke brief was gebleven. Wat bleek nou, de brief ligt al 2 dagen in de brievenbus van ons contact persoon. De contact persoon was er deze dagen niet maar we mochten wel hun adres gebruiken. Zij hadden er voor gezorgd dat er iemand in hun huis kon komen zodat wij evengoed de post die we nodig hadden konden bereiken. Top! Deze man hebben wij ook gesproken en hij zou dagelijks langs het huis gaan om te kijken of het bezorgd was. Nee was elke dag zijn antwoord. Nadat we dus wisten dat het pakketjes er wel móest zijn, hebben we zelf gekeken bij het huis. En jahoor, daar lag het, gewoon op de deurmat te wachten tot iemand het zou oppakken. Met gierende banden zijn we weer richting de DMV gereden. Alles was goed, alles was in orde. We hebben nu onze eigen persoonlijke nummerplaat! Gelukt!! 

Nu we een aantal weken onderweg zijn in Amerika zijn ons al veel dingen opgevallen. Ten eerste natuurlijk de benzine prijzen. We lachen ons elke keer weer rot als we getankt hebben. Gemiddeld betalen we 2 dollar voor een gallon. Oftewel zo'n 50 cent voor een liter benzine. Dat is nog eens leuk rijden! Ook krijg je hier vaak korting als je cash betaald in plaats van met pinpas. De chocola is hier onbetaalbaar! Helaas..een zak van 500 gram M&M's voor 9 dollar is eerder regel dan uitzondering. Waar Amerikanen dik van worden is ons een raadsel! Een blik groente moet bijvoorbeeld al met 3 mensen gedeeld worden volgens de verpakking. Okee we weten het wel, een 2 liter fles coca cola kost slechts 1 dollar. De toeter op de auto wordt hier als muziekinstrument gebruikt. Ten minste, dat denken we, iedereen gebruikt hem hier regelmatig. Alle mensen die buiten de stadsmuren van New York wonen zijn óntzettend aardig en behulpzaam. Amerika is groter dan we dachten. Als het even kan wordt de Amerikaanse vlag hier tentoongesteld, en dat kan altijd, dus zie je hem overal! We hebben een Europees accent, als dat bestaat. Amerikanen zijn lui, het toppunt hiervan zagen we deze week op de camping. Even een hond uitlaten doen ze   in een golfkarretje, terwijl de hond wel moet lopen. Ze vragen zich af waarom ons Engels toch zo goed is. Als we dan zeggen dat we Engels krijgen vanaf de basisschool vinden ze dat toch wel echt heel goed. En als laatst, de naam motorhome krijgt hier een totaal nieuwe dimensie. Denk je even de grootste touringcar in, en bedenk dan dat de gemiddelde Amerikaan daar zijn camper van maakt. Met als klap op de vuurpijl hangt daar nog een aanhanger achter mét een buitenproportionele pick-up truck met vaak daarop nog een fietsendrager. Het kan niet gek genoeg hier. 

Zoals gezegd waren we uitgenodigd door de gasverkoper meneer om te komen eten in het restaurant van zijn vrouw. Zo gezegd zo gedaan! Donderdag avond, onze laatste avond in Invernes gingen we naar het restaurant van Jack en zijn vrouw Linda. Hij was zo blij dat we waren gekomen! Het werd een onvergetelijk gezellige avond. Jack reageerde bijvoorbeeld ontzettend verbaasd dat Florida alleen al ongeveer 9 keer zo groot is als Nederland en vond hij de letterlijke vertaling van sommige spreekwoorden fantastisch. Andersom hebben we geleerd voor welke dieren we hier op moeten passen en hebben we de Amerikaanse cultuur wat beter leren kennen. En Joey,,ik weet niet of je deze blog ook leest, maar je tip klopt echt. Ga een tentje binnen waar je eigenlijk helemaal niet naar binnen zou willen! Vaak kan je daar juist ontzettend lekker eten. Dat klopt gewoon! We hadden hier nooit naar binnen gegaan als we deze uitnodiging niet hadden gehad. Maar alligator, het is echt lekker! En iedereen kent het Discovery programma wel waar ze krabben vangen. Het ziet er best vreemd uit als je zo'n complete krab geserveerd krijgt, maar lekker!! Met onze volle buiken en een schat aan nieuwe cultuurkennis gingen we voor de laatste keer naar de camping waar we de hele week geslapen hebben. Vanaf morgen zijn we weer back on the road! En de weg gaat ons leiden naar New orleans waar we zondag of maandag hopen aan te komen
 

Groetjes van ons:)