Van niets iets

3 december was het dan tijd om Queenstown te verlaten na 4 heerlijke dagen van helemaal niks doen! Maar dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot! In het fietsboek dat ondertussen zo'n beetje onze bijbel is geworden, stond dat we een water taxi konden bestellen die ons naar de overkant van het meer zou brengen, voor de start van de volgende trail, voor slechts 10 dollar per persoon! De informatie die we er verder over konden vinden was zeer schaars dus besloten we ze voor de zekerheid toch maar even op te bellen! Ze gaven ons een quote van maarliefst 450 dollar!!!! Nou is het boek dat we hebben voor het laatst herdrukt in 2015, maar een inflatie van 4500% in 2 jaar leek ons wel erg overdreven..we hebben ze vriendelijk bedankt en hebben naar andere opties gekeken. Gelukkig gaat er ook nog 2 uurlijks een stoomboot uit 1912 als zijnde scenic cruise naar de overkant van het meer! En inderdaad, de stoomboot was een ware attractie! We werden door het personeel getrakteerd op koffie met gebak omdat ze ons zo moedig vonden de gehele lengte van het land te fietsen! Wij heerlijk aan de koffie terwijl 2 man personeel de kolen op het vuur gooide zodat we 45 minuten later in Walter Peak aankwamen! Niks meer of minder dan een boerderij! Maar het barste er van de mensen..ja we zijn er ondertussen wel achter dat ze in Nieuw Zeeland heel goed van niets iets weten te maken! We stapten de fiets op, werden uitgezwaaid door het personeel van de boot en werkelijk nog geen 500 meter verder zagen we niemand meer! We reden langs de gigantisch mooie kust van het meer met uitzicht op de vele met sneeuw bedekte bergtoppen die weerspiegelde in het meer. We raakten steeds dieper in niemandsland en begonnen op de perfecte gravel weg aan een niets ontziende klim. Kort maar stijl! We hadden dan ook binnen de kortste keren enkele honderden meters geklommen, maar werden op de top met een uitzicht getrakteerd..WoW! De vallei die we zagen strekten zich uit zover als we konden kijken en met een heldere blauwe hemel boven ons was dit toch wel even genieten! Het enige dat we hoorden waren de vogeltjes, het enige dat we zagen waren bergen, het enige dat we voelde was de wind en het enige dat we roken waren de bloemetjes...natuur op z'n best! 

De afdaling die volgde was zon 70km! Constant 1% afdalen! Geholpen door een heerlijke windkracht 4 in de rug en een constante afdaling hadden we binnen de kortste keren meer als 100Km afgelegd! Of nou ja kort..we hebben 6 uur op de fiets gezeten deze dag maar we bereikten hierdoor al wel de camping die we voor de volgende dag pas voor ogen hadden! Op de camping aangekomen raakten we aan de praat met een echtpaar uit Dunedin die ook verfent fietsers zijn! Ze waren hier dan ook met de camper om de verschillende tracks te fietsen in deze omgeving! Het gesprek nam een verassende wending toen ze aanboden bij hun te komen logeren als wij in Dunedin zijn! Elke keer als ze weer voorbij liep werd het verhaal beter, ze zou voor ons koken, ze zou ons van het station ophalen en we mochten zo lang blijven als nodig was! We klagen niet!! De volgende dag was het weer hetzelfde gebleven. De wind was onveranderd en blies dus nog steeds met windkracht 4 in rug waardoor we ook deze dag meer als 100km hebben afgelegd. We lieten duidelijk de bergen achter ons. De omgeving werd vlakker tot haast Nederlands plat! Voor het einde van de dag was het eindelijk eens tijd om onze app 'warm showers' uit te proberen. Warm showers is een app waar verschillende mensen hun huis aanbieden voor fietsers. Het kan gewoon een plek in de tuin zijn waar je je tent kan opzetten, een slaapkamer of gewoon een bank waar je op kan slapen. Maar in alle gevallen kan je een heerlijke douche nemen na een lange dag fietsen. Helemaal gratis en voor niks! We hadden nu pas voor het eerst iemand op de route gevonden die beschikbaar was, want het is ongekend populair onder fietsers! 

De volgende dag zouden we eigenlijk naar het Bluff gaan, naar het schijnt het meest zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Maar onze host vertelde ons dat ze alleen het bordje daar hebben neergezet om meer toeristen te trekken maar dat het eigenlijke zuidelijkste puntje een stuk verder was gelegen! Wederom wordt er dus weer van niets iets gemaakt! Gelukkig lag het echte zuidelijkste puntje op onze route en scheelde ons weer 60km omfietsen naar Bluff! Helaas waren we onderweg naar het échte zuidelijkste puntje na 23Km alweer gestrand...dit keer was het de fiets van Janneke die het begaf. Een geëxplodeerde rem zorgde er dit keer voor dat we niet verder konden..de hydraulische vloeistof liep overal langs...%#$£~*=\!+ daar gaan we weer......volgens het verhuur bedrijf lag het wederom aan het gewicht van de fiets en de bagage en konden we zelf opdraaien voor de kosten! Gelukkig stond de fietsenmaker waar we waren wederom aan onze kant en heeft, net als wij al hadden gedaan, geconstateerd dat het materiaal gewoon ondeugdelijk en oud is. We zullen dus ook deze kosten gewoon terugkrijgen! Omdat we ondertussen doodziek worden van al het oponthoud hebben we een aantal cruciale reserve onderdelen en gereedschaps spullen gekocht om hopelijk te voorkomen dat we wéér stilstaan met pech. Alle voorsprong die we hadden opgebouwd de afgelopen dagen was dus in 1 dag teniet gedaan..

Na een halve rustdag gingen we dus weer vrolijk verder op pad! Hoe lang zullen de fietsen het nu volhouden? In ieder geval de eerste 20Km toen we een leuk restaurantje aan de kust tegen kwamen waar we onze cafeïne behoefde even konden aanvullen! Na deze korte pauze zagen we verderop de weg een bord staan met wegwerkzaamheden! Uiteraard waren ze de enige weg die richting het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland gaat aan het verbouwen waardoor we dit helaas aan ons voorbij moesten laten gaan. Na de lunch pauze trok de wind verschrikkelijk aan! Alle wind die we de afgelopen dagen in de rug hadden was 180 graden gedraaid en blies met windkracht 6 in ons gezicht! Dat nood wetten breekt bleek wel toen onze bidons met water leeg raakte! Als een ware crimineel ging janneke te werk. Toen op een boerderij waar ze keurig had aangebeld niemand open deed merkte ze dat de deur gewoon open was. Zonder te twijfelen opende ze de deur en sloop ze zonder blikken of blozen het huis binnen....ze vond de keuken, vulde onze bidons, en sloop weer naar buiten! Sonny kon zijn oren niet geloven toen hij het verhaal hoorden....De laatste kilometers gingen met volle bidons tegen de wind in en ongelofelijk maar waar zonder problemen kwamen we een uurtje later op de camping aan! En dit keer niet zomaar een camping..de camping barst van de wildlife! In de Bay waar de camping aan ligt kan je met dolfijnen en zeehonden zwemmen en kan je op het strand even verderop pinguïns spotten! Ook beweerde ze op de camping dat dit de enige plek ter wereld was waar een fossiel bos naast een levend bos ligt...Na het eten zijn we richting het strandje gegaan waar we de pinguïns zouden moeten kunnen zien. Helaas voor ons hebben we ze niet gezien. We hebben 2 uur op het strand gezeten, gezellig gekletst en uitgekeken tot de pinguïns het water uit kwamen om hun baby's te voeden. Verkleumd door de koude harde wind zijn we onze tent ingedoken en hebben de volgende ochtend ons geluk beproefd in de Bay waar we dolfijnen konden zien. In ons fiets boek stond dat we wel een lichte vorm van onderkoeling voor lief moesten nemen, maar jahoor, daar waren ze! 3 dolfijnen die ongeveer 5 tot 10 meter van ons vandaan zwommen en aan het spelen waren in de golven! Echt heel erg vet om te zien! Geen gevangenschap, gewoon wilde dolfijnen die hier komen om in de golven te spelen! Aanraken konden we ze natuurlijk niet maar dit was al leuk genoeg! Toen we later ook nog een zeeleeuw zagen kon ons geluk helemaal niet meer op!

Voldaan verruilden we onze zwemkleding voor onze fietskleding en gingen we de vele bergen tegemoet die op ons aan het wachten waren. Langs de kust kronkelden we ons een weg op 46 graden zuiderbreedte! We waren dus voor het eerst dichterbij de zuidpool dan bij de evenaar! Iets wat op het zuidelijk halfrond niet veel voorkomt en dus op maar een paar plekken kan! Onderweg zijn we watervallen tegengekomen, mooie vergezichten, uitputtende bergen en kwamen we via de supermarkt aan op de camping waar we tevens een rustdag zouden houden. Kaka Point was de plek van bestemming. Een klein dorpje met net niks. Op onze rustdag wilden we eigenlijk nog naar Nugget Point maar door de bergachtige weg er naar toe besloten we daar van af te zien. Mede camping gasten hoorden dit en boden ons uiteindelijk een lift aan richting deze vuurtoren en mooi uitzicht over de oneindige oceanen richting Antarctica! We hebben gezellig met ze gekletst voor we terugkeerde naar de camping en waar wij letterlijk niks meer hebben gedaan! Na 6 weken vrijwel non-stop fietsen begint de vermoeidheid toch wel toe te slaan en merken we dat we steeds minder herstellen op die ene rustdag die we zo nu en dan hebben. Maar! Ook die laatste 2 en halve week gaan we volbrengen totdat we op eerste kerstdag aankomen in Christchurch!

Gegroet!